Αυτό το post απευθύνεται μόνο σε μυαλά με κριτική σκέψη και όρεξη για διάβασμα.
Καταναλώνοντας προσωπικά ατελείωτες ώρες στα blog αναρωτιόμουν καθότι ερασιτέχνης που βρίσκουν όλοι αυτοί οι blogger τον χρόνο να ανεβάζουν τόσες αναρτήσεις σε καθημερινή βάση.
Η απορία μου βέβαια λύθηκε με τις εκλογές αφού όλοι εκδηλώθηκαν. Έγινε πλέον φανερό τι εκπροσωπούν οι περισσότεροι (σε ποσοστό άνω του 95%) απ΄αυτούς.
Ακόμα και οι υποτιθέμενοι χομπίστες.
Οι περισσότεροι είναι μάλλον έμμισθοι υπάλληλοι κομμάτων ή άλλων συμφερόντων που εξυπηρετούν σκοπιμότητες.
Ακόμα και οι σχολιαστές ανήκουν στην ίδια κατηγορία. Τουλάχιστον στην μεγαλύτερη πλειοψηφία τους.
Δείτε ένα παράδειγμα σε post του olympia.gr
σχόλιο μας
απάντηση
και προσέξτε το χρόνο που χρειάστηκε για να απαντήσει.
Από την άλλη πλευρά βέβαια και οι αναγνώστες έχουν συνηθίσει στην tv ενημέρωση.
Και αναφέρομαι και πάλι στην πλειοψηφία.
Τα post για αυτούς είναι σαν το πλήκτρο channel + του τηλεκοντρόλ και έτσι κάνουν post zapping.
Σε αυτούς λοιπόν αφιερώνω το τραγουδάκι του Νότη.
Για τους υπόλοιπους θα αρχίσω με την τελευταία συνέντευξη του Μιχαλολιάκου και εύχομαι σε όσους έχουν την υπομονή να διαβάσουν υπομονετικά όλο το post και να ακούσουν στο τέλος της τοποθετήσεις των Βολευτών σε αυτά που είπε ο Μιχαλολιάκος ειδικά για την παραμύθα του Πολυτεχνείου.
Τι είπε ρε παιδιά ο Μιχαλολιάκος;;;
1. Μύθος το Πολυτεχνείο
2. Κόκκινη Χούντα
3. Δεξιοί εκδότες δολοφονήθηκαν από την 17Ν
Για πάμε να τα δούμε ένα προς ένα.
1.Πολυτεχνείο
Αντιγράφουμε από το
https://makedonia-is-greece.blogspot.com
Τα στοιχεία:Η υπ’ αριθμόν 33437 αναφορά της συγκλήτου του Πολυτεχνείου της 11/10/1975, προς τον εισαγγελέα Δ. Τσεβάν, που επιβεβαιώνει ότι κανένας σπουδαστής δεν σκοτώθηκε κατά το τριήμερο.
Η μαρτυρία του πρυτάνεως του Ε.Μ.Π. Κωνσταντίνου Κονοφάγου στις 20/1/1975, στο πενταμελές εφετείο Αθηνών, ότι μέσα στο πολυτεχνείο δεν σκοτώθηκε κανείς φοιτητής και τα ίδια βεβαιώνει και στο βιβλίο του « Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου» 1982 με την προσθήκη ότι ούτε κανείς άλλος πολίτης έχασε την ζωή του μέσα στο Πολυτεχνείο.
Μολονότι το Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδος απεφάσισε, κατόπιν εντολών του τότε υπουργού Δημοσίων Έργων και μετέπειτα Δικαιοσύνης Γ.Α.Μαγκάκη, να απονείμη «τιμητική σύνταξη» στις οικογένειες των σπουδαστών που «έχασαν την ζωή τους στο Πολυτεχνείο», ουδείς δικαιούμενος ή μαυροφορεμένη μητέρα ανευρέθη ή έλαβε την ανωτέρω σύνταξιν, που παρέμεινε τελικώς αζήτητη.
Στην μαρμάρινη πλάκα ( την οποίαν απεκάλυψεν ως Πρωθυπουργός το 1988 ο Ανδρέας Παπανδρέου) και η οποία εναποτέθη πλησίον της μεγάλης ασώματης κεφάλας, στο χώρο «της θυσίας» στο Πολυτεχνείο, τελικώς έχουν αναγραφή δεκαοκτώ ονόματα με την μισοσβυσμένη πλην όμως αναγνώσιμη, διευκρινιστική περιγραφή, «Φοιτητές που έδωσαν την ζωή τους για τα ιδανικά της Εθνικής Αντίστασης 1941-1944».
Δηλαδή ελλείψει, ευτυχώς, θυμάτων, στον αποκαλούμενο «ιερό χώρο » θυσίας, της λογικής και της αλήθειας μάλλον ή φανταστικών νεκρών αγωνιστών, επιστρατεύθησαν οι φοιτητές του 1941-1942!! .
Τα ατυχή θύματα των γεγονότων του Νοεμβρίου 1973, που όλα τους σκοτώθησαν έξω και μακριά από το Πολυτεχνείο επιβεβαιώθησαν από το υπ αριθμόν 677/1975 παραπεμπτικό βούλευμα και την υπ αριθμόν 723/1975 απόφαση του πενταμελούς Εφετείου Αθηνών από τα οποία προέκυψε ότι οι πολίτες που σκοτώθησαν κατά το τριήμερο των συγκρούσεων είναι συνολικώς 23.
Όμως με την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία κατόπιν εντολής του τότε υπουργού Δημόσιας τάξεως Γ. Σκουλαρίκη επαναφέρθη στην ενεργό υπηρεσία με τα εύσημα του αντιστασιακού και ανέλαβε αστυνομικός διευθυντής ο Γ. Σαμπάνης . Η έρευνα του αστυνομικού διευθυντού Γ. Σαμπάνη κατέληξε στην διαπίστωση ότι κατά το τριήμερο έχασαν την ζωή τους συνολικώς δώδεκα.
Τα ψεύδη:
Ο τότε δήμαρχος Ζωγράφου Δ. Μπέης εβεβαίωνε με μεγαλειώδη σοβαρότητα ότι οι νεκροί ήσαν τόσο πολλοί ώστε η χούντα τους έθαψε σε ομαδικούς τάφους με μπουλντόζες έξω από το νεκροταφείο του Ζωγράφου.
Η «θλιβερή» ιστορία της Ηλένια. Την πρώτη επέτειο του «Πολυτεχνείου», το 1974, ανάμεσα στα λουλούδια και τις φωτογραφίες υπαρκτών και ανύπαρκτων «νεκρών» που γέμισαν το πολύπαθες κτίριο, τις μάντρες, τις αυλές και τα κάγκελα του, ήταν και το σκίτσο μιας ωραιότατης κοπέλας. Δίπλα του, στο ίδιο κάγκελο υπήρχε ένα σημείωμα με τα εξής δακρύβρεχτα: «Την λένε Ηλένια Ασημακοπούλου. Είναι το κορίτσι μου. Χάθηκε το βράδυ της σφαγής. Κανένας δεν την ξανάδε. Πήγα σπίτι της αλλά έχουν χαθεί και οι γονείς της. Όποιος ξέρει για το μαρτυρικό τέλος της ας με πληροφορήσει».
Το «δράμα» το πήραν οι εφημερίδες, μία από αυτές, δε - η «Αυγή» - έγραψε, κατά λέξη, τα εξής κάτω από το σπαραξικάρδιο τίτλο: ΤΙ ΑΠΟΓΙΝΕ Η ΗΛΕΝΙΑ ΜΟΥ; Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΕΝΟΣ ΑΓΟΡΙΟΥ ΠΟΥ ΨΑΧΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ και τον υπότιτλο: «Ηλένια Ασημακοπούλου. Χτυπήθηκε στις 17 Νοέμβρη στη Στουρνάρα από σφαίρα. Τι απόγινε» λέει:
«Χάθηκε το βράδυ της σφαγής. Κανένας δεν την ξανάδε. Πήγα σπίτι της αλλά έχουν χαθεί και οι γονείς της. Όποιος ξέρει για το μαρτυρικό τέλος της ας με πληροφορήσει».
Ο νεαρός σπουδαστής εγκατέλειψε όλες αυτές τις μέρες τα μαθήματα του, τοποθέτησε, όπου νόμιζε καλύτερα στο χώρο του Πολυτεχνείου ένα σκίτσο της φτιαγμένο πριν από τα γεγονότα, προσθέτοντας την αγωνία του: «Τι απόγινε;».
Το όνομα του νέου είναι Γιάννης Ηλιόπουλος της Ηλεκτρονικής Σχολής». Κατέληγε το άρθρο.
Σε λίγο όμως αποκαλύφθηκε πως το σκίτσο της «δολοφονημένης» Ηλένιας - στο οποίο τόσοι φοιτητές και τόσες φοιτήτριες γονυπέτησαν δακρυσμένοι – είχε ληφθή από διαφήμιση σαμπουάν της αγγλικής εταιρίας «ΜΠΡΕΚ» και είχε δημοσιευθεί σε πολλά περιοδικά και στην αγγλική έκδοση του τριμηνιαίου «Βόγκ» (το σκίτσο της διαφημίσεως - είναι «παστέλ» - το φιλοτέχνησε ο Άγγλος ζωγράφος Νικόλας Ήγκον και ως μοντέλο ποζάρησε η Νεοζηλανδή Νάνσυ Κρίντλαντ, γνωστό και πανάκριβο φωτομοντέλο, που από ηλικίας 4 χρονών ζει στο Λονδίνο).
Μετά τη διαπίστωση της απάτης, πανικόβλητοι οι διοργανωτές του πανηγυριού έσπευσαν να παραπέμψουν σε δίκη τον Ηλιόπουλο - από το όνομα του φαίνεται «γέννησε» την Ηλένια - ο οποίος καταδικάστηκε (άρον - άρον, στις 18 / 2 / 75) σε φυλάκιση οκτώ μηνών....
Η πολιτική εκμετάλλευση.
Ισχυρίσθησαν οι επανακάμψαντες παλαιοί και νέοι πολιτικοί ότι χάρις σ’αυτά τα γεγονότα «επανήλθε η Δημοκρατία στην Ελλάδα».
Ενώ την 25η Νοεμβρίου 1973, με αφορμή τα γεγονότα αυτά ουσιαστικώς διεκόπη το εγχείρημα επιστροφής στην Δημοκρατία, ανετράπη η τότε μεταβατική κυβέρνηση Μαρκεζίνη ( λόγω της αρνήσεως της, να επιτρέψει τον ελλιμενισμό του 6ου στόλου στην Ελευσίνα και την χρήση της αεροπορικής βάσεως στη Σούδα, κατά τον πόλεμο του Γιαμ Κιπούρ, τον Σεπτέμβριο του 1973.)
Και την εκτροπή συνέχισε το σκληρό δικτατορικό καθεστώς Δ. Ιωαννίδη. Το οποίο κατέρρευσε και παρέδωσε την εξουσία στους πολιτικούς μόνο με την τραγική εμπλοκή της Κύπρου στις 23 Ιουλίου του 1974, οκτώ μήνες περίπου μετά από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου.
(Αυτή η παράγραφος που αναφέρεται στον Ιωαννίδη είναι πολύ σημαντική και θα επισυνάψω αμέσως μετά ένα άρθρο του κυρίου Χαραλαμπόπουλου από το οποίο πήρα και τα εξώφυλλα από τα ΝΕΑ που είδατε στην αρχή του post)
Ακόμη και η Πανσπουδαστική ( όργανο του ΚΚΕ εξωτερικού) στο φύλλο υπ αριθμόν 8 έγραφε ότι «το Πολυτεχνείο ήταν έργο 350 πρακτόρων του Ρουφογάλη» τότε αρχηγού της ΚΥΠ.
Ενώ το θείον βρέφος ( μεγαλούτσικο τότε) ο Λαλιώτης μέλος της συντονιστικής επιτροπής στην Αυγή της 17.11.1976 εδήλωνε ότι «Οι μάζες δεν είχαν καμιά διάθεση για αγωνιστική κινητοποίηση»
Η συντονιστική Επιτροπή
Η λεγόμενη συντονιστική επιτροπή με ανακοίνωση της 29ης Σεπτεμβρίου 1974, εβεβαίωνε ότι τα γεγονότα ήσαν «μερικώς αυθόρμητα. Η ανακοίνωση της πανσπουδαστικής για το Πολυτεχνείο«Το κίνημά μας είναι πολιτικό αλλά κομματικό. Ανάμεσά μας υπάρχουν πολλές τάσεις, αλλά καμιά από αυτές δεν ταυτίζεται με κανένα κόμμα»
Βεβαίως οι επικυρίαρχοι των γεγονότων του Πολυτεχνείου είναι διαχρονικώς οι ίδιοι. Οι διάφοροι αριστεριστές που προκάλεσαν και προκαλούν τους εμπρησμούς τις καταστροφές τις λεηλασίες ακόμη τότε και τις επιθέσεις εναντίον του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως και του κέντρου ΟΤΕ επί της Πατησιών.
Ενώ ταυτόχρονα διαιωνίζεται η «ευγενής» άμιλλα καπηλείας των γεγονότων του Πολυτεχνείου από όλα τα κόμματα μολονότι κανένα από αυτά ουσιαστικώς δεν υπήρξε πρωταγωνιστής.
Έτσι:
Σε λίγες μέρες θα δούμε πάλι, δυστυχώς, οδοφράγματα, αυτοκίνητΤο πόρισμα του Γ. Σαμπάνηα να πυρπολούνται, περιουσίες να λεηλατούνται, σημαίες να βεβηλώνονται..Και την κορύφωση της πορείας έξω από κει που τελειώνουν όλες οι «σοβαρές» διαδηλωσεις στην Ελλάδα. Την Αμερικανική πρεσβεία.
Ταυτόχρονα, πολιτικούς, ηθοποιούς, καλλιτέχνες, συνδικαλιστές, δημοσιογράφους να τιμούν την «εξέγερση του Πολυτεχνείου» που χάρις αυτής επανήλθε η «Δημοκρατία» ( του Ιωαννίδη) στην Ελλάδα, ενώ αρκετοί συμπολίτες μας θα σπεύσουν συν γυναιξί και τέκνοις, γονυκλινείς στην ασώματη κεφάλα του Σβορώνου συγχέοντες τους αναφερόμενους στην μαρμάρινη πλάκα ( φοιτητές που έπεσαν επί κατοχής) με τους ανύπαρκτους νεκρούς σπουδαστές στο Πολυτεχνείο.
Δια πολλοστή φόρα η αγνή, ειλικρινής, ανιδιοτελής και υπέρμετρος αγάπη που έχουν οι νέοι προς την ελευθερία παραμένει ανεξάντλητο κεφάλαιο προς εκμετάλλευση.
Έκθεσης Εισαγγελέως Κυριαζή:
«..Ολόκληρον το κτιριακόν συγκρότημα πλην του τελευταίου προς την οδόν Τοσίτσα οικοδομήματος, καθώς και οι πέριξ αυτού χώροι, προαύλια και κλιμακοστάσια, παρουσιάζουν όψιν γενικής λεηλασίας και εκτεταμένων φθορών. Ιδία αι φθοραί παρουσιάζονται εις τους τοίχους εσωτερικώς και εξωτερικώς, αι επιφάνειαι των οποίων γέμουν συνθημάτων και εμβλημάτων.. Ενδεικτικώς τα αναγραφέντα συνθήματα, άτινα συνοδεύονται και με ρυπάνσεις δια διαφόρων χρωστικών ουσιών, έχουσιν ως ακολούθως: Λαοκρατία, Προλετάριε σήκω, Ζήτω το προλεταριάτο, Προλετάριοι της Ελλάδος ενωθήτε, ΚΚΕ, KNE, SS = US, σεξουαλική επανάσταση, κάτω η χούντα, θάνατος στον Παπαδόπουλο, παραιτήσου Παπαδόπουλε, θάνατος στο φασισμό, σπιούνοι φασίστες θα πεθάνετε, Χούντα στο απόσπασμα, έξω το NATO, ψωμί - παιδεία - ελευθερία, εργάτες, φοιτητές στον αγώνα, εργάτες - φοιτητές - αγρότες, όχι εκλογές, θάνατος στον ιμπεριαλισμό, ελευθερία - ισότητα - δικαιοσύνη, κάτω το κεφάλαιο και η γραφειοκρατία, ΕΣΑ = βασανιστές, έφτασε η ώρα σας καθάρματα, Έλληνες αντισταθήτε, Αμερικανοί σπίτια σας, απόψε πεθαίνει η Χούντα, επανάσταση λαέ, ζήτω ο ελληνικός απελευθερωτικός στρατός, ζήτω ο λαϊκός απελευθερωτικός στρατός, ζήτω η λαϊκή αντίσταση, κ.ά. ... Επίσης ο εσωτερικός χώρος των προαυλίων, των κλιμακοστασίων γέμει τεμαχίων εκ κατεστραμμένων ξύλινων επίπλων, πάσης φύσεως απορριμμάτων και ιχνών εσβεσμένων πυρών.»
Απολογία του Γ.Παπαδοπούλου (Απόσπασμα σχετικό προς τα συνθήματα Ψωμί παιδεία ελευθερία)
«..Ως προς το ψωμί, την οικονομίαν, παραλάβαμεν το εθνικόν εισόδημα εις τα 565 δολλάρια, και παραδώσαμε την διαχείρισιν της εξουσίας όταν ανετράπημεν εις 1.100.
Παραλάβαμεν τον προϋπολογισμόν της χώρας εις το ύψος των 29 δισεκατομμυρίων και παραδώσαμεν την αρχήν, με τον προϋπολογισμόν της χώρας εις 109 δισεκατομμύρια.
Παραλάβαμεν το συναλλαγματικόν απόθεμα της χώρας εις τα 200 εκατομμύρια δολλάρια και το παραδώσαμεν εις τον ένα δισεκατομμύριον πεντήκοντα εκατομμύρια δολλάρια. ..
Παιδεία! Δύο δισεκατομμύρια τετρακόσια εκατομμύρια ήσαν αι δαπάναι του προϋπολογισμού υπέρ της παιδείας όταν αναλάβομεν την αρχήν. Και παραδώσαμεν κονδύλιον εγγεγραμμένον εις τον προϋπολογισμόν ύψους 15 δισεκατομμυρίων.
Εξακόσιες είκοσι επτά ήσαν αι θέσεις των λειτουργών της ανωτάτης παιδείας, διότι δεν θα αναφερθώ εις την γενικήν, και ανεπτύξαμεν τας καθηγητικάς έδρας εις τον αριθμόν των εννεακοσίων εβδομήκοντα περίπου.
Δύο χιλιάδες εξακόσιοι ήσαν οι προβλεπόμενοι βοηθοί Καθηγητών, ως βοηθητικόν εκπαιδευτικόν προσωπικόν εις τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας, και όταν παραδώσαμεν την αρχήν αι νομοθετημέναι θέσεις ανήρχοντο εις έξι χιλιάδας επτακοσίας, εάν δεν με απατά η μνήμη, εξ αυτών δε είχε κατορθωθεί να συμπληρωθούν περί τας τέσσερεις χιλιάδας οκτακοσίας.
Εδιπλασιάσαμε τας δυναμένας να προσφερθώσι υπηρεσίας εκ μέρους των φοιτητικών λεσχών, εβελτιώσαμε το φοιτητικόν συσσίτιον. Εχορηγήσαμεν τα φοιτητικά δάνεια.
Εχορηγήσαμε δωρεάν τα συγγράματα προς τους φοιτητάς. Εν πάση δε περιπτώσει ολοκληρώσαμε την έννοιαν εις την πραγματικήν μορφήν της δωρεάν παιδείας εις τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα...»
Αντί Επιλόγου...:
Οπως γράφει ο αείμνηστος Θ. Παπακωνσταντίνου στο βιβλίο του "Η Μεγάλη Περιπέτεια" εκδόσεις Κάκτος, σελίς 298, "...Θα έλθη όμως κάποτε η ωρα που η υπόθεση "Πολυτεχνείο" θα μελετάται απο τους ιστορικούς, τους κοινωνιολόγους και τους ψυχιάτρους ως μία από τας χαρακτηριστικωτέρας αποδείξεις της ηθικής και πνευματικής καταπτώσεως της εποχής μας..."
Έχει ιδιαίτερη αξία εδώ να θυμηθούμε τον αντιστασιακό Μίκη.
Καλά λέει ο Χίος. Κλείστε τα γερόντια στο σπίτι.
-----------------------------------------------------------------------------------
Πάμε λοιπόν να δούμε το post του κυρίου Χαραλαμπόπουλου με τίτλο
ΤΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΠΕΤΟΛΜΗΣΕ ΝΑ ΤΑ ΑΝΤΛΗΣΕΙ
ΜΟΝΟΝ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ!
Σε… «ειδικό» επί ζητημάτων αξιοποιήσεως του υπεδάφους και των εν Ελλάδι ευρισκομένων υδρογονανθράκων έχει αναδειχθεί ο βουλευτής του ΛΑΟΣ Κυριάκος Βελόπουλος κατά τα τελευταία έτη. Ουδέν μεμπτόν σε αυτό, ωστόσο στην τακτική που υϊοθετεί επί του όλου ζητήματος, αναφύονται δύο βασικές μας απορίες:
Πρώτον, γιατί δεν έθεταν θέμα αξιοποιήσεως του όντως πλουσιωτάτου ελλαδικού υπεδάφους την δεκαετία του 1980, του 1990 και το ανακινούν τώρα, εσχάτως, τα τελευταία χρόνια, ούσα η Ελλάδα στο βάραθρο της χρεοκοπίας, όταν μπορούσαν να αξιοποιήσουν τις δυνατότητες αυτές εγκαίρως και να αποτραπεί η πτώχευση, ο διεθνής διασυρμός της χώρας μας και η επαιτεία; Μήπως, γιατί τώρα η ανάσυρση του ζητήματος από την σκόπιμη λήθη, συνδέεται με την πίεση υπερατλαντικών και μεσοανατολικής προελεύσεως πολυεθνικών συμφερόντων που επιζητούν την εκμετάλλευση του τεράστιου αυτού πλούτου, έναντι πινακίου φακής, καθ΄ ότι χώρα πτωχευμένη δεν διαθέτει διαπραγματευτική ισχύ;
Στο σημείο αυτό, να υπενθυμίσουμε ότι ο ανωτέρω βουλευτής, όπως άλλωστε και ολόκληρο το κόμμα του, ζητεί επιμόνως συνεργασία με το Ισραήλ, θέση η οποία έρχεται σε κατάφορη αντίθεση προς τα όσα διεκήρυτε προ ετών ο Γ. Καρατζαφέρης...
Δεύτερον και σημαντικότερον ερώτημα, το οποίο άπτεται του πολιτικού ήθους και της ηθικής τάξεως εν σχέσει προς τον βουλευτή του ΛΑΟΣ Κυριάκο Βελόπουλο, σχετίζεται με την ταυτότητα του Καθεστώτος εκείνου που ανέδειξε το θέμα των πετρελαίων και εγκαινίασε την άντλησή τους.
Ο Κυριάκος Βελόπουλος, ως προσκεκλημένος διαφόρων τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών εκπομπών, αποδίδει την προσπάθεια αντλήσεως των ελλαδικών πετρελαίων, στον Γ. Παπαδόπουλο και στο Καθεστώς του, γεγονός ανυπόστατο και ψευδές (συγκεκριμένα ισχυρίζεται ότι ο Παπαδόπουλος εξέδωσε άδειες ερεύνης και ο... Ιωαννίδης το σταμάτησε!).
Η άντληση των πετρελαίων άρχισε επισήμως (και ο τύπος της εποχής είναι αψευδής μάρτυς των γραφομένων μας), στις 14 Φεβρουαρίου 1974, επί του Στρατιωτικού Καθεστώτος Δημητρίου Ιωαννίδη με Πρωθυπουργό τον Αδαμάντιο Ανδρουτσόπουλο, οι οποίοι ενεργοποίησαν το κοίτασμα ΠΡΙΝΟΣ Ι και σχεδίαζαν να προχωρήσουν στην αξιοποίηση και άλλων 19 πετρελαϊκών κοιτασμάτων ανά την χώρα, όπως επίσης και στην συγκρότηση βαρειάς βιομηχανίας ώστε να αποκτήσει η Ελλάδα την πολυπόθητη οικονομική και κατ΄ επέκταση πολιτική αυτοδυναμία και αυτάρκεια.
Το μείζονος σημασίας αυτό ζήτημα ανέδειξε το περιοδικό μας «Απολλώνειο Φως» στο τεύχος Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου 2011, με εμπεριστατωμένο-εκτενές άρθρο του Δρος Ανδρέα Σταθοπούλου, το οποίο εικάζουμε ότι υπέπεσε στην αντίληψη του βουλευτού Κυριάκου Βελοπούλου. Το άρθρο αυτό, το παραθέτουμε στην συνέχεια, προς ενημέρωση του κοινού της ιστοσελίδος μας και όχι μόνον…
Για την ιστορική αλήθεια, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι επί καθεστώτος Γ. Παπαδοπούλου, αν και ήταν γνωστή η ύπαρξη των πετρελαϊκών κοιτασμάτων, εν τούτοις δεν προέβησαν στην άντλησή τους, προκειμένου, όπως αποκαλύπτει ο έσχατος πρωθυπουργός του Καθεστώτος Παπαδοπούλου, Σπύρος Μαρκεζίνης, να μην… διαταραχθούν και οξυνθούν οι σχέσεις της Ελλάδος με την Τουρκία!
Θα ήταν ενδιαφέρον, εκ μέρους του κ. Βελόπουλου, να επιδειχθεί κάποιο επίσημο στοιχείο ή δημοσίευμα της εποχής (συγκεκριμένα της περιόδου 1967-1973) το οποίο να επιστηρίζει την άποψή του και να θεμελιώνει τον ως άνω ισχυρισμό του περί εξορύξεως των πετρελαίων από τον Παπαδόπουλο, τον οποίο δήθεν υπονόμευσε ο Ιωαννίδης προκειμένου να σταματήσει η εξόρυξή τους!
Η αλήθεια είναι ότι ο Παπαδόπουλος απεδείχθη άτολμος (; ή ενάντιος) ως προς την εξόρυξη των πετρελαίων, όπως απεδείχθη άτολμος (; ή ενάντιος) στην αμυντική θωράκιση της Κύπρου, αποσύροντας την εκεί ευρισκόμενη μεραρχία. Το Καθεστώς Ιωαννίδη προχώρησε στην άντληση των πετρελαίων, ερχόμενο σε καίρια ρήξη με την ξενοκρατία και τις πολυεθνικές εταιρείες που επεδίωκαν την σύναψη συμβάσεως αποικιοκρατικού τύπου, ενώ παράλληλα μεθοδεύοντας την ισχυροποίηση της Ελλάδος δια της ενώσεως της Κύπρου με τον Εθνικό Κορμό και την συγκρότηση βαρειάς βιομηχανίας, γεγονότα τα οποία μεγιστοποιούσαν τις παραμέτρους εθνικής ισχύος και έθεταν τις βάσεις για την ανάδειξη της χώρας μας σε περιφερειακή υπερδύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Χερσόνησο του Αίμου (προοπτική την οποία δεν ήθελαν ούτε οι ΗΠΑ, ούτε η Τουρκία, ούτε η Αγγλία και το Ισραήλ), προσυπέγραψε το τέλος του, βαλλόμενο πανταχόθεν δια υπονομεύσεων, έσωθεν και έξωθεν, και προδοσιών.
Αποκορύφωμα αυτών των υπονομευτικών διεργασιών, υπήρξε η κατάφορη προδοσία των αρχηγών των Ενόπλων Δυνάμεων, στις 21-22/7/1974, κατόπιν αμερικανοσιωνιστικής καθοδηγήσεως, και η άφεση της Κύπρου στο έλεος του Αττίλα, σηματοδοτώντας την πτώση του Καθεστώτος Ιωαννίδη και την έλευση της Μεταπολιτεύσεως, η οποία σταμάτησε την εξόρυξη των πετρελαίων, νέκρωσε την βιομηχανία, κατέστρεψε το εμπόριο, την ναυτιλία, διέλυσε την αγροτική παραγωγή, κατέστησε την Ελλάδα φέουδο εκατομμυρίων λαθρομεταναστών, υπέθαλψε την δράση «μειονοτικών» και ανθελληνικών οργανώσεων, με αποτέλεσμα την διάλυση της χώρας μας και την βύθισή της στην αναξιοπρέπεια, στην επαιτεία και στην καταισχύνη.
Εν κατακλείδι, επειδή Εθνικόν είναι ΜΟΝΟΝ Ο,ΤΙ ΤΟ ΑΛΗΘΕΣ, καλόν είναι ο κ. Βελόπουλος να λάβει γνώση (εάν δεν έχει ήδη λάβει) των διαλαμβανομένων στο άρθρο-αποκάλυψη που εν συνεχεία παραθέτουμε και να αναθεωρήσει τη στάση του επί του ζητήματος, εκτός και αν…
----------------------------------------------------------------------------------
Η ΠΕΤΡΕΛΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ
Από τον Δρ. Ανδρέα Σταθόπουλο Καθηγητή Παν/μίου - Ιατρό
Ο αρθρογράφος πιστεύει ακραδάντως ότι η κυριοτέρα αιτία για την έξωθεν μεθόδευσιν της ανατροπής δια προδοσίας του Καθεστώτος Δ. Ιωαννίδη, ήτο η πρωτοφανής για την χώρα πετρελαϊκή πολιτική του που θα έκανε την Ελλάδα πετρελαιοπαραγωγό και άρα οικονομικά ανεξάρτητη και ως εκ τούτου μη χειραγωγίσιμη από ξένους Επικυριάρχους και Εξουσιαστές Καπιταλιστές, κυρίως Αμερικανοσιωνιστές. Η ανάπτυξη Βαρειάς Βιομηχανίας ήτο μέσα στα παρεπόμενα σχέδια του Δ. Ιωαννίδη.
Είναι μεγάλης σημασίας το γεγονός ότι προ του Ιωαννίδη, (συμπεριλαμβανομένου και του Καθεστώτος Γ. Παπαδοπούλου), και μετά τον Ιωαννίδη, ουδείς ετόλμησε να εγείρει θέμα ουσιαστικής και εμπράκτου ενάρξεως της εξορύξεως και εκμεταλλεύσεως σεσημασμένων πετρελαϊκών και άλλων πλουτοπαραγωγικών κοιτασμάτων (φυσικό αέριο) στο ηπειρωτικό υπέδαφος και στον υποθαλλάσιο χώρο της Ελλάδος, παρά το ό,τι ήτο γνωστός ο γεωλογικός μας πλούτος εδώ και πολλά χρόνια, αφού οι πρώτες μελέτες έγιναν από Γερμανούς επιστήμονες στην Κατοχή.
Υπάρχουν πλούσια κοιτάσματα πετρελαίων και φυσικού αερίου ηπειρωτικώς και υποθαλασσίως και στο Αιγαίο και στο Ιόνιο και όσοι σήμερα «ειδικοί» προσπαθούν δημοσίως να υποβαθμίσουν την ποσότητα, την ποιότητα και την δυνατότητα εξορύξεως και εκμεταλλεύσεως από εμάς, είναι είτε ανημέρωτοι, είτε εντεταλμένοι από ξένα συμφέροντα, αντίθετα προς το εθνικό μας συμφέρον, για να αποπροσανατολίσουν, να απομυθοποιήσουν και να απογοητεύσουν, ούτως ώστε να δυσχερανθεί και να ματαιωθεί το εθνοφελές έργο εξορύξεως και εκμεταλλεύσεως.
Διότι τα Καρτέλ που εκμεταλλεύονται από μακρού τα ήδη γνωστά κοιτάσματα, δεν επιθυμούν, αφ΄ ενός νέους ανταγωνιστές (που θα ρίξουν τις τιμές και τα κέρδη τους, αφού θα υπάρχει περισσότερη προσφορά στη ζήτηση) και αφ΄ ετέρου δεν επιθυμούν να είναι το οικονομικό και πολιτικό «προτεκτοράτο» Ελλάς ανεξάρτητο οικονομικώς δια γεωπολιτικούς, γεωστρατηγικούς και γεωοικονομικούς λόγους εκμεταλλεύσεως, χειραγωγήσεως και εξαρτήσεώς του.
Εάν δεν μπορέσουν να κάνουν άλλως και ένα ανεξάρτητο Εθνικό Καθεστώς προχωρεί χωρίς να τους λογαριάσει, ως το του Δ. Ιωαννίδη, τότε συμβιβάζονται και προσπαθούν να μπουν στο έργο και στη μοιρασιά, αρπάζοντας την μερίδα του λέοντος, ως επρότειναν στον Ιωαννίδη το 1974 και αυτός ηρνήθη (του επρότειναν το 80% αυτοί και το 20% η Ελλάς).
Εάν αρνηθεί, τον ανατρέπουν δια συνωμοσίας και προδοσίας ως και επραγματοποιήθη. Οι διάδοχοί του παλαιοφαυλοπολιτικάντηδες έκαναν βεβαίως ό,τι τους εδιέταξαν τα ξένα αφεντικά τους.
Τονίζεται ότι μέχρι σήμερα (Μάϊος 2011) οι πολιτικάντηδες κατ΄ εντολήν των ξένων πατρώνων τους, δεν έχουν προχωρήσει εις το αυτονόητον: την θεσμοθέτησιν Φορέως δια σεισμικές έρευνες εντοπισμού, γεωτρήσεις και εξορύξεις κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Ως προς τα άλλα ορυκτά κοιτάσματα, την ΛΑΡΚΟ, την βγάζουν σήμερα στο σφυρί δια να πωληθεί εις ξένα κεφάλαια. Ανηγγέλθη ίδρυσις Φορέως, αλλά θεσμοθέτησις αυτού ούτε θα γίνει, ούτε θα λειτουργήσει ακόμη και εάν τυπικά γίνει. Ο χρόνος θα το δείξει.
Τα μεγάλα ενεργειακά Καρτέλ εκμεταλλεύσεως και εμπορίας υδρογονανθράκων (οι περίφημες «Επτά Αδελφές» ΑRAMCO, Τεξανικά Πετρέλαια κλπ.) έχει τρανώς αποδειχθεί ότι δεν περιορίζονται μόνο σε εκμετάλλευση γεωλογικού πλούτου αλλά χρησιμοποιούν την τεράστια οικονομική τους δύναμη από τα κέρδη, αφ΄ ενός για επέκταση της αυτοκρατορίας τους με εξαγορά πολλών άλλων, ποικίλης φύσεως, οικονομικών μονάδων ανά τον Κόσμο και αφ΄ ετέρου για να παίζουν ενεργό και καταλυτικό ρόλο στα παγκόσμια πράγματα διακυβερνήσεως του πλανήτη μέσω ολιγαρχικών συνασπισμών συμφερόντων (Goldman Sachs, Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, Τριμερή κ.τλ.) πανισχύρων Εξουσιαστών και Επικυριάρχων Ιμπεριαλιστών, που ελέγχουν από το παρασκήνιο πολιτικούς, κυβερνήσεις, Τύπο και αργυρώνητους δημοσιογράφους, τράπεζες, επιχειρήσεις, παγκόσμιους οργανισμούς, παγκόσμιο εμπόριο, βιομηχανίες οπλικών συστημάτων, ηλεκτρονική τενχολογία, βιοτεχνολογία, «στρατευμένη αργυρώνητη διανόηση» (ιστορικούς, συγγραφείς, ακαδημαϊκούς) κ.τ.λ.
Το 8μήνου διαρκείας Καθεστώς Δ. Ιωαννίδη, δια του Πρωθυπουργού Αδαμαντίου Ανδρουτσοπούλου, ενός πραγματικού «Αδάμαντος» επικρινομένου μόνο υπό ανοήτων ή κακοβούλων, εξουδετέρωσε τις δυσμενείς οικονομικές επιπτώσεις της διεθνούς συγκυρίας λόγω της παγκοσμίου οικονομικής, νομισματικής και ενεργειακής κρίσεως
του 1972-73. Εμείωσε τον πληθωρισμό από 23% εις 8%. Παρά την παγκόσμιο ενεργειακή κρίση, ηύξησε την βενζίνη μόνο ολίγες δραχμές.
΄Εθεσε σε εφαρμογή πρόγραμμα εξοπλισμών ύψους 3 δισεκατομμυρίων δολλαρίων που οι καρποί του εθωράκισαν την Ελλάδα μέχρι σήμερα.
Την 23η Ιουλίου 1974 άφησε πλεόνασμα 10 δισεκατομμυρίων δραχμών εις τον εξ 99 δισεκατομμυρίων εκτελούμενον προϋπολογισμόν του έτους 1974 ως και πλεονάσματα εις όλες τις δραστηριότητες του δημοσίου τομέως.
Επί Καθεστώτος Γ. Παπαδοπούλου-Σ. Μαρκεζίνη, με αφορμή ως προελέχθη άστοχες φιλοτουρκικές δηλώσεις του τελευταίου, η Τουρκία εδημοσίευσε στον Τύπο της, τον Νοέμβριο 1973 (το επανέλαβε και τον Ιούνιο 1974), Χάρτην του Αιγαίου διχοτομημένου ως και του Διατάγματος εκχωρήσεως δικαιώματος ερευνών εις τον Τουρκικόν Κρατικόν Οργανισμόν Πετρελαίων επί της ελληνικής υφαλοκρηπίδος.
Όταν ήλθε το νέο Ελληνικό Καθεστώς Ιωαννίδη την 25/11/1973, η Τουρκία ανέμενε τις αντιδράσεις και προθέσεις του δια τις ανωτέρω πράξεις της.
Το νέο Ελληνικό Καθεστώς εμεθόδευσε την αντίδρασή του, εστιάσαν εις τα τεράστια εξοπλιστικά προγράμματα, ως διαθέτον υγιά και ισχυρά Ελληνική Οικονομία, ενώ αντιθέτως η Τουρκία αντιμετώπιζε σοβαράν οικονομικήν κρίσιν με οξύτατο στεγαστικό πρόβλημα (υπενθυμίζονται οι δύο πτωχεύσεις της Τουρκίας μετά το 1978 με προσφυγή στο ΔΝΤ).
Εν μέσω αυτής της καταστάσεως, εις τας δύο όχθας του Αιγαίου, ελληνική και τουρκικήν, ανεφύη το νέο σημαντικώτατο ζήτημα: τα πετρέλαια του Αιγαίου.
Προ του 1967 γεωλογικές έρευνες και γεωφυσικές μελέτες εις το ελληνικόν έδαφος από δημόσιους ή αλλοδαπούς φορείς, δεν απέβησαν ικανοποιητικές, κατά την γνώμη του συγγραφέως σκοπίμως, γενόμενες μόνον δια τυπικούς λόγους.
Οι ξένοι Επικυρίαρχοι «προστάτες» μας, δεν άφηναν να προχωρήσωμε.
Οι ίδιοι εμπόδισαν την ανάπτυξη Βαρειάς Βιομηχανίας στην Ελλάδα δια τους αυτούς λόγους: να μην ανεξαρτητοποιηθεί οικονομικώς, να γίνει αυτοδύναμη και να μειωθούν οι εισαγωγές ξένων προϊόντων της Βαρειάς Βιομηχανίας.
Μετά όμως το 1967 η Ελληνική Κυβέρνησις ετράπη προς αναζήτηση πετρελαϊκών κοιτασμάτων εις υποθαλασσίους περιοχάς. Προς τούτο και μάλιστα δια σεισμικάς ερεύνας εντός του Θερμαϊκού Κόλπου, η πρώτη σύμβασις μεταξύ Ελληνικού Δημοσίου και της Εταιρείας ΤΕΧΑCO υπεγράφη τον Μάϊο 1968.
Αλλά η αμερικανική εταιρεία «μυστηριωδώς» δεν ηθέλησε να προχωρήσει. Αμέσως μετά εξεδηλώθη διεθνές ενδιαφέρον από ξένες εταιρείες ερευνών και εξορύξεων που έκαναν πολλές προτάσεις, ούτως ώστε μέχρι του τέλους Δεκεμβρίου 1973 επί Καθεστώτος Ιωαννίδη, να έχουν υπογραφεί πλέον άλλες 18 συμβάσεις πέραν της του 1968.
Εκ του συνόλου των ως άνω 19, οι τρεις πρώτες γεωτρήσεις της Εταιρείας OCEANIC στο Θρακικό Πέλαγος απέδειξαν την ύπαρξιν πετρελαίου. Η OCEANIC την 18η Δεκεμβρίου 1973 επεχείρησε την έναρξη της τετάρτης βαθείας θαλασσίας γεωτρήσεως εις βάθος 3.170 μέτρων, υπό την ονομασίαν «ΠΡΙΝΟΣ-1» εις την θαλλασίαν περιοχήν της Θάσου. Η γεώτρησις αυτή τον Φεβρουάριον 1974 κατέληξεν εις ανακάλυψιν μεγάλων πετρελαιοφόρων οριζόντων που διεπιστώθη δια δοκιμής παραγωγής ως καλής ποιότητος πετρελαίου, 27,8 ΑΓΠ.
Δια την χαρτογράφησιν της εκτάσεως του κοιτάσματος, η OCEANIC έκανε μεταξύ Μαρτίου-Απριλίου 1974, πέμπτην γεώτρησιν την «ΠΡΙΝΟΣ-2», 1 χλμ. βορειότερον της «ΠΡΙΝΟΣ-1» και συνήντησε το πετρελαιοφόρον πεδίον εις βάθος 8.500 ποδών.
Τα ανακτήσιμα αποθέματα του κοιτάσματος υπελογίσθησαν εις 200.000.000 βαρέλια υδρογονανθράκων, υγρών και αερίων, με έναρξιν παραγωγής στα μέσα του 1975 με ποσότητα 50.000 βαρελίων ημερησίως. Η επιτυχία αυτή εδημιούργησε μεγάλη αισιοδοξία υπάρξεως αλλαχού και άλλων κοιτασμάτων, υγρών και αερίων υδρογονανθράκων με λίαν ευεργετικά αποτελέσματα εις την οικονομία της Χώρας.
Η επίσημος αναγγελία εις τον ελληνικόν και ξένον Τύπον της ανακαλύψεως των κοιτασμάτων έγινε υπό του Α. Ανδρουτσοπούλου την 14η Φεβρουαρίου 1974 και εδηλώθη η επέκτασις των ερευνών και δια άλλα κοιτάσματα. Ο Υπουργός Βιομηχανίας Κυπραίος ανήγγειλεν επίσης επισήμως ότι 50.000 βαρέλια θα εξήγοντο ημερησίως επί μίαν τουλάχιστον 20ετίαν, μέχρι το 1994 μόνον από το κοίτασμα «ΠΡΙΝΟΣ», αρκετή δια να καλύψει τις ενεργειακές ανάγκες της Χώρας κατά το 1/3.
Φυσικά πέραν του ΠΡΙΝΟΥ, η ανακάλυψις και εκμετάλλευσις και άλλων κοιτασμάτων, υγρών και αερίων, που σήμερα το 2011 υφίστανται ισχυρότατες ενδείξεις ότι υπάρχουν, θα εξησφάλιζε όχι μόνον το 100% των ενεργειακών αναγκών της Ελλάδος, εις βάθος χρόνου, αλλά θα υπήρχε εις το μέλλον και η δυνατότης εξαγωγών, οπότε η προσφορά θα έριχνε τις διεθνείς τιμές, γεγονός που εξαγρίωσε τους ανθρώπους των γνωστών ενεργειακών Καρτέλ τον Χειμώνα του 1973-1974 που ήσαν από μακρού καλώς ενημέροι για το μέγεθος και την ποιότητα του ορυκτού πλούτου της Ελλάδος.
Φημολογείται ότι οι εξεγέρσεις κατ΄ αυτάς (2011) εις τις πετρελαιοπαραγωγές Αραβικές χώρες, πατρονάρονται από την Ρωσία για να υπάρξει έλλειψις προσφοράς παγκοσμίως και να αυξηθεί η ζήτησις υδρογονανθράκων, με αποτέλεσμα να ανεβούν οι τιμές της ρωσικής εξαγωγικής παραγωγής, που έχουν μειωθεί.
Ο Υπουργός Βιομηχανίας ανήγγειλεν ωσαύτως το 1974 την ύπαρξιν εις την θαλασσίαν περιοχή νοτίως της Καβάλας, ετέρου κοιτάσματος φυσικού αερίου με δυνατότητα παραγωγής ημερησίως περίπου 40.000.000 κυβικών ποδών.
Επικεφαλής της OCEANIC ήταν ο Πρόεδρος Greenberg, o Αντιπρόεδρος Ettinger και ο υπεύθυνος γεωτρήσεων Brandley. Αυτοί ενδιαφέροντο δια επέκτασιν γεωτρήσεων εντός του Θερμαϊκού Κόλπου εις το μέσον των εκβολών του Νέστου και δυτικώς της Καβάλας, επιδιώκοντες την ανάθεσιν εις αυτούς των περιοχών αυτών, πλην της αρχικής της Θάσου.
Γενικώς το Βόρειον Αιγαίον Πέλαγος είχεν μεγάλο ενδιαφέρον δια τις άλλες ξένες εταιρείες ερευνών και εξορύξεων που ήθελαν να ανταγωνιστούν την OCEANIC και να συμβληθούν αυτές με το Ελληνικό Δημόσιο, απαιτούσας φυσικά σημαντικό μερίδιο από τα κέρδη.
Γι΄ αυτό και ο Υπουργός Βιομηχανίας Κ. Κυπραίος εισηγήθη εις τον Πρωθυπουργόν Α. Ανδρουτσόπουλον την ανάληψιν των γεωτρήσεων στον Νέστο αποκλειστικά υπό του Ελληνικού Δημοσίου με δαπάνη 8.000.000 δολλαρίων, βαρύνουσα μεν τον προϋπολογισμόν, αλλά με μεγάλα οικονομικά οφέλη, εφ΄ όσον δεν θα υπήρχαν ούτω ξένες εταιρείες για να διαμοιρασθούν τα κέρδη, οι οποίες ήσαν Αμερικανικές, Καναδικές και Γαλλικές.
Ο Δ. Ιωαννίδης μου είπεν ότι επιδίωξίς του ήτο μετά την προσωρινή αρχική συμβατική συνεργασία με τις ξένες εταιρείες, αυτό σύντομα να τερματισθεί και να γίνουν οι έρευνες εντοπισμού, οι γεωτρήσεις, οι εξορύξεις των κοιτασμάτων, αποκλειστικά με εθνικούς πόρους, ούτως ώστε η Ελλάς να μην διαμοιράζει τα κέρδη με ξένους.
Το Ελληνικόν Δημόσιον είχε δικαιώματα ερεύνης και εκμεταλλεύσεως κοιτασμάτων υγρών και αερίων υδρογονανθράκων δια μεν το ηπειρωτικόν υπέδαφος δια του Νόμου 3948/1959, δια δε την ελληνικήν υφαλοκρηπίδαν δια του Ν.Δ. 142/1969.
Τα δικαιώματα ηδύναντο να εκχωρηθούν εις τρίτους, ήτοι ιδιωτικές εταιρείες, αποκλειομένων όμως ξένων κυβερνήσεων. Με το προδοτικό Μνημόνιο διακρατικής πλέον εξαρτήσεως της Χώρας μας του Μαΐου 2010, είναι σίγουρο ότι ο αποκλεισμός των τελευταίων από την αρπαγή του ορυκτού πλούτου μας, ως είσπραξις τοκογλυφικών εγγυήσεων, έχει τερματισθεί. Ο πλούτος της Ελλάδος έχει εκχωρηθεί δια εκποιήσεως (ξεπουλήματος) έναντι του ως άνω διακρατικού χρέους δανειοδοτήσεως. Η εκχώρησις αφορά παραχώρησιν εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και η εκποίηση αναγκαστική πώληση.
Η εταιρεία OCEANIC ήτο απολύτως πεπεισμένη δια την ύπαρξιν εκτεταμένων κοιτασμάτων πετρελαίου. Ο Πρόεδρος ενεχείρισεν εις τον Α. Ανδρουτσόπουλον λεπτομερήν χάρτην των πετρελαιοφόρων περιοχών. Ούτος εδέχθη κατόπιν πιέσεως του Α. Ανδρουτσοπούλου να αρχίσει η εξόρυξις εντός του 1974, έστω και σε μικρές ποσότητες, είχε δε γράψει και άρθρο στο παγκοσμίου κυκλοφορίας και κύρους περιοδικό «ΟIL AND GASS ZOURNAL» που εκδίδεται στο Ντένβερ του Κολοράντο ότι η ημερησία παραγωγή του «ΠΡΙΝΟΣ» θα ανέρχεται σε 20.000 βαρέλια και η του κόλπου της Καβάλας σε 150.000 βαρέλια ημερησίως.
Ο Δ. Ιωαννίδης μου είπεν δια την μεγάλην συγκίνησιν που ησθάνθη, ως Ηγέτης και ΄Ελλην Πατριώτης, όταν του έφεραν μίαν φιάλη με το πρώτο ακατέργαστο πετρέλαιο που δοκιμαστικά ηντλήθη από τα κοιτάσματά μας. Επίσης μου είπεν ο Ιωαννίδης τις πιέσεις που ήρχισαν να ασκούν προσωπικώς εις αυτόν οι Αμερικανοί, να αναλάβουν την οργάνωσιν, επόπτευσιν και έλεγχον των εξορύξεων και εις αντάλλαγμα να λάβουν αυτοί το 80% των κερδών από την εκμετάλλευση και εμπορία και εμείς το 20%!
Ο Ιωαννίδης δια να τους δοκιμάσει, ως μου είπεν, τους αντέστρεψε την πρόταση: Εμείς να παίρνουμε το 80% και αυτοί το 20%. Τότε οι Αμερικανοί επεχείρησαν να τον εξαγοράσουν δια να αποδεχθεί την ιδική τους πρόταση να έχουν το 80%, προσφέροντάς του προσωπικώς ως δωροδοκία, 500 εκατομμύρια δολλάρια!
Ο Αδάμας όμως Δ. Ιωαννίδης μετά βδελυγμίας απέρριψε και την πρότασιν και την δωροδοκία των Αμερικανών! (η σύγκρισις με τους μιζαδόρους πολιτικούς της Μεταπολιτεύσεως είναι συντριπτική). Εκείνη τη στιγμή της αρνήσεώς του, η μοίρα του είχε σφραγισθεί!
Οι Αμερικανοσιωνισταί απεφάσισαν την μεθόδευσιν της κυπριακής κρίσεως δια να τον ανατρέψουν. Προς τούτο «προσηγγίσθη» ο Αρχηγός Ενόπλων Δυνάμεων Στρατηγός Γρηγόριος Μπονάνος, ο άνθρωπος «κλειδί» της διευκολύνσεως της προδοσίας ως εκ του σημαντικού πόστου του.
Εξ άλλου την ΄Ανοιξη του 1974 οι Αρχηγοί του Ναυτικού και της Αεροπορίας Π. Αραπάκης και Α. Παπανικολάου αντίστοιχα, επήγαν εις το Εξωτερικόν για να παραλάβουν τιμητικά τα παραγγελθέντα καινουργή Φάντομς και Πυραυλακάτους μας.
Τότε οι Αμερικανοί τους «προσήγγισαν» και αυτούς, ιδίως τον Αραπάκην, υπ΄ αριθμόν 2 της Προδοσίας του Ιουλίου 1974, και αφού είχαν εξασφαλίσει με το εδώ κλιμάκιο της CIA, την συμμετοχή του υπ΄ αριθμόν 1 Μπονάνου, έθεσαν τα θεμέλια της μεθοδεύσεως της κρίσεως και της προδοσίας.
Επ΄ ουδενί λόγω ήθελαν η Ελλάς να γίνει πετρελαιοπαραγωγός και οικονομικά ανεξάρτητη, ούτε να ισχυροποιηθεί έναντι της Τουρκίας οικονομικώς, γεωστρατηγικώς και εξοπλιστικώς. Επίσης ήθελαν τη διχοτόμηση της Κύπρου, όχι την μονομερή ΄Ενωσι ως επληροφορήθησαν ότι ήτο η πρόθεσις του Εθνικιστού Δ. Ιωαννίδη.
Συμπερασματικώς και επιγραμματικώς οι μεθοδεύσεις και εξελίξεις αυτές, ερευνών, εξορύξεως και εκμεταλλεύσεως των κοιτασμάτων μας, εδυσαρέστησαν τα μέγιστα τα παγκόσμια οικονομικά συμφέροντα των Καρτέλ πετρελαίου και των όπισθεν αυτών Παγκοσμίων
Επικυριάρχων και εμεθόδευσαν την ανατροπή του Καθεστώτος Δ. Ιωαννίδη δια της Κυπριακής κρίσεως και της προδοσίας του Ιουλίου 1974.
΄Εκτοτε ουδεμία απόπειρα σεισμικών ερευνών εντοπισμού, γεωτρήσεως και εξορύξεως πετρελαίων ανελήφθη υπό των εθνομειοδοτικών κυβερνήσεων της Μεταπολιτεύσεως του Κ. Καραμανλή (υπογράψαντος με τους Τούρκους την Συμφωνία της Βέρνης του 1976 δια αναστολήν ερευνών στο Αιγαίο) και του Α. Παπανδρέου (υπογράψαντος αργότερον το ίδιο εις το Νταβός το 1988, αλλά αναφωνήσαντος μεταγενεστέρως το… «mea culpa»!).
Τρανή απόδειξις ότι οι πολιτικοί αυτοί ήσαν ενεργούμενα των ξένων Επικυριάρχων, είναι ότι θα μπορούσαν τουλάχιστον να αρχίσουν έρευνες στο Ιόνιο, αφού με την πρόφασιν των τουρκικών διεκδικήσεων, είχεν αποκλεισθεί το Αιγαίο προς τούτο. Ο Υπουργός Βιομηχανίας Μ. ΄Εβερτ, ηρνήθη το 1976 πρότασιν του Πατριώτου βιομηχάνου Σωτ. Σοφιανόπουλου δια έρευνες στο Ιόνιο! Γιατί; Οι Τούρκοι δεν διεκδικούσαν τίποτα εκεί.
Ακόμη και σήμερα η Κυβέρνησις Γ. Παπανδρέου δεν προχωρεί σε ανακήρυξη ΑΟΖ (Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης) διότι τα ξένα αφεντικά τους, ως και οι Αμερικανοί και οι Τούρκοι το απαγορεύουν. Ενώ αντιθέτως η Κύπρος επροχώρησε εις καθορισμόν ΑΟΖ. Και να ήθελε ο Γ. Παπανδρέου να ασκήσει εθνική πολιτική (εάν δηλαδή δεν ήτο εντεταλμένο ενεργούμενο όπως είναι), πώς αυτός θα ηδύνατο τούτο, όταν οι Διεθνείς Σιωνισταί τοκογλύφοι δανεισταί της Ελλάδος εκβιάζοντες θα του έκοβαν αμέσως την δανειοδότηση; Και γεννάται το εύλογο ερώτημα: εάν είμεθα ανεξάρτητοι οικονομικώς, όπως επεδίωξεν ο Δ. Ιωαννίδης, θα χωρούσαν εκβιασμοί εις βάρος της Πατρίδος μας;
Ας τονισθεί επίσης ότι το Καθεστώς Γ. Παπαδοπούλου (1967-1973), εδίστασε να προχωρήσει σε έμπρακτον εφαρμογήν συμβάσεων σεισμικών ερευνών εντοπισμού, εξορύξεως και εκμεταλλεύσεως, για να μην προκαλέσει τους Τούρκους, τους Αμερικανοσιωνιστές και τους διεθνείς πετρελαιάδες των Καρτέλ. ΄Αλλωστε, ως θα εκτεθεί κατωτέρω, ο αιθεροβάμων Γ. Παπαδόπουλος εσκέπτετο, ακόμη και μια μελλοντική Ομοσπονδία με τους Τούρκους (συνέντευξή του σε τουρκική εφημερίδα).
Μόνον ο Εθνικιστής Αγνός ΄Ελλην Πατριώτης και Γενναίος Στρατιώτης Δ. Ιωαννίδης το απετόλμησε και γι΄ αυτό και έπρεπε να πέσει! Τρανή απόδειξις και αυτή του βλακώδους και κακόβουλου ψεύδους ότι τάχα αυτός ήτο… πράκτωρ ξένων συμφερόντων εις βάρος της Ελλάδος! Το θέμα των πετρελαίων για την Ελλάδα, αφορά όχι μόνον οικονομική ανεξαρτησία και ενεργειακή επάρκεια, αλλά και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και την εθνική μας άμυνα.
Και αυτό είναι αυτονόητο.
Η πρώτη τουρκική αντίδρασις στα ελληνικά πετρελαϊκά σχέδια, έλαβε χώραν την 9/5/1974 όταν η «Turkish Petroleum Co» απηύθηνε προειδοποιητική επιστολή παρεμβάσεως στην εταιρεία CALVIN Exploration and Development Company, στην οποία το Ελληνικόν Δημόσιον είχεν την 4/2/1974 χορηγήσει άδειαν προκαταρκτικής γεωολογικής και γεωφυσικής αναζητήσεως, δυνάμει του Ν.Δ. 142/1969 εις την περιοχήν του Βορείου Αιγαίου, Νοτίου Αιγαίου και Κορινθιακού Κόλπου.
Η ως άνω τουρκική εταιρεία εζήτησε από την Calvin να μην προβεί εις εκτέλεσιν ερεύνης διότι η Τουρκική Κυβέρνηση είχεν εις αυτήν παραχωρήσει δικαιώματα επί υφαλοκρηπίδος θεωρουμένης υπ’ αυτής ως τουρκικής. Η Τουρκική Εταιρεία ηπείλει την CALVIN με ποινικές διώξεις, φυλακίσεις και πρόστιμα.
Επρόκειτο προφανέστατα δια διερευνητικής των ελληνικών αντιδράσεων τουρκικής ενεργείας, αφού κανονικά οι Τούρκοι έπρεπε να απευθύνουν την προειδοποίηση στην Ελληνική Κυβέρνηση, η οποία εχορήγησε τα δικαιώματα στην CALVIN και όχι εις την τελευταίαν. Οι Τούρκοι εστάθμιζαν ούτω ελληνικήν αντίδρασιν.
Διότι αρχάς Μαϊου 1974 η Ελλάς είχεν εντάξει εις την Πολεμικήν Αεροπορίαν της τα νεωτάτου τύπου 22 Φάντομς (F4E) που παρόμοια δεν διέθεταν τότε οι Τούρκοι, εξασφαλίσασα ποιοτικήν υπεροπλίαν εις τον αέρα, ως και εντάξει στο Πολεμικό Ναυτικό υπερσύγχρονες πυραυλακάτους με πυραύλους EΧΟSET και συγχρόνως εξήγγειλε παραγγελίες νέου τεράστιου εξοπλιστικού προγράμματος. Στις 13-14/6/1974, ως και την 7/7/1974, υπεγράφησαν συμβάσεις δια την προμήθεια 60 αεροσκαφών Α-7 KΟΡΣΕΡ, 40 αεροσκαφών F-1 MIΡΑΖ, 40 αεροσκαφών Τ-2 και 12 αεροσκαφών C-130 ΗΡΑΚΛΗΣ, τα οποία παρελήφθησαν έπειτα από 1-3 χρόνια και ούτω η Πολεμική Αεροπορία απέκτησε και διετήρησε μέχρι το 1985 την υπεροχή αέρος στο Αιγαίο έναντι της Τουρκίας.
Η πρόθεσις όθεν των Τούρκων και των καθοδηγούντων αυτούς, ήτο να εκσπάσει η κρίσις πριν ολοκληρώσει η Ελλάς τους ως άνω μείζονες εξοπλισμούς της, διότι όλα αυτά είχαν εξαγριώσει την τουρκική πολεμική ηγεσία κατά της πολιτικής ηγεσίας, επειδή η τελευταία είχεν αφήσει την Τουρκία πίσω σε εξοπλισμούς, σοβούσης ούτω κυβερνητικής κρίσεως.
Εν τούτοις τα παραληφθέντα εις πρώτον χρόνον υπερσύγχρονα αεροσκάφη και σκάφη θαλάσσης υπέρ επήρκουν δια τη συντριβήν της Τουρκίας εις την Κύπρον και εις το Αιγαίον τον μοιραίον Ιούλιον 1974.
Η Κυβέρνησις Ιωαννίδη-Ανδρουτσοπούλου απεφάσισεν να αγνοηθεί η ως άνω προειδοποίησις της τουρκικής εταιρείας και έδωσεν οδηγίας στην CΑLVIN να συνεχίσει το εκ της συμβάσεως έργον της.
Η πολιτική του Καθεστώτος Ιωαννίδη ως προς την Υφαλοκρηπίδα ερείδετο σαφώς επί της εφαρμογής της Συμβάσεως της Γενεύης, ούσα ανυποχώρητος, σοβαρά και ψύχραιμη και ουδόλως ενδοτική ως συμβαίνει σήμερα από τις κυβερνήσεις των μητραλοίων της Μεταπολιτεύσεως.
Η Κυβέρνησις Ιωαννίδη-Ανδρουτσοπούλου δεν εθεώρει αδιαπραγμάτευτον την συνεκμετάλλευσιν κοιτασμάτων με γειτονική Χώρα έχουσαν επίσης υφαλοκρηπίδα, αλλά εθεώρει sine qua non την αυστηράν και δικαίαν οριοθέτησιν προηγουμένως της υφαλοκρηπίδος εκάστης Χώρας συμφώνως προς την ως άνω Διεθνήν Σύμβασιν.
΄Ανευ σαφούς και δικαίας οριοθετήσεως, «συνεκμετάλλευσις» θα εσήμαινε εκχώρησιν εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Το ίδιο συνέβη με τις εθνομειοδοτικές συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου του 1959 που υπέγραψεν ο Κ. Καραμανλής και που εδιχοτόμησαν ουσιαστικά την Κύπρο (περί είδους «συνεκμεταλλεύσεως» της Κύπρου επρόκειτο), ενώ οι Τούρκοι είχαν μικράν πληθυσμιακήν συμμετοχήν και είχαν εκχωρήσει τον 19ο αιώνα εις τους ΄Αγγλους δικαιώματα επί της Κύπρου, τα οποία μάλιστα μετά την ήττα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μετετράπησαν εις απόλυτη αγγλική κυριαρχία επί της νήσου.
Θα πρέπει να τονισθεί ότι όταν, ως άνω εξετέθη, η Κυβέρνησις Ιωαννίδη-Ανδρουτσόπουλου εσκέφθη την δια ιδίων πόρων του Ελληνικού Δημοσίου χρηματοδότησιν των επιχειρήσεων σεισμικών ερευνών, εξορύξεως και εκμεταλλεύσεως κοιτασμάτων, δια να αποφευχθεί η καταβολή υπερόγκων ποσών εις ξένες εταιρείες, είχεν σχεδιασθεί και είχε πραγματοποιηθεί επαφή με την γειτονική Ρουμανία, πετρελαιοπαραγωγό χώρα από την προ του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου εποχή (περιοχή Πλοέστι) που είχεν αρκετή πείρα για να συμβουλεύσει προς τούτο, παρέχοντας και τεχνική υποστήριξη.
Εις την πόλιν Πλοέστι της Ρουμανίας υπάρχουν μεγάλα διυλιστήρια πετρελαίου προερχομένου από σημαντικά κοιτάσματα στα Καρπάθια και Υποκαρπάθια, μεγάλες δεξαμενές, εργοστάσια εξοπλισμού πετρελαιοπηγών (όπερ ακριβώς μας ενδιέφερε), πετροχημικά συγκροτήματα κ.λπ.
Δηλαδή το Καθεστώς Ιωαννίδη ήθελε δια λόγους ανεξαρτησίας να εξασφαλίσει και τη συνδρομή γειτονικής πετρελαιοπαραγωγού βαλκανικής χώρας, όπου τα γνωστά παγκόσμια Καρτέλ και Αμερικανοσιωνιστικές εταιρείες δεν είχαν επιρροή και πρόσβαση.
ΕΛΛΑΣ ΚΑΙ ΒΑΡΕΙΑ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ
Η πετρελαϊκή πολιτική του Καθεστώτος Ιωαννίδη, θα έκανε την Ελλάδα πετρελαιοπαραγωγό και άρα ως προελέχθη οικονομικά, πολιτικά και εθνικά ανεξάρτητη, σε βαθμό που να της επιτρέψει, ως μου είπεν ο Ιωαννίδης, να αναπτύξει και Βαρειά Βιομηχανία (Βιομηχανία Κεφαλαιουχικών αγαθών), όπερ δεν επέτρεπαν μέχρι τότε οι Επικυρίαρχοί μας Αμερικανοσιωνισταί, ΄Αγγλοι και Ευρωπαίοι στα ενεργούμενά τους ΄Ελληνες παλαιοπολιτικούς. Και φυσικά ούτε σήμερα τους το επιτρέπουν. Ο Δ. Μπάτσης, κομμουνιστής εκτελεσθείς μαζί με τον Ν. Μπελογιάννη την 30/3/1952, ήτο ο συγγραφεύς του βιβλίου «Η Βαρειά Βιομηχανία στην Ελλάδα», που εκυκλοφόρησε το 1947 και εξηφανίσθη επί μακρόν, επανεκδοθέν μόλις το 1977.
Ο Μπάτσης δεν απεδείχθη ότι είχεν άμεση σχέση με τους κατασκοπευτικούς ασυρμάτους του ΚΚΕ που ανεκαλύφθησαν στην Γλυφάδα και στην Καλλιθέα το 1951. Εξετελέσθη όμως με τους άλλους κομμουνιστές κατασκόπους Μπελογιάννη, Καλούμενο και Αργυριάδη την 30/3/1952, διότι, αφ΄ ενός αντιπροσώπευε την «Κομμουνιστική Διανόηση» που το Ελληνικό Καθεστώς ήθελε το 1952 εθνοφελώς να τσακίσει στα σπάργανά της και αφ΄ ετέρου διεκίνει λόγω σημαντικών διεθνών και εγχωρίων γνωριμιών, μεγάλα χρηματικά ποσά από το εξωτερικό, δίκην «ταμίου» του κόμματος (χρυσές λίρες Αγγλίας), προς ενίσχυσιν του εγχωρίου παρανόμου μηχανισμού του ΚΚΕ.
Ήτο μεγαλοαστός, υϊός βασιλόφρονος Ναυάρχου της εποχής του Διχασμού, Νομικός και Οικονομολόγος, διδάξας και εις το Πολυτεχνείο, πλην εστρατολογήθη υπό του ΚΚΕ ως «ιδεολόγος διανοούμενος», για να εξυπηρετήσει τους σκοπούς του κόμματος της προδοτικής διαβρώσεως του Εθνικού Ελληνικού Κράτους, κατ΄ εντολήν της Σοβιετικής Ενώσεως την εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Επομένως κάθε άλλο παρά «αθώα περιστερά» ήτο αυτός, ως διατείνονται αριστεροί συγγραφείς.
Το ως άνω σημαντικό βιβλίο του Δ. Μπάτση ήτο λίαν αποκαλυπτικό και ο συγγραφεύς του παρόντος βιβλίου που το ανέγνωσε το θεωρεί τη μοναδική του προσφορά στην Πατρίδα, που έβλαπτε τα μέγιστα, συντασσόμενος με το ΚΚΕ δια «ιδεολογικούς λόγους» (όλοι το ίδιο έλεγαν!).
Περιττό να λεχθεί πόσο ηνώχλει τους Αμερικανούς η κυκλοφορία αυτού του βιβλίου το 1947, επομένως η συμβολή τους εις την απόφασιν εκτελέσεως του Δ. Μπάτση δεν αποκλείεται, μαζί με την συμβολή των εντοπίων οργάνων τους, που δεν επιθυμούσαν την ανάπτυξη Βαρειάς Βιομηχανίας που θα ανεξαρτοποιούσε την Ελλάδα από την ανάγκη εισαγωγών και άρα οικονομικήν αιμορραγίαν με πλουτισμόν μόνον των εισαγωγέων και των διαπλεκομένων.
Τα όργανα αυτά εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα του διεθνούς κεφαλαίου που ήθελε την Ελλάδα όχι παραγωγό χώρο αλλά εισαγωγέα των προϊόντων τους μόνο. «Θρίαμβον» αυτής της εθνομειοδοτικής λογικής, απετέλεσεν η ύπαρξις του Καθεστώτος της Μεταπολιτεύσεως, από Ιούλιον 1974 μέχρι σήμερα, που η παραγωγική ανάπτυξις πνέει τα λοίσθια προ πολλού, συμπεριλαμβανομένων της βιομηχανίας και της βιοτεχνικής και αγροτικής παραγωγής.
Εθνική Βαρειά Βιομηχανία σημαίνει αξιοποίηση και μεταλλουργική μετουσίωση του ορυκτού μεταλλευτικού πλούτου της Χώρας, μηχανική επεξεργασία των προϊόντων της μεταλλουργίας, κατασκευή μηχανών (των αυτοκινήτων συμπεριλαμβανομένων), και γενικώτερα μέσων παραγωγής. ΄Ιδρυση ναυπηγείων, ηλεκτροχημικών εργοστασίων και άλλων μονάδων μη προνομιακώς παραχωρημένων εις το ξένο κεφάλαιο, επιτυγχανομένης της αποδεσμεύσεως και ανεξαρτητοποιήσεως της Χώρας και του εργατικού δυναμικού της από τα δεσμά του κεφαλαίου αυτού, οδηγούσης εις την οικονομική εξυγίανση και ανόρθωση της Ελληνικής Οικονομίας.
Η Βαρειά Βιομηχανία θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνει μεταλλουργία σιδήρου, αλουμινίου, μαγνησίου, χρωμίου, μαγγανίου, νικελίου ως και ανάπτυξη χημικής βιομηχανίας αζώτου, λιπασμάτων, σόδας, χαρτοπολτού, ανθρακασβεστίου, τσιμέντου. Εις την Ροδόπη υπάρχουν κοιτάσματα ερυθρού υδραργύρου σπανιωτάτου και χρησιμωτάτου δια την διαστημική τεχνολογία.
Ο Δημήτριος Ιωαννίδης δια της αναπτύξεως της Εθνικής Βαρειάς Βιομηχανίας, ως επακόλουθον προς την εξόρυξιν και εκμετάλλευσιν ηπειρωτικών και υποθαλασσίων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων υγρών και αερίων, εστόχευε εις την αποδέσμευσιν της οικονομίας μας από την εξάρτηση εκ των αγορών του εξωτερικού (δια εισαγωγής προϊόντων) με ευεργετικές επιπτώσεις στην Εθνική Αυτοτέλεια και Ασφάλεια σε κρίσιμες στιγμές (Πολεμικές εμπλοκές με Τουρκία ή άλλες γειτονικές χώρες). Συγχρόνως, η Χώρα θα απαλάσσετο και από την τοκογλυφική δράση εντοπίων κεφαλαίων, μέσα από μορφές τεχνητού μονοπωλίου.
Ως προελέχθη, ο Δ. Ιωαννίδης ως βάση της Βαρειάς Βιομηχανίας επρογραμμάτιζε την ενεργειακή αξιοποίηση των πετρελαϊκών και άλλων κοιτασμάτων μας, συμπεριλαμβανόντων και άλλα ορυκτά, όπως νικελίου, χρωμίου, μολύβδου, ψευδαργύρου, χαλκού, μαγγανίου, αντιμονίου, μολυβδαινίου, θειαφιού, βαρίου, χαλαζία, σμύριδος, χρυσού και αργύρου που αποδεδειγμένα υπάρχουν στον τόπο μας, αλλά η πληροφόρησις εμποδίζεται από ξένα συμφέροντα και από τους πολιτικάντηδες εντόπιους πράκτορές τους, πολλών εξ αυτών δρώντων υπό την μάσκα του «οικολόγου», ενδιαφερομένου δια πράσινον περιβάλλον και του προστάτου «αρχαιολογικών χώρων». Διότι οι ξένοι, ως κατά κόρον ελέχθη, δια να μας εκμεταλλεύονται μας θέλουν σε υποανάπτυξη με όργανα εντοπίους πολιτικούς ή εμπορικούς υπηρέτες του ξένου κεφαλαίου.
Η εκβιομηχάνιση της Χώρας, θα στηριχθεί σε γερή τεχνικοοικονομική βάση, μόνον εάν δημιουργηθεί Βαρειά Βιομηχανία ως πρωταρχικό, βασικό και θεμελιώδη όρο δια την παραγωγή, μέσω παραγωγής μηχανών, μηχανικών εργαλείων και λοιπών, δια δημιουργίας σιδηροβιομηχανίας, μεταλλουργίας και ηλεκτροχημικών βιομηχανιών.
Ο Δ. Ιωαννίδης εγνώριζε την ύπαρξιν και το περιεχόμενο του βιβλίου αυτού, από το 1950, ως μου είπεν. Η Βαρειά Βιομηχανία και οι περί αυτήν σημαντικές επενδύσεις ήσαν στους μακροπρόθεσμους στόχους του Καθεστώτος του, σε συνδυασμό με την προηγουμένη εξόρυξη και εκμετάλλευση κοιτασμάτων υγρών και αερίων υδρογονανθράκων και άλλων πολυτίμων ορυκτών ως άνω.
Κατ΄ αναλογίαν προς τον εκτελεσθέντα το 1952 Δ. Μπάτση, ο οποίος οραματίσθη ίδρυσιν Βαρειάς Βιομηχανίας εις την Ελλάδα (και δι΄ αυτό ετιμωρήθη με άλλα προσχήματα), ο Δ. Ιωαννίδης, οραματισθείς και αυτός την ανάπτυξη Βαρειάς Βιομηχανίας και την εκμετάλλευση του ορυκτού παραγωγικού πλούτου της Χώρας, ανετράπη γι΄ αυτό το όραμά του από τα ενεργούμενα των Αμερικανοσιωνιστών και Άγγλων Μπονάνο-Αραπάκη-Παπανικολάου και ΣΙΑ (ή CIA), τον Ιούλιο 1974, με πρόσχημα την Τουρκική εισβολή, και ίσως δι΄ αυτό ετιμωρήθη δια ισοβίου εγκλεισμού εις την ειρκτήν (όπου και απέθανεν) δια να μην ομιλήσει ελεύθερος, να μην συμβολοποιηθεί και να μην βρει μιμητάς εις τα εθνωφελή πατριωτικά σχέδιά του.
Είναι λοιπόν λίαν παράδοξο, πώς ένας Κομμουνιστής σαν τον Μπάτση, συναντάται εδώ, συμπνέων με έναν φανατικό Αντικομμουνιστή ως ο Δ. Ιωαννίδης. Αποτελεί όμως εν ταυτώ απόδειξη πώς ο Ιωαννίδης διέφερε στην νοοτροπία από άλλους, διαπνεομένους από στείρον αντικομμουνισμόν χωρίς τα εθνωφελή αυτά οράματα του πρώτου.
Μετά από όσα εξετέθησαν, ο συγγραφεύς ελπίζει ευλόγως ότι ο Δ. Ιωαννίδης ίσως κριθεί διαφορετικά από τους αριστερούς, ή άλλους εχθρούς του, εφ΄ όσον φυσικά θα διαθέτουν αυτοί αίσθημα δικαίου, σεβασμού προς την Αλήθεια και αγάπη προς την Πατρίδα. Ως προς τα ενεργειακά μας κοιτάσματα συμπερασματικώς προκύπτουν τα εξής:
Μόνον επί Καθεστώτος Δ. Ιωαννίδη (και όχι επί Γ. Παπαδοπούλου που δεν τον άφηναν οι Αμερικανοί να το πράξει), ήρχισαν οι δια εμπράκτου εφαρμογής συμβάσεων, συστηματικές βιομηχανικές έρευνες κοιτασμάτων υγρών και αερίων υδρογονανθράκων, σε συγκεκριμένες θέσεις, που θα επεξετείνοντο, εάν το Καθεστώς δεν ανετρέπετο, σε εξερευνητικές γεωτρήσεις σε όλη την ηπειρωτική και υποθαλάσσια Ελλαδική Επικράτεια δια σεισμικών και άλλων ερευνών. Εκτιμάται ότι δια να υπάρξει πλήρης πανελλαδικός έλεγχος εντοπισμού, θα έπρεπε να γίνουν συνολικώς περί τις 2.000 γεωτρήσεις.
΄Ηδη είχαν ανακαλυφθεί τα κοιτάσματα ΠΡΙΝΟΥ, Νότιας Καβάλας, Βορείου ΠΡΙΝΟΥ και ΄Εψιλον στο Θρακικό Πέλαγος. Μετά την Μεταπολίτευση ανεκαλύφθη το κοίτασμα στην υποθαλάσσια περιοχή του Κατακώλου στην Β.Δ. Πελοπόννησο και το κοίτασμα φυσικού αερίου στην Επανωμή. Εγένοντο και άλλες 6 γεωτρήσεις (ελάχιστες εις τον αριθμόν) στην ΄Ηπειρο, Αιτωλοακαρνανία, Β.Δ. Πελοπόννησο και Πατραϊκό Κόλπο υπό ξένων εταιρειών, οι οποίες απέβησαν άγονες και οι εταιρείες απεχώρησαν δεδομένου ότι οι Ελληνικές Μεταπολιτευτικές Κυβερνήσεις ουδέν ενδιαφέρον επεδείκνυον προς παρακίνησιν και διευκόλυνσίν τους δια έρευνες, όπερ λίαν ύποπτον ως προς τους ενδολοδότας τους δια τους νοήμονας.
Έκτοτε ουδεμία άλλη γεώτρησις εγένετο μέχρι σήμερα (ενώ, ως προελέχθη, δια πλήρη πανελλαδικό έλεγχο απαιτούνται περί τις 2.000 γεωτρήσεις) και το θέμα «έκλεισε», προφανώς με έξωθεν εντολή των Επικυριάρχων της Ελλάδος προς τα ενεργούμενά τους πολιτικούς.
Ως προελέχθη, το 1976 οι έρευνες στο Κατάκωλο και ευρύτερα στο Ιόνιο και οι γεωτρήσεις εσταμάτησαν με απόφαση του τότε Υπουργού Βιομηχανίας της ΝΔ Μιλτιάδη Έβερτ, αρνηθέντος εις τον βιομήχανον ιδιοκτήτη της ΧΡΩΠΕΙ Σωτήρη Σοφιανόπουλο την οργάνωσιν ερευνών και γεωτρήσεων, δια προσκλήσεως ξένων εταιρειών ειδικών προς τούτο. Και ο νοών, νοείτω…
Εν τούτοις, ως απεδείχθη σήμερα, υπάρχουν μεγάλα και όχι ασήμαντα, ως λέγουν τα εγχώρια ενεργούμενα των Επικυριάρχων, κοιτάσματα υγρών και αερίων υδρογονονθράκων, πέραν του Αιγαίου και στο Ιόνιο και νοτίως της Κρήτης. Πλην τα «αφεντικά» της Ελλάδος, απαγορεύουν αυστηρώς κάθε δραστηριότητα προς έναρξιν εκμεταλλεύσεως.
Επιπλέον, η Τουρκία θρασύτατα προβάλλει επιδιώξεις και απαιτήσεις να καρπωθεί σημαντικό μέρος του ενεργειακού πλούτου στο Αιγαίο επί της ελληνικής υφαλοκρηπίδος ως και στην Ν.Α. Μεσόγειο εγείρουσα διεκδικήσεις δια να εμποδίσει Ελλάδα και Κύπρο να αξιοποιήσουν τον υποθαλάσσιο πλούτο τους εις την περιοχήν της δικής τους υφαλοκρηπίδας. Η Τουρκία εμφανίζει ιταμώς τις διεκδικήσεις της ως τετελεσμένα.
Ενοχλεί σφόδρα την Τουρκία ενδεχομένη συμφωνία Ελλάδος και Κύπρου δια καθορισμό υφαλοκρηπίδος και της ταυτιζομένης με αυτήν ΑΟΖ (Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης), προς εκμετάλλευσιν ενεργειακών κοιτασμάτων. Θρασύτατα δε και όλως παρανόμως, αντίθετα με το Διεθνές Δίκαιον της Θαλάσσης, αποκλείει το Καστελόριζο από την επέκταση ΑΟΖ, λες και το ελληνικό νησί είναι άλλη Επικράτεια.
Η Ελλάς μέχρι σήμερα δεν τολμά να οριοθετήσει ΑΟΖ με καμία από τις γειτονικές της χώρες, υπακούουσα με δειλίαν εις τις διαταγές των παγκοσμίων Επικυριάρχων της και εν ταυτώ υποκύπτουσα με δειλία εις την θρασύτητα της Τουρκίας η οποία έχε ήδη θέσει ζήτημα casus belli εάν η Ελλάς ασκήσει νόμιμα δικαιώματά της που απορρέουν από Διεθνείς Συνθήκες (Σύμβασις της Γενεύης για το Δίκαιο της Θαλάσσης αφορώσα εις το Εθιμικό Δίκαιο), που η Τουρκία αρνείται δολίως να κυρώσει. Ούτω η Ελλάς εμποδίζεται, όπερ απαράδεκτον, δια οριοθέτησιν ΑΟΖ ακόμη και με την Κύπρο, ενώ βεβαίως θα μπορούσε κάλλιστα και νόμιμα να την οριοθετήσει και με την Αλβανία, την Αίγυπτο και την Λιβύη.
Δια το ζήτημα του Καστελορίζου, υπάρχουν αποχρώσες ενδείξεις μεγάλης εθνικής μειοδοσίας πολιτικών, από το 2003 επί Κυβερνήσεως Κ. Σημίτη και Υπουργού Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου, συμφώνως προς την μαρτυρίαν του Κυπρίου πρώην Υπουργού Νίκου Ρολάνδη,
αναφέροντος ότι η Αθήνα εζήτησε τότε από την Λευκωσία να αλλάξει μία Συμφωνία με την Αίγυπτο (η οποία ούτω εματαιώθη), δια της οποίας το Κάϊρο θα είχεν αποδεχθεί επισήμως ήδη από το 2003 ότι το Καστελόριζο έχει ΑΟΖ, οπότε σήμερα θα υπήρχε δεδομένο εφαρμογής Διεθνούς Δικαίου και αποδοχή αυτού του γεγονότος υπό ξένου Κράτους (Αιγύπτου) και ούτω η Τουρκία σήμερα δεν θα ηδύνατο να προβάλλει ενστάσεις. Δηλαδή τότε η Κύπρος εβοήθει την Ελλάδα να «βραχυκυκλώσει» τις τουρκικές θρασύτατες απαιτήσεις και η Ελλάς ηρνήθη προφανώς κατ΄ εντολήν ξένων παραγόντων. Μόνον αφελείς είναι δυνατόν να πιστέψουν ότι αυτό οφείλεται σε…. λάθος ή παράλειψη των Σημίτη και Παπανδρέου.
Ο συγγραφεύς εμακρυγόρησεν για να τονίσει εν κατακλείδι την μεγάλη Αλήθεια:
Εάν η Τουρκία είχεν ηττηθεί και ταπεινωθεί στο Αιγαίο και στην Κύπρο τον Ιούλιο 1974 (εάν δηλαδή δεν είχε γίνει η Κυπριακή Προδοσία), όλα τα ως άνω ζητήματα θα είχαν λυθεί υπέρ της Ελλάδος και σήμερα και πετρέλαια και φυσικό αέριο θα εκμεταλλευόμεθα και ΑΟΖ θα είχαμε οριοθετήσει, τουλάχιστον με την Κύπρο, ενωμένη φυσικά μονομερώς με την Ελλάδα υπό του Καθεστώτος Ιωαννίδη από τον Ιούλιο 1974, εάν οι Επιτελάρχες και ο Αρχηγός τους προσέβαλαν την τουρκική απόβαση στην Κηρύνεια στις 22/7/1974, εματαίωναν την απόβαση και εταπείνωναν την Τουρκία δια πολλά έτη.
Ας όψονται όσοι επρόδωσαν την Ελλάδα και την Κύπρο τον μοιραίο αυτό Ιούλιο 1974, της Ελλάδος απωλεσάσης ούτω την μεγίστην ευκαιρίαν οικονομικής αναπτύξεως, πλήρους ανεξαρτησίας, μεγάλης ισχύος και πλούτου.
Οι προδότες τότε ήσαν χειρότεροι του Ιούδα! Διότι ο μεν εσταυρωθείς Ιησούς ανεστήθη και ανελήφθη εις τους Ουρανούς, η δε Ελλάς όμως παραμένει εσταυρωμένη!
Ο Ιούδας μεταμεληθείς, «απελθών απήγξατο» (απηγχονίσθη), πλην οι Προδότες του 1974 Ιούδες της Ελλάδος, της Κύπρου και του Δ. Ιωαννίδη, όχι μόνο δεν απήγξαντο από τύψεις και ενοχές, αλλά, αντιθέτως, είτε οργάνωναν και οργανώνουν, είτε προσεκαλούντο και προσκαλούνται κάθε Ιούλιο στην… «Γιορτή της Δημοκρατίας» (στην ουσία γιορτή της Προδοσίας) στο Προεδρικό Μέγαρο.
Επομένως ο Ιούδας ήτο ηθικώτερος αυτών.
Εις τους «Ιούδες» της Πατρίδος, συμπεριλαμβάνονται όλοι όσοι είναι υπεύθυνοι από τον Ιούλιο του 1974 δια το χάλι της Χώρας, παρακμής, πτωχεύσεως, διεθνούς εξευτελισμού και απωλείας της εθνικής κυριαρχίας δια εκχωρήσεώς και εκποιήσεως της εις τους διεθνείς τοκογλύφους μέσω της διακρατικής συμβάσεως του Μνημονίου:
Στρατιωτικούς τύπου Μπονάνου-Αραπάκη-Παπανικολάου, Πολιτικούς, Δημοσιογράφους, Εκδότες, Καναλάρχες, Διανοουμένους κλπ.
Αφού τελειώσαμε το θέμα Πολυτεχνείο πάμε στο επόμενο που αναφέρθηκε ο Μιχαλολιάκος
2. Κόκκινη Χούντα
Τα ευρήματα αυτή τη φορά προέρχονται από το post https://hellasxg.blogspot.com
με τίτλο ΚΟΚΚΙΝΗ ΧΟΥΝΤΑ ΣΤΗΝ “ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ” ! ΟΙ ΚΟΜΣΟΜΟΛΟΙ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ… ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΔΙΕΥΘΥΝΤΕΣ ΤΩΝ ΜΜΕ!
Βλέπουμε λοιπόν ότι ο Μιχαλολιάκος αντέγραψε μέχρι και τον τίτλο της ανάρτησης (αλλά αυτό είναι δευτερεύον)
Λέμε συχνά πως τα ΜΜΕ κομμουνιστοκρατούνται.
Κι όσον αφορά τους νυν κομμουνιστές είναι γνωστοί και τους ξέρει όλος ο κόσμος.
Τι γίνεται όμως με τους «πρώην»;
Σήμερα, λοιπόν, θα μιλήσουμε γι’ αυτούς ....
ακριβώς κι από τις επόμενες γραμμές θα «παρελάσει» όλο το… αφάν γκατέ του δημοσιογραφικού χώρου.
Έχουμε και λέμε:
Γιώργος Μπόμπολας: Ο ΕΠΟΝίτης που έγινε… βαρόνος. Δε χρειάζονται πολλές συστάσεις. Καναλάρχης, μεγαλοεκδότης, κατασκευαστικές εταιρείες, τα… πάντα όλα. Έχει ακόμα μεγάλη αδυναμία στο ΚΚΕ.
Σταύρος Ψυχάρης: Κληρονόμος-Πρόεδρος του ΔΟΛ (Λαμπράκη), Πρόεδρος του Δ.Σ. του mega κ.τ.λ. Από κομμουνιστική οικογένεια, έκανε τα πρώτα του βήματα στο ΚΚΕ.
Μάνια Τεγοπούλου: Εκδότρια Ελευθεροτυπίας, mega κ.τ.λ. Κόρη του καπετάνιου του ΕΛΑΣ, Κίτσου Τεγόπουλου, θεωρείται ακροαριστερή.
Κώστας Γιαννίκος: Γνωστός κομμουνιστής, προερχόμενος από την πρώην ΕΣΣΔ. Για ένα φεγγάρι είχε αγοράσει την διεθνούς φήμης κομματική εφημερίδα «Πράβντα». Είναι βασικός μέτοχος (και διευθύνων σύμβουλος) του καναλιού Alter, ιδιοκτήτης των ραδιοφωνικών σταθμών John Greek, Oasis, Captain Jack, ιδιοκτήτης της εκδοτικής εταιρείας Modern Times, των τηλεοπτικών περιοδικών Tivo και Avanti, των δισκογραφικών εταιρειών Legend, MBI, Eros, Κίνησις, ΛΥΡΑ κ.λπ.
Αναστασιάδης Θέμος: ΑΝΤ 1, ΚΝΕ.
Στρατής Λιαρέλης: Διευθυντής ειδήσεων του ΑΝΤ 1. ΚΝΕ.
Νίκος Ευαγγελάτος : ΚΝΕ.
Όλγα Τρέμη: mega, ΚΝΕ.
Παύλος Τσίμας: mega, πρώην δημοσιογράφος του Ριζοσπάστη, ΚΚΕ.
Μανώλης Αναγνωστάκης: mega Σαββατοκύριακο, ΚΝΕ.
Οι του Ιού της Ελευθεροτυπίας: ΚΚΕ εσωτερικού και εν συνεχεία Β’ Πανελλαδική (ακροαριστερή διάσπαση της νεολαίας του ΚΚΕ εσωτ., το 1978, εξέδωσαν το περιοδικό «Σχολιαστής»). Στην Β’ Πανελλαδική συμμετείχαν επίσης και οι…
Χρύσανθος Λαζαρίδης, (της λεγόμενης «γενιάς του πολυτεχνείου»), σήμερα πολιτικός σύμβουλος του Αντώνη Σαμαρά…
Παναγιώτης Παναγιώτου, (ή Παν. Παν.), στέλεχος του Δημοσιογραφικού Οργανισμού του Μπόμπολα (Έθνος κ.α.) και…
Αλέξης Παπαχελάς, Καθημερινή, ΣΚΑΪ κ.λπ., ο οποίος μάλιστα ήταν Γραμματέας της Β’ Πανελλαδικής στο… Κολέγιο Αθηνών.
Σταύρος Λυγερός: Καθημερινή, της «γενιάς του πολυτεχνείου», ήταν και στην «συντονιστική επιτροπή» του πολυτεχνείου, ΟΣΕ («Οργάνωση Σοσιαλιστική Επανάσταση»).
Πέτρος Παπακωνσταντίνου: Καθημερινή, ΚΝΕ.
Τάσος Τέλλογλου: ΣΚΑΪ, ΚΝΕ.
Βασίλης Λυριτζής, (ο επονομαζόμενος «Τρότσκι», λόγω καταπληκτικής ομοιότητος): στην πρωινή «Πρώτη Γραμμή» του ΣΚΑΪ, ΚΚΕ εσωτ.
Δήμος Βερύκκιος: Alpha, ΚΝΕ.
Λάκης Λαζόπουλος: Alpha, Κνίτης, το… πουλάκι μας.
Γιώργος Κύρτσος: ο… «φιλελεύθερος» εκδότης και τηλεσχολιαστής, κι αυτός στην ΚΝΕ ήτανε.
Μάκης Τριανταφυλλόπουλος : Αριστεριστής γενικώς, φίλος των Ξηρών και μόνιμος απολογητής της κόκκινης τρομοκρατίας, «αδέσποτος» σήμερα, άγνωστο αν ήταν κάπου οργανωμένος παλαιότερα.
Γιώργος Βαρεμένος: τηλεσχολιαστής, τελευταίως έχει χαθεί, ΚΚΕ, σπουδές… Μόσχα.
Αλέξης Οικονόμου: Ο σημερινός… «αριστερός πατριώτης» του Καρατζαφέρη, προηγουμένως δημοσιογράφος του Ριζοσπάστη και στέλεχος του ΚΚΕ.
Παντελής Καψής: γιός του υπουργού του ΠΑΣΟΚ, αδερφός του Μανώλη, του φανατικού… εκσυγχρονιστή του mega, Διευθυντής στα ΝΕΑ, ΚΚΕ εσωτ.
Χρήστος Μαχαίρας: Διευθυντής στο Έθνος του Μπόμπολα, ΚΚΕ εσωτ.
Θανάσης Τσεκούρας: ΝΕΤ, ΚΚΕ εσωτ.
Νίκος Μεγγρέλης: έχει περάσει από πολλά κανάλια (mega, ΑΝΤ1), τώρα είναι Διευθυντής Διεθνών Τηλεοπτικών Εκπομπών της ΕΡΤ Α.Ε., ΚΚΕ εσωτ.
Μπάμπης Παπαπαναγιώτου: ΝΕΤ, ΚΚΕ εσωτ.
Σεμίνα Διγενή: Έχει χαθεί τελευταία, ΚΝΕ.
Γιάννης Λάτσιος: ο κύριος… life style του ΑΝΤ1, ΚΚΕ εσωτ.
Σταμάτης Μαλέλης: Γενικός Δερβέναγας του… κουτσομπολίστικου καναλιού Star και αναμφισβήτητος… άρχοντας του life style. Ακροαριστερός (τροτσκιστής) στα νιάτα του.
Γιάννης Βλαστάρης: Διευθυντής σύνταξης της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας, ΚΝΕ.
Δημήτρης Τσιόδρας: πρώην διευθυντής του Flash (Κόκκαλης) και νυν υπεύθυνος πολιτικού της Ελευθεροτυπίας, ΚΝΕ.
Ηλίας Θεοφύλακτος: Διευθυντής στην εφημερίδα Ισοτιμία, ΚΝΕ.
Στέλιος Κούλογλου: «Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα» στην ΝΕΤ (συμμετέχει και στο Δ.Σ. της κρατικής αυτής εταιρείας), TVXS κ.τ.λ. Στο… υπερεπαναστατικό ΕΚΚΕ ήταν ο κύριος (σύντροφος).
Μπήλιω Τσουκαλά: ΝΕΤ, στο ΕΚΚΕ κι αυτή.
Σπύρος Παπαδόπουλος: ακριβοπληρωμένος της ΝΕΤ («στην υγεία μας βρε παιδιά» ή «στην υγεία σας κορόϊδα»), ΕΚΚΕ.
Θάνος Μικρούτσικος: Ο… big brother. Έχει χαθεί τελευταία, αλλά δεν αποκλείεται να επανεμφανιστεί. Επαναστάταρος του ΕΚΚΕ κι αυτός.
Δημήτρης Ψυχογιός: Βήμα, οργανωτής της αριστερίστικης «20ης του Οκτώβρη».
Επειδή και οι δημοσκόποι έχουν άμεση σχέση με τα ΜΜΕ, ας μπούμε για λίγο στον… θαυμαστό κόσμο τους:
Ηλίας Νικολακόπουλος: Ο… πατέρας όλων των δημοσκόπων. Παλιό δραστήριο μέλος αριστερίστικων οργανώσεων σε Ελλάδα και Γαλλία (29η Μάη, Curiel Apparat). Παλιά έγγραφα της ΚΥΠ τον ενέπλεκαν και με την τρομοκρατία. Ωστόσο, δεν αποδείχθηκε τίποτα.
Γιάννης Μαυρής: Γενικός Διευθυντής της Public Issue, ΚΚΕ εσωτ.
Χριστόφορος Βερναρδάκης: Γενικός Διευθυντής της VPRC, ΚΚΕ εσωτ.
Στράτος Φανάρας: Γενικός της Metron Analysis, ΚΚΕ εσωτ.
Τάκης Ρουτζούνης: Γενικός της Κάπα Research, τ. Γραμματέας Οργάνωσης Σπουδάζουσας της ΚΝΕ.
Τάκης Θεοδωρικάκος: Γενικός της GPO, τ. Γενικός Γραμματέας της ΚΝΕ.
ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΟΣ ΑΠΑΝΤΕΣ ΤΟΥΣ “ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ” – ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΤΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ: ΔΕΝ ΣΑΣ ΠΡΟΣΚΥΝΑΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΕΣΕΙ Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΑΠΙΤΑΛΟ-ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΙΚΗ ΧΟΥΝΤΑ ΠΟΥ ΕΧΕΤΕ ΣΤΗΣΕΙ ΜΕ ΧΡΗΜΑ ΒΡΩΜΙΚΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΔΕΞΙΩΝ ΤΗΣ ΣΦΑΛΙΑΡΑΣ. ΕΧΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ “ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ”…
Πηγή
Πριν περάσουμε στο επόμενο να προσθέσω και τον Σπύρο Χατζάρα που ήταν από τις συμπάθειες μου μέχρι την κωλοτούμπα με τον Καρατζαφέρη.
Και πάμε στο τελευταίο θέμα που αναφέρθηκε ο Μιχαλολιάκος
3. Δεξιοί εκδότες δολοφονήθηκαν από την 17Ν
αυτό το θέμα μας το έλυσε η olympiada με το post Ποιοί τρομοκρατούν τους πολιτικούς; Ο θάνατος των εκδοτών.
τμήμα του οποίου αντιγράφουμε
Ο θάνατος του ιδρυτή του Ελεύθερου Τύπου, Άρη Βουδούρη, το 1990, σε ένα περίεργο αυτοκινητιστικό δυστύχημα σήμανε την αρχή του τέλους της εφημερίδας, η οποία ήταν, σχεδόν από την ίδρυσή της, το 1983, η ναυαρχίδα της παράταξης της Νέας Δημοκρατίας και ανά περιόδους η μεγαλύτερη εφημερίδα της χώρας – είχε μάλιστα είχε ξεπεράσει σε κυκλοφορία τα «Νέα», φτάνοντας τα 250.000 φύλλα. Στη συνέχεια, στην εφημερίδα στρογγυλοκάθισαν «βαρόνοι» και άλλοι πολιτικοί της ΝΔ, όπως οι Βαρβιτσιώτης, ο Έβερτ και ο Παλαιοκρασσάς και ακολούθησαν οι κόντρες ανάμεσα σε Κύρτσο-Άρη Σπηλιωτόπουλο και Θόδωρο Ρουσόπουλο, η πώλησή της στην Γιάννα Αγγελοπούλου και τέλος το λουκέτο.
Σε όλη αυτή την περίοδο των έντονων κραδασμών που υπέστη η εφημερίδα, μέχρι το ξεπούλημά της στην φιλόδοξη Γιάννα, άφησε το αρνητικό στίγμα της η Νέα Δημοκρατία με αποκορύφωση την περίοδο Ρουσόπουλου κατά την οποία και χάθηκε η εφημερίδα για τη ΝΔ.
Σήμερα, με το πέρασμα της εφημερίδας σε κύκλους που μόνον κοντά στη ΝΔ δεν φαίνονται να είναι, δεν υπογράφεται απλά η ληξιαρχική πράξη θανάτου του «δεξιού» Ελεύθερου Τύπου, αλλά συνολικά του θεωρούμενου ως παραδοσιακού Δεξιού Τύπου.
Οι κλασσικές εφημερίδες της ελληνικής Δεξιάς, «Απογευματινή» και «Βραδυνή» πέθαναν στη δεκαετία του 1980, όταν οι ιδιοκτήτες και εκδότες τους, Νίκος Μομφεράτος και Τζώρτζης Αθανασιάδης δολοφονήθηκαν από τρομοκρατικές οργανώσεις, ο πρώτος στις 21 Φεβρουαρίου 1985, και ο δεύτερος στις 19 Μαρτίου 1983.
Πηγή
Πάμε να ακούσουμε την συνέχεια της συνέντευξης του Μιχαλολιάκου.
Η δημοσιογραφάρα στο δεύτερο μέρος πήγε να στριμώξει και καλά τον Μιχαλολιάκο με το Πάντειο Πανεπιστήμιο και τον Μεταξόπουλο. Αντιγράφω λοιπόν ένα απόσμασμα από το
post Ο µποέµ πρύτανης µε την ταραχώδη ζωή που βρήκα στα ΝΕΑ online.
Ο Αιµίλιος Μεταξόπουλος παρασυρόταν συχνά από τον οίστρο του. Κι όταν έγραφε κι όταν µιλούσε, οι άσπονδοι φίλοιτου έλεγαν ότι υπέπιπτε στο αµάρτηµα του ναρκισσισµού. Αλλά όταν επέκρινε, π. χ., τα «χαρίεντα και γλυκανάλατα µαυσωλεία ιδεών και αισθηµάτων», γινόταν ακόµα πιο αγαπητός από τους φοιτητές του και απόκοµµάτι της «διανόησης - του - περίπου» που τον περιστοίχιζε. Κι έτσι, άρχισε να γίνεται απρόσεκτος.
Η ουσία είναι ότι στο Πάντειο πολλά συµβάντα έπληξαν το κύρος της σχολής. Μερικά από αυτά είχαν να κάνουν µε βίαια επεισόδια – καταστροφές υλικοτεχνικών υποδοµών από οµάδες που αυτοαποκαλούνταν αναρχικές µέχρι τον ξυλοδαρµότού επίσης µακαρίτη σήµερα Ονούφριου Φαρµακίδη, ο οποίος ως πρύτανης επιχείρησε να διερευνήσει οικονοµικά σκάνδαλα. Από όσα τροµερά είχαν καταγγελθεί, πάντως, το σοβαρότερο, που έφτασε στη ∆ικαιοσύνη ήταν το σκάνδαλο κατάχρησης 2,7 δισ. δραχµών (γύρω στα 8 εκατοµµύρια ευρώ). Κάποια από τα χρήµατα αυτά έγιναν πολυτελή είδη υγιεινής, κάποια άλλα οικοδοµικά υλικά, µέρος του ποσού ξοδεύτηκε για την αγορά µιας κόκκινης Φεράρι.
Ο Αιµίλιος Μεταξόπουλος βρέθηκε ανάµεσα σε εκείνους που παραπέµφθηκαν και σε αυτούς που πρωτοδικώς καταδικάστηκαν. Ξαφνικά, από τη µια στιγµή στην άλλη, η αίγλη του καθηγητή εξανεµίστηκε.
Οι αρχικές ταπεινώσεις της δικαστικής διαδικασίας (η απαγόρευση εξόδου του από τη χώρα, η επιδίκασή εναντίον του µιας υπέρογκης εγγύησης 400.000 ευρώ για να µην προφυλακισθεί) «έστρωσαν το χαλί» για την τελική φυλάκισή του, την αποφυλάκισήτου για ανήκεστη βλάβη της υγείας του (είχε κίρρωση του ήπατος), τον εγκλωβισµό του στα όρια της χώρας, αφού του είχε απαγορευθεί η έξοδος. Στο µεταξύ πέθανε κι ο πατέρας του, που του συµπαραστεκόταν.
Στα Εξάρχεια
Μια από τις τελευταίες δηµόσιες εµφανίσεις του Αιµίλιου Μεταξόπουλου ήταν τον περασµένο Φεβρουάριο στο ανήσυχο µπαρ «Dasein» των Εξαρχείων, όπου µίλησε σε µικρό ακροατήριο µε θέµα τον καταραµένο και έγκλειστο στη Βαστίλλη λιµπερτίνο µαρκήσιο Ντε Σαντ και την Ηθική του Κακού. Ενας ακροατής του εκείνη τη βραδιά τον θυµάται ρήτορα απ’ τα παλιά. Αλίµονο.
Είχαν µεσολαβήσει τόσο πολλά.Φίλοι του προτιµούν να τον θυµούνται το καλοκαίρι του 1996, πάντα περιστοιχιζόµενο από ωραία κορίτσια, να οργώνει τα νησιά του Βορείου Αιγαίου, ακολουθώνταςτις παραστάσεις του Κέντρου Αρχαίου ∆ράµατος του Παντείου στις οποίες έπαιρναν µέρος φοιτητές και φοιτήτριές του, να αγορεύει όλος αυτοπεποίθηση στα µπαρ της Λήµνουκαι της Σαµοθράκης.
Σεπτέµβριος 2005 Με απευθείας κλήση παραπέµπονται στο Τριµελές Εφετείο Κακουργηµάτων Αθηνών 18 κατηγορούµενοι – µεταξύ τους και ο Αιµ. Μεταξόπουλος – για την υπόθεση υπεξαίρεσης από το Πάντειο ύψους 2,7 δισ. δραχµών
Νοέµβριος 2005 Έναρξη της δίκης Ιούνιος 2007 Επειτα από αποδεικτική διαδικασία 19 µηνών, πέφτει η αυλαία για την υπόθεση στο Πάντειο
Μάρτιος 2008 Υστερα από δύο αρνήσεις η ∆ικαιοσύνη αναστέλλει, κατά πλειοψηφία, την εκτέλεση της ποινής του Αιµ. Μεταξόπουλου και αντικαθιστά την κράτησή του µε όρους.
19 Νοεµβρίου 2010 Προσδιορίζεται δίκη σε δεύτερο βαθµό. Η εκδίκασή της αναβάλλεται για τις 21/2/2011 και έπειτα από σχετικό αίτηµα της υπεράσπισης αίρεται για τον Αιµ. Μεταξόπουλο ο όρος της απαγόρευσης εξόδου του από τη χώρα 20 Νοεµβρίου 2010
O Αιµ. Μεταξόπουλος απεβίωσε στο Ιπποκράτειο όπου νοσηλευόταν σε κρίσιµη κατάσταση.
Αργησε η άρση απαγόρευσης εξόδου.
«τώρά δηλάδη είµαι ελεύθερος;» ρώτησε ο πρώην πρύτανης του Παντείου Αιµίλιος Μεταξόπουλος τον δικηγόρο του στην τελευταία συνάντηση που είχαν την περασµένη Παρασκευή στο νοσοκοµείο, αµέσως µετά την απόφαση του δικαστηρίου να άρει τον όρο της απαγόρευσης εξόδου του από τη χώρα για να ταξιδέψει στο Εσεν της Γερµανίας, προκειµένου να υποβληθεί σε προγραµµατισµένη µεταµόσχευση ήπατος.
Λίγες ώρες όµως αφότου ο 55χρονος πρώην πρύτανης πληροφορήθηκε την ευχάριστη είδηση, άφησε την τελευταία του πνοή στο Ιπποκράτειο Νοσοκοµείο, όπου νοσηλευόταν εδώ και καιρό.
Ετσι, η απόφαση των δικαστών του Πενταµελούς Εφετείου Αθηνών για άρση της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα του Αιµ. Μεταξόπουλου έµεινε µόνο στα χαρτιά. Και η θέση του στο εδώλιο, µετά την αναβολή της δίκης για τις 21 Φεβρουαρίου 2011, θα είναι κενή.
Αξίζει να σηµειωθεί ότι ο Αιµ. Μεταξόπουλος είχε καταδικαστεί πρωτοδίκως σε συνολική ποινή κάθειρξης 25 ετών για συµµετοχή του στην υπόθεση κακοδιαχείρισης του Παντείου, ύψους περίπου 2,7 δισ. δραχµών.
Μετά την καταδίκη του ο πρώην πρύτανης είχε οδηγηθεί στη φυλακή, παρά το γεγονός ότι από τότε αντιµετώπιζε σοβαρό πρόβληµα υγείας.
Μέχρι να βγει από τη φυλακή µε αναστολή εκτέλεσης της ποινής του χρειάστηκε να υποβάλει τρεις αιτήσεις.
Οι δύο πρώτες απορρίφθηκαν και η τρίτη, παρά την αντίθετη εισαγγελική πρόταση, έγινε δεκτή µε οριακή πλειοψηφία (3 έναντι 2) που αποφάσισε την αποφυλάκιση του κατηγορούµενου µε τους περιοριστικούς όρους της καταβολής εγγύησης 100.000 ευρώ, της υποχρεωτικής εµφάνισης στο αστυνοµικό τµήµα και της απαγόρευσης εξόδου του από τη χώρα.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Πάμε τώρα και στο κυρίως θέμα για το οποίο έγραψα όλο αυτό το κατεβατό.
Το πιο σημαντικό είναι να ακούσετε τι απάντησαν οι Βολευτές μας στο Μιχαλολιάκο ειδικά για το θέμα του Πολυτεχνείου.
Μπορείτε να το φανταστείτε πριν το ακούσετε;
Και βέβαια τι απάντησαν και οι ταγοί της ενημέρωσης όπως ο κύριος Παναγιώτου που αν θυμάστε τον είδαμε λίγο παραπάνω στην λίστα της Κόκκινης Xούντας αλλά και ο κύριος Ντάσκας που δεν γνωρίζω τα ιδεολογικά του φρονήματα.
Ο πρώτος που είναι ο πραγματικός παραχαράκτης αποκάλεσε τον Μιχαλολιάκο Υποκριτή και ο δεύτερος απάντησε ότι και οι Βολευτές μας. Ακούστε και απολαύστε τοποθετήσεις.
Υ.Γ. Μην φανταστεί κανείς ότι είμαι υποστηρικτής του Μιχαλολιάκου.
Απορώ γιατί δεν τον ρωτάει κανείς παπαγάλος για Κουσουμβρή Ζαφειρόπουλο Ανδρουτσόπουλο.
Πραγματικά θα ήθελα να ακούσω την απάντηση του.
Δυστυχώς η Δημοκρατία μας των 36 κομμάτων είναι Δημοκρατία του τίποτα.
Και σίγουρα δεν την απειλεί ο Μιχαλολιάκος αφού δεν ήταν συμμέτοχος στην διάλυση της Πατρίδας μας.
Κάπου διάβασα ότι το παλιό πεθαίνει και το καινούργιο δεν έχει γεννηθεί.
Προσωπικά δεν βλέπω να γεννιέται τίποτα γιατί είναι όλοι βουτηγμένοι στην καθημερινότητα τους χωρίς να γνωρίζουν καν τον διπλανό τους.
Προσωπικά λοιπόν θα παραμείνω πιστός στην επιλογή των τελευταίων 20 ετών.
ΑΠΟΧΗ.
Πάμε λοιπόν να δούμε το post του κυρίου Χαραλαμπόπουλου με τίτλο
ΤΑ ΠΕΤΡΕΛΑΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΠΕΤΟΛΜΗΣΕ ΝΑ ΤΑ ΑΝΤΛΗΣΕΙ
ΜΟΝΟΝ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ!
Σε… «ειδικό» επί ζητημάτων αξιοποιήσεως του υπεδάφους και των εν Ελλάδι ευρισκομένων υδρογονανθράκων έχει αναδειχθεί ο βουλευτής του ΛΑΟΣ Κυριάκος Βελόπουλος κατά τα τελευταία έτη. Ουδέν μεμπτόν σε αυτό, ωστόσο στην τακτική που υϊοθετεί επί του όλου ζητήματος, αναφύονται δύο βασικές μας απορίες:
Πρώτον, γιατί δεν έθεταν θέμα αξιοποιήσεως του όντως πλουσιωτάτου ελλαδικού υπεδάφους την δεκαετία του 1980, του 1990 και το ανακινούν τώρα, εσχάτως, τα τελευταία χρόνια, ούσα η Ελλάδα στο βάραθρο της χρεοκοπίας, όταν μπορούσαν να αξιοποιήσουν τις δυνατότητες αυτές εγκαίρως και να αποτραπεί η πτώχευση, ο διεθνής διασυρμός της χώρας μας και η επαιτεία; Μήπως, γιατί τώρα η ανάσυρση του ζητήματος από την σκόπιμη λήθη, συνδέεται με την πίεση υπερατλαντικών και μεσοανατολικής προελεύσεως πολυεθνικών συμφερόντων που επιζητούν την εκμετάλλευση του τεράστιου αυτού πλούτου, έναντι πινακίου φακής, καθ΄ ότι χώρα πτωχευμένη δεν διαθέτει διαπραγματευτική ισχύ;
Στο σημείο αυτό, να υπενθυμίσουμε ότι ο ανωτέρω βουλευτής, όπως άλλωστε και ολόκληρο το κόμμα του, ζητεί επιμόνως συνεργασία με το Ισραήλ, θέση η οποία έρχεται σε κατάφορη αντίθεση προς τα όσα διεκήρυτε προ ετών ο Γ. Καρατζαφέρης...
Δεύτερον και σημαντικότερον ερώτημα, το οποίο άπτεται του πολιτικού ήθους και της ηθικής τάξεως εν σχέσει προς τον βουλευτή του ΛΑΟΣ Κυριάκο Βελόπουλο, σχετίζεται με την ταυτότητα του Καθεστώτος εκείνου που ανέδειξε το θέμα των πετρελαίων και εγκαινίασε την άντλησή τους.
Ο Κυριάκος Βελόπουλος, ως προσκεκλημένος διαφόρων τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών εκπομπών, αποδίδει την προσπάθεια αντλήσεως των ελλαδικών πετρελαίων, στον Γ. Παπαδόπουλο και στο Καθεστώς του, γεγονός ανυπόστατο και ψευδές (συγκεκριμένα ισχυρίζεται ότι ο Παπαδόπουλος εξέδωσε άδειες ερεύνης και ο... Ιωαννίδης το σταμάτησε!).
Η άντληση των πετρελαίων άρχισε επισήμως (και ο τύπος της εποχής είναι αψευδής μάρτυς των γραφομένων μας), στις 14 Φεβρουαρίου 1974, επί του Στρατιωτικού Καθεστώτος Δημητρίου Ιωαννίδη με Πρωθυπουργό τον Αδαμάντιο Ανδρουτσόπουλο, οι οποίοι ενεργοποίησαν το κοίτασμα ΠΡΙΝΟΣ Ι και σχεδίαζαν να προχωρήσουν στην αξιοποίηση και άλλων 19 πετρελαϊκών κοιτασμάτων ανά την χώρα, όπως επίσης και στην συγκρότηση βαρειάς βιομηχανίας ώστε να αποκτήσει η Ελλάδα την πολυπόθητη οικονομική και κατ΄ επέκταση πολιτική αυτοδυναμία και αυτάρκεια.
Το μείζονος σημασίας αυτό ζήτημα ανέδειξε το περιοδικό μας «Απολλώνειο Φως» στο τεύχος Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου 2011, με εμπεριστατωμένο-εκτενές άρθρο του Δρος Ανδρέα Σταθοπούλου, το οποίο εικάζουμε ότι υπέπεσε στην αντίληψη του βουλευτού Κυριάκου Βελοπούλου. Το άρθρο αυτό, το παραθέτουμε στην συνέχεια, προς ενημέρωση του κοινού της ιστοσελίδος μας και όχι μόνον…
Για την ιστορική αλήθεια, οφείλουμε να επισημάνουμε ότι επί καθεστώτος Γ. Παπαδοπούλου, αν και ήταν γνωστή η ύπαρξη των πετρελαϊκών κοιτασμάτων, εν τούτοις δεν προέβησαν στην άντλησή τους, προκειμένου, όπως αποκαλύπτει ο έσχατος πρωθυπουργός του Καθεστώτος Παπαδοπούλου, Σπύρος Μαρκεζίνης, να μην… διαταραχθούν και οξυνθούν οι σχέσεις της Ελλάδος με την Τουρκία!
Θα ήταν ενδιαφέρον, εκ μέρους του κ. Βελόπουλου, να επιδειχθεί κάποιο επίσημο στοιχείο ή δημοσίευμα της εποχής (συγκεκριμένα της περιόδου 1967-1973) το οποίο να επιστηρίζει την άποψή του και να θεμελιώνει τον ως άνω ισχυρισμό του περί εξορύξεως των πετρελαίων από τον Παπαδόπουλο, τον οποίο δήθεν υπονόμευσε ο Ιωαννίδης προκειμένου να σταματήσει η εξόρυξή τους!
Η αλήθεια είναι ότι ο Παπαδόπουλος απεδείχθη άτολμος (; ή ενάντιος) ως προς την εξόρυξη των πετρελαίων, όπως απεδείχθη άτολμος (; ή ενάντιος) στην αμυντική θωράκιση της Κύπρου, αποσύροντας την εκεί ευρισκόμενη μεραρχία. Το Καθεστώς Ιωαννίδη προχώρησε στην άντληση των πετρελαίων, ερχόμενο σε καίρια ρήξη με την ξενοκρατία και τις πολυεθνικές εταιρείες που επεδίωκαν την σύναψη συμβάσεως αποικιοκρατικού τύπου, ενώ παράλληλα μεθοδεύοντας την ισχυροποίηση της Ελλάδος δια της ενώσεως της Κύπρου με τον Εθνικό Κορμό και την συγκρότηση βαρειάς βιομηχανίας, γεγονότα τα οποία μεγιστοποιούσαν τις παραμέτρους εθνικής ισχύος και έθεταν τις βάσεις για την ανάδειξη της χώρας μας σε περιφερειακή υπερδύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Χερσόνησο του Αίμου (προοπτική την οποία δεν ήθελαν ούτε οι ΗΠΑ, ούτε η Τουρκία, ούτε η Αγγλία και το Ισραήλ), προσυπέγραψε το τέλος του, βαλλόμενο πανταχόθεν δια υπονομεύσεων, έσωθεν και έξωθεν, και προδοσιών.
Αποκορύφωμα αυτών των υπονομευτικών διεργασιών, υπήρξε η κατάφορη προδοσία των αρχηγών των Ενόπλων Δυνάμεων, στις 21-22/7/1974, κατόπιν αμερικανοσιωνιστικής καθοδηγήσεως, και η άφεση της Κύπρου στο έλεος του Αττίλα, σηματοδοτώντας την πτώση του Καθεστώτος Ιωαννίδη και την έλευση της Μεταπολιτεύσεως, η οποία σταμάτησε την εξόρυξη των πετρελαίων, νέκρωσε την βιομηχανία, κατέστρεψε το εμπόριο, την ναυτιλία, διέλυσε την αγροτική παραγωγή, κατέστησε την Ελλάδα φέουδο εκατομμυρίων λαθρομεταναστών, υπέθαλψε την δράση «μειονοτικών» και ανθελληνικών οργανώσεων, με αποτέλεσμα την διάλυση της χώρας μας και την βύθισή της στην αναξιοπρέπεια, στην επαιτεία και στην καταισχύνη.
Εν κατακλείδι, επειδή Εθνικόν είναι ΜΟΝΟΝ Ο,ΤΙ ΤΟ ΑΛΗΘΕΣ, καλόν είναι ο κ. Βελόπουλος να λάβει γνώση (εάν δεν έχει ήδη λάβει) των διαλαμβανομένων στο άρθρο-αποκάλυψη που εν συνεχεία παραθέτουμε και να αναθεωρήσει τη στάση του επί του ζητήματος, εκτός και αν…
----------------------------------------------------------------------------------
Η ΠΕΤΡΕΛΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΙΩΑΝΝΙΔΗ
Από τον Δρ. Ανδρέα Σταθόπουλο Καθηγητή Παν/μίου - Ιατρό
Ο αρθρογράφος πιστεύει ακραδάντως ότι η κυριοτέρα αιτία για την έξωθεν μεθόδευσιν της ανατροπής δια προδοσίας του Καθεστώτος Δ. Ιωαννίδη, ήτο η πρωτοφανής για την χώρα πετρελαϊκή πολιτική του που θα έκανε την Ελλάδα πετρελαιοπαραγωγό και άρα οικονομικά ανεξάρτητη και ως εκ τούτου μη χειραγωγίσιμη από ξένους Επικυριάρχους και Εξουσιαστές Καπιταλιστές, κυρίως Αμερικανοσιωνιστές. Η ανάπτυξη Βαρειάς Βιομηχανίας ήτο μέσα στα παρεπόμενα σχέδια του Δ. Ιωαννίδη.
Είναι μεγάλης σημασίας το γεγονός ότι προ του Ιωαννίδη, (συμπεριλαμβανομένου και του Καθεστώτος Γ. Παπαδοπούλου), και μετά τον Ιωαννίδη, ουδείς ετόλμησε να εγείρει θέμα ουσιαστικής και εμπράκτου ενάρξεως της εξορύξεως και εκμεταλλεύσεως σεσημασμένων πετρελαϊκών και άλλων πλουτοπαραγωγικών κοιτασμάτων (φυσικό αέριο) στο ηπειρωτικό υπέδαφος και στον υποθαλλάσιο χώρο της Ελλάδος, παρά το ό,τι ήτο γνωστός ο γεωλογικός μας πλούτος εδώ και πολλά χρόνια, αφού οι πρώτες μελέτες έγιναν από Γερμανούς επιστήμονες στην Κατοχή.
Υπάρχουν πλούσια κοιτάσματα πετρελαίων και φυσικού αερίου ηπειρωτικώς και υποθαλασσίως και στο Αιγαίο και στο Ιόνιο και όσοι σήμερα «ειδικοί» προσπαθούν δημοσίως να υποβαθμίσουν την ποσότητα, την ποιότητα και την δυνατότητα εξορύξεως και εκμεταλλεύσεως από εμάς, είναι είτε ανημέρωτοι, είτε εντεταλμένοι από ξένα συμφέροντα, αντίθετα προς το εθνικό μας συμφέρον, για να αποπροσανατολίσουν, να απομυθοποιήσουν και να απογοητεύσουν, ούτως ώστε να δυσχερανθεί και να ματαιωθεί το εθνοφελές έργο εξορύξεως και εκμεταλλεύσεως.
Διότι τα Καρτέλ που εκμεταλλεύονται από μακρού τα ήδη γνωστά κοιτάσματα, δεν επιθυμούν, αφ΄ ενός νέους ανταγωνιστές (που θα ρίξουν τις τιμές και τα κέρδη τους, αφού θα υπάρχει περισσότερη προσφορά στη ζήτηση) και αφ΄ ετέρου δεν επιθυμούν να είναι το οικονομικό και πολιτικό «προτεκτοράτο» Ελλάς ανεξάρτητο οικονομικώς δια γεωπολιτικούς, γεωστρατηγικούς και γεωοικονομικούς λόγους εκμεταλλεύσεως, χειραγωγήσεως και εξαρτήσεώς του.
Εάν δεν μπορέσουν να κάνουν άλλως και ένα ανεξάρτητο Εθνικό Καθεστώς προχωρεί χωρίς να τους λογαριάσει, ως το του Δ. Ιωαννίδη, τότε συμβιβάζονται και προσπαθούν να μπουν στο έργο και στη μοιρασιά, αρπάζοντας την μερίδα του λέοντος, ως επρότειναν στον Ιωαννίδη το 1974 και αυτός ηρνήθη (του επρότειναν το 80% αυτοί και το 20% η Ελλάς).
Εάν αρνηθεί, τον ανατρέπουν δια συνωμοσίας και προδοσίας ως και επραγματοποιήθη. Οι διάδοχοί του παλαιοφαυλοπολιτικάντηδες έκαναν βεβαίως ό,τι τους εδιέταξαν τα ξένα αφεντικά τους.
Τονίζεται ότι μέχρι σήμερα (Μάϊος 2011) οι πολιτικάντηδες κατ΄ εντολήν των ξένων πατρώνων τους, δεν έχουν προχωρήσει εις το αυτονόητον: την θεσμοθέτησιν Φορέως δια σεισμικές έρευνες εντοπισμού, γεωτρήσεις και εξορύξεις κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Ως προς τα άλλα ορυκτά κοιτάσματα, την ΛΑΡΚΟ, την βγάζουν σήμερα στο σφυρί δια να πωληθεί εις ξένα κεφάλαια. Ανηγγέλθη ίδρυσις Φορέως, αλλά θεσμοθέτησις αυτού ούτε θα γίνει, ούτε θα λειτουργήσει ακόμη και εάν τυπικά γίνει. Ο χρόνος θα το δείξει.
Τα μεγάλα ενεργειακά Καρτέλ εκμεταλλεύσεως και εμπορίας υδρογονανθράκων (οι περίφημες «Επτά Αδελφές» ΑRAMCO, Τεξανικά Πετρέλαια κλπ.) έχει τρανώς αποδειχθεί ότι δεν περιορίζονται μόνο σε εκμετάλλευση γεωλογικού πλούτου αλλά χρησιμοποιούν την τεράστια οικονομική τους δύναμη από τα κέρδη, αφ΄ ενός για επέκταση της αυτοκρατορίας τους με εξαγορά πολλών άλλων, ποικίλης φύσεως, οικονομικών μονάδων ανά τον Κόσμο και αφ΄ ετέρου για να παίζουν ενεργό και καταλυτικό ρόλο στα παγκόσμια πράγματα διακυβερνήσεως του πλανήτη μέσω ολιγαρχικών συνασπισμών συμφερόντων (Goldman Sachs, Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, Τριμερή κ.τλ.) πανισχύρων Εξουσιαστών και Επικυριάρχων Ιμπεριαλιστών, που ελέγχουν από το παρασκήνιο πολιτικούς, κυβερνήσεις, Τύπο και αργυρώνητους δημοσιογράφους, τράπεζες, επιχειρήσεις, παγκόσμιους οργανισμούς, παγκόσμιο εμπόριο, βιομηχανίες οπλικών συστημάτων, ηλεκτρονική τενχολογία, βιοτεχνολογία, «στρατευμένη αργυρώνητη διανόηση» (ιστορικούς, συγγραφείς, ακαδημαϊκούς) κ.τ.λ.
Το 8μήνου διαρκείας Καθεστώς Δ. Ιωαννίδη, δια του Πρωθυπουργού Αδαμαντίου Ανδρουτσοπούλου, ενός πραγματικού «Αδάμαντος» επικρινομένου μόνο υπό ανοήτων ή κακοβούλων, εξουδετέρωσε τις δυσμενείς οικονομικές επιπτώσεις της διεθνούς συγκυρίας λόγω της παγκοσμίου οικονομικής, νομισματικής και ενεργειακής κρίσεως
του 1972-73. Εμείωσε τον πληθωρισμό από 23% εις 8%. Παρά την παγκόσμιο ενεργειακή κρίση, ηύξησε την βενζίνη μόνο ολίγες δραχμές.
΄Εθεσε σε εφαρμογή πρόγραμμα εξοπλισμών ύψους 3 δισεκατομμυρίων δολλαρίων που οι καρποί του εθωράκισαν την Ελλάδα μέχρι σήμερα.
Την 23η Ιουλίου 1974 άφησε πλεόνασμα 10 δισεκατομμυρίων δραχμών εις τον εξ 99 δισεκατομμυρίων εκτελούμενον προϋπολογισμόν του έτους 1974 ως και πλεονάσματα εις όλες τις δραστηριότητες του δημοσίου τομέως.
Επί Καθεστώτος Γ. Παπαδοπούλου-Σ. Μαρκεζίνη, με αφορμή ως προελέχθη άστοχες φιλοτουρκικές δηλώσεις του τελευταίου, η Τουρκία εδημοσίευσε στον Τύπο της, τον Νοέμβριο 1973 (το επανέλαβε και τον Ιούνιο 1974), Χάρτην του Αιγαίου διχοτομημένου ως και του Διατάγματος εκχωρήσεως δικαιώματος ερευνών εις τον Τουρκικόν Κρατικόν Οργανισμόν Πετρελαίων επί της ελληνικής υφαλοκρηπίδος.
Όταν ήλθε το νέο Ελληνικό Καθεστώς Ιωαννίδη την 25/11/1973, η Τουρκία ανέμενε τις αντιδράσεις και προθέσεις του δια τις ανωτέρω πράξεις της.
Το νέο Ελληνικό Καθεστώς εμεθόδευσε την αντίδρασή του, εστιάσαν εις τα τεράστια εξοπλιστικά προγράμματα, ως διαθέτον υγιά και ισχυρά Ελληνική Οικονομία, ενώ αντιθέτως η Τουρκία αντιμετώπιζε σοβαράν οικονομικήν κρίσιν με οξύτατο στεγαστικό πρόβλημα (υπενθυμίζονται οι δύο πτωχεύσεις της Τουρκίας μετά το 1978 με προσφυγή στο ΔΝΤ).
Εν μέσω αυτής της καταστάσεως, εις τας δύο όχθας του Αιγαίου, ελληνική και τουρκικήν, ανεφύη το νέο σημαντικώτατο ζήτημα: τα πετρέλαια του Αιγαίου.
Προ του 1967 γεωλογικές έρευνες και γεωφυσικές μελέτες εις το ελληνικόν έδαφος από δημόσιους ή αλλοδαπούς φορείς, δεν απέβησαν ικανοποιητικές, κατά την γνώμη του συγγραφέως σκοπίμως, γενόμενες μόνον δια τυπικούς λόγους.
Οι ξένοι Επικυρίαρχοι «προστάτες» μας, δεν άφηναν να προχωρήσωμε.
Οι ίδιοι εμπόδισαν την ανάπτυξη Βαρειάς Βιομηχανίας στην Ελλάδα δια τους αυτούς λόγους: να μην ανεξαρτητοποιηθεί οικονομικώς, να γίνει αυτοδύναμη και να μειωθούν οι εισαγωγές ξένων προϊόντων της Βαρειάς Βιομηχανίας.
Μετά όμως το 1967 η Ελληνική Κυβέρνησις ετράπη προς αναζήτηση πετρελαϊκών κοιτασμάτων εις υποθαλασσίους περιοχάς. Προς τούτο και μάλιστα δια σεισμικάς ερεύνας εντός του Θερμαϊκού Κόλπου, η πρώτη σύμβασις μεταξύ Ελληνικού Δημοσίου και της Εταιρείας ΤΕΧΑCO υπεγράφη τον Μάϊο 1968.
Αλλά η αμερικανική εταιρεία «μυστηριωδώς» δεν ηθέλησε να προχωρήσει. Αμέσως μετά εξεδηλώθη διεθνές ενδιαφέρον από ξένες εταιρείες ερευνών και εξορύξεων που έκαναν πολλές προτάσεις, ούτως ώστε μέχρι του τέλους Δεκεμβρίου 1973 επί Καθεστώτος Ιωαννίδη, να έχουν υπογραφεί πλέον άλλες 18 συμβάσεις πέραν της του 1968.
Εκ του συνόλου των ως άνω 19, οι τρεις πρώτες γεωτρήσεις της Εταιρείας OCEANIC στο Θρακικό Πέλαγος απέδειξαν την ύπαρξιν πετρελαίου. Η OCEANIC την 18η Δεκεμβρίου 1973 επεχείρησε την έναρξη της τετάρτης βαθείας θαλασσίας γεωτρήσεως εις βάθος 3.170 μέτρων, υπό την ονομασίαν «ΠΡΙΝΟΣ-1» εις την θαλλασίαν περιοχήν της Θάσου. Η γεώτρησις αυτή τον Φεβρουάριον 1974 κατέληξεν εις ανακάλυψιν μεγάλων πετρελαιοφόρων οριζόντων που διεπιστώθη δια δοκιμής παραγωγής ως καλής ποιότητος πετρελαίου, 27,8 ΑΓΠ.
Δια την χαρτογράφησιν της εκτάσεως του κοιτάσματος, η OCEANIC έκανε μεταξύ Μαρτίου-Απριλίου 1974, πέμπτην γεώτρησιν την «ΠΡΙΝΟΣ-2», 1 χλμ. βορειότερον της «ΠΡΙΝΟΣ-1» και συνήντησε το πετρελαιοφόρον πεδίον εις βάθος 8.500 ποδών.
Τα ανακτήσιμα αποθέματα του κοιτάσματος υπελογίσθησαν εις 200.000.000 βαρέλια υδρογονανθράκων, υγρών και αερίων, με έναρξιν παραγωγής στα μέσα του 1975 με ποσότητα 50.000 βαρελίων ημερησίως. Η επιτυχία αυτή εδημιούργησε μεγάλη αισιοδοξία υπάρξεως αλλαχού και άλλων κοιτασμάτων, υγρών και αερίων υδρογονανθράκων με λίαν ευεργετικά αποτελέσματα εις την οικονομία της Χώρας.
Η επίσημος αναγγελία εις τον ελληνικόν και ξένον Τύπον της ανακαλύψεως των κοιτασμάτων έγινε υπό του Α. Ανδρουτσοπούλου την 14η Φεβρουαρίου 1974 και εδηλώθη η επέκτασις των ερευνών και δια άλλα κοιτάσματα. Ο Υπουργός Βιομηχανίας Κυπραίος ανήγγειλεν επίσης επισήμως ότι 50.000 βαρέλια θα εξήγοντο ημερησίως επί μίαν τουλάχιστον 20ετίαν, μέχρι το 1994 μόνον από το κοίτασμα «ΠΡΙΝΟΣ», αρκετή δια να καλύψει τις ενεργειακές ανάγκες της Χώρας κατά το 1/3.
Φυσικά πέραν του ΠΡΙΝΟΥ, η ανακάλυψις και εκμετάλλευσις και άλλων κοιτασμάτων, υγρών και αερίων, που σήμερα το 2011 υφίστανται ισχυρότατες ενδείξεις ότι υπάρχουν, θα εξησφάλιζε όχι μόνον το 100% των ενεργειακών αναγκών της Ελλάδος, εις βάθος χρόνου, αλλά θα υπήρχε εις το μέλλον και η δυνατότης εξαγωγών, οπότε η προσφορά θα έριχνε τις διεθνείς τιμές, γεγονός που εξαγρίωσε τους ανθρώπους των γνωστών ενεργειακών Καρτέλ τον Χειμώνα του 1973-1974 που ήσαν από μακρού καλώς ενημέροι για το μέγεθος και την ποιότητα του ορυκτού πλούτου της Ελλάδος.
Φημολογείται ότι οι εξεγέρσεις κατ΄ αυτάς (2011) εις τις πετρελαιοπαραγωγές Αραβικές χώρες, πατρονάρονται από την Ρωσία για να υπάρξει έλλειψις προσφοράς παγκοσμίως και να αυξηθεί η ζήτησις υδρογονανθράκων, με αποτέλεσμα να ανεβούν οι τιμές της ρωσικής εξαγωγικής παραγωγής, που έχουν μειωθεί.
Ο Υπουργός Βιομηχανίας ανήγγειλεν ωσαύτως το 1974 την ύπαρξιν εις την θαλασσίαν περιοχή νοτίως της Καβάλας, ετέρου κοιτάσματος φυσικού αερίου με δυνατότητα παραγωγής ημερησίως περίπου 40.000.000 κυβικών ποδών.
Επικεφαλής της OCEANIC ήταν ο Πρόεδρος Greenberg, o Αντιπρόεδρος Ettinger και ο υπεύθυνος γεωτρήσεων Brandley. Αυτοί ενδιαφέροντο δια επέκτασιν γεωτρήσεων εντός του Θερμαϊκού Κόλπου εις το μέσον των εκβολών του Νέστου και δυτικώς της Καβάλας, επιδιώκοντες την ανάθεσιν εις αυτούς των περιοχών αυτών, πλην της αρχικής της Θάσου.
Γενικώς το Βόρειον Αιγαίον Πέλαγος είχεν μεγάλο ενδιαφέρον δια τις άλλες ξένες εταιρείες ερευνών και εξορύξεων που ήθελαν να ανταγωνιστούν την OCEANIC και να συμβληθούν αυτές με το Ελληνικό Δημόσιο, απαιτούσας φυσικά σημαντικό μερίδιο από τα κέρδη.
Γι΄ αυτό και ο Υπουργός Βιομηχανίας Κ. Κυπραίος εισηγήθη εις τον Πρωθυπουργόν Α. Ανδρουτσόπουλον την ανάληψιν των γεωτρήσεων στον Νέστο αποκλειστικά υπό του Ελληνικού Δημοσίου με δαπάνη 8.000.000 δολλαρίων, βαρύνουσα μεν τον προϋπολογισμόν, αλλά με μεγάλα οικονομικά οφέλη, εφ΄ όσον δεν θα υπήρχαν ούτω ξένες εταιρείες για να διαμοιρασθούν τα κέρδη, οι οποίες ήσαν Αμερικανικές, Καναδικές και Γαλλικές.
Ο Δ. Ιωαννίδης μου είπεν ότι επιδίωξίς του ήτο μετά την προσωρινή αρχική συμβατική συνεργασία με τις ξένες εταιρείες, αυτό σύντομα να τερματισθεί και να γίνουν οι έρευνες εντοπισμού, οι γεωτρήσεις, οι εξορύξεις των κοιτασμάτων, αποκλειστικά με εθνικούς πόρους, ούτως ώστε η Ελλάς να μην διαμοιράζει τα κέρδη με ξένους.
Το Ελληνικόν Δημόσιον είχε δικαιώματα ερεύνης και εκμεταλλεύσεως κοιτασμάτων υγρών και αερίων υδρογονανθράκων δια μεν το ηπειρωτικόν υπέδαφος δια του Νόμου 3948/1959, δια δε την ελληνικήν υφαλοκρηπίδαν δια του Ν.Δ. 142/1969.
Τα δικαιώματα ηδύναντο να εκχωρηθούν εις τρίτους, ήτοι ιδιωτικές εταιρείες, αποκλειομένων όμως ξένων κυβερνήσεων. Με το προδοτικό Μνημόνιο διακρατικής πλέον εξαρτήσεως της Χώρας μας του Μαΐου 2010, είναι σίγουρο ότι ο αποκλεισμός των τελευταίων από την αρπαγή του ορυκτού πλούτου μας, ως είσπραξις τοκογλυφικών εγγυήσεων, έχει τερματισθεί. Ο πλούτος της Ελλάδος έχει εκχωρηθεί δια εκποιήσεως (ξεπουλήματος) έναντι του ως άνω διακρατικού χρέους δανειοδοτήσεως. Η εκχώρησις αφορά παραχώρησιν εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και η εκποίηση αναγκαστική πώληση.
Η εταιρεία OCEANIC ήτο απολύτως πεπεισμένη δια την ύπαρξιν εκτεταμένων κοιτασμάτων πετρελαίου. Ο Πρόεδρος ενεχείρισεν εις τον Α. Ανδρουτσόπουλον λεπτομερήν χάρτην των πετρελαιοφόρων περιοχών. Ούτος εδέχθη κατόπιν πιέσεως του Α. Ανδρουτσοπούλου να αρχίσει η εξόρυξις εντός του 1974, έστω και σε μικρές ποσότητες, είχε δε γράψει και άρθρο στο παγκοσμίου κυκλοφορίας και κύρους περιοδικό «ΟIL AND GASS ZOURNAL» που εκδίδεται στο Ντένβερ του Κολοράντο ότι η ημερησία παραγωγή του «ΠΡΙΝΟΣ» θα ανέρχεται σε 20.000 βαρέλια και η του κόλπου της Καβάλας σε 150.000 βαρέλια ημερησίως.
Ο Δ. Ιωαννίδης μου είπεν δια την μεγάλην συγκίνησιν που ησθάνθη, ως Ηγέτης και ΄Ελλην Πατριώτης, όταν του έφεραν μίαν φιάλη με το πρώτο ακατέργαστο πετρέλαιο που δοκιμαστικά ηντλήθη από τα κοιτάσματά μας. Επίσης μου είπεν ο Ιωαννίδης τις πιέσεις που ήρχισαν να ασκούν προσωπικώς εις αυτόν οι Αμερικανοί, να αναλάβουν την οργάνωσιν, επόπτευσιν και έλεγχον των εξορύξεων και εις αντάλλαγμα να λάβουν αυτοί το 80% των κερδών από την εκμετάλλευση και εμπορία και εμείς το 20%!
Ο Ιωαννίδης δια να τους δοκιμάσει, ως μου είπεν, τους αντέστρεψε την πρόταση: Εμείς να παίρνουμε το 80% και αυτοί το 20%. Τότε οι Αμερικανοί επεχείρησαν να τον εξαγοράσουν δια να αποδεχθεί την ιδική τους πρόταση να έχουν το 80%, προσφέροντάς του προσωπικώς ως δωροδοκία, 500 εκατομμύρια δολλάρια!
Ο Αδάμας όμως Δ. Ιωαννίδης μετά βδελυγμίας απέρριψε και την πρότασιν και την δωροδοκία των Αμερικανών! (η σύγκρισις με τους μιζαδόρους πολιτικούς της Μεταπολιτεύσεως είναι συντριπτική). Εκείνη τη στιγμή της αρνήσεώς του, η μοίρα του είχε σφραγισθεί!
Οι Αμερικανοσιωνισταί απεφάσισαν την μεθόδευσιν της κυπριακής κρίσεως δια να τον ανατρέψουν. Προς τούτο «προσηγγίσθη» ο Αρχηγός Ενόπλων Δυνάμεων Στρατηγός Γρηγόριος Μπονάνος, ο άνθρωπος «κλειδί» της διευκολύνσεως της προδοσίας ως εκ του σημαντικού πόστου του.
Εξ άλλου την ΄Ανοιξη του 1974 οι Αρχηγοί του Ναυτικού και της Αεροπορίας Π. Αραπάκης και Α. Παπανικολάου αντίστοιχα, επήγαν εις το Εξωτερικόν για να παραλάβουν τιμητικά τα παραγγελθέντα καινουργή Φάντομς και Πυραυλακάτους μας.
Τότε οι Αμερικανοί τους «προσήγγισαν» και αυτούς, ιδίως τον Αραπάκην, υπ΄ αριθμόν 2 της Προδοσίας του Ιουλίου 1974, και αφού είχαν εξασφαλίσει με το εδώ κλιμάκιο της CIA, την συμμετοχή του υπ΄ αριθμόν 1 Μπονάνου, έθεσαν τα θεμέλια της μεθοδεύσεως της κρίσεως και της προδοσίας.
Επ΄ ουδενί λόγω ήθελαν η Ελλάς να γίνει πετρελαιοπαραγωγός και οικονομικά ανεξάρτητη, ούτε να ισχυροποιηθεί έναντι της Τουρκίας οικονομικώς, γεωστρατηγικώς και εξοπλιστικώς. Επίσης ήθελαν τη διχοτόμηση της Κύπρου, όχι την μονομερή ΄Ενωσι ως επληροφορήθησαν ότι ήτο η πρόθεσις του Εθνικιστού Δ. Ιωαννίδη.
Συμπερασματικώς και επιγραμματικώς οι μεθοδεύσεις και εξελίξεις αυτές, ερευνών, εξορύξεως και εκμεταλλεύσεως των κοιτασμάτων μας, εδυσαρέστησαν τα μέγιστα τα παγκόσμια οικονομικά συμφέροντα των Καρτέλ πετρελαίου και των όπισθεν αυτών Παγκοσμίων
Επικυριάρχων και εμεθόδευσαν την ανατροπή του Καθεστώτος Δ. Ιωαννίδη δια της Κυπριακής κρίσεως και της προδοσίας του Ιουλίου 1974.
΄Εκτοτε ουδεμία απόπειρα σεισμικών ερευνών εντοπισμού, γεωτρήσεως και εξορύξεως πετρελαίων ανελήφθη υπό των εθνομειοδοτικών κυβερνήσεων της Μεταπολιτεύσεως του Κ. Καραμανλή (υπογράψαντος με τους Τούρκους την Συμφωνία της Βέρνης του 1976 δια αναστολήν ερευνών στο Αιγαίο) και του Α. Παπανδρέου (υπογράψαντος αργότερον το ίδιο εις το Νταβός το 1988, αλλά αναφωνήσαντος μεταγενεστέρως το… «mea culpa»!).
Τρανή απόδειξις ότι οι πολιτικοί αυτοί ήσαν ενεργούμενα των ξένων Επικυριάρχων, είναι ότι θα μπορούσαν τουλάχιστον να αρχίσουν έρευνες στο Ιόνιο, αφού με την πρόφασιν των τουρκικών διεκδικήσεων, είχεν αποκλεισθεί το Αιγαίο προς τούτο. Ο Υπουργός Βιομηχανίας Μ. ΄Εβερτ, ηρνήθη το 1976 πρότασιν του Πατριώτου βιομηχάνου Σωτ. Σοφιανόπουλου δια έρευνες στο Ιόνιο! Γιατί; Οι Τούρκοι δεν διεκδικούσαν τίποτα εκεί.
Ακόμη και σήμερα η Κυβέρνησις Γ. Παπανδρέου δεν προχωρεί σε ανακήρυξη ΑΟΖ (Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης) διότι τα ξένα αφεντικά τους, ως και οι Αμερικανοί και οι Τούρκοι το απαγορεύουν. Ενώ αντιθέτως η Κύπρος επροχώρησε εις καθορισμόν ΑΟΖ. Και να ήθελε ο Γ. Παπανδρέου να ασκήσει εθνική πολιτική (εάν δηλαδή δεν ήτο εντεταλμένο ενεργούμενο όπως είναι), πώς αυτός θα ηδύνατο τούτο, όταν οι Διεθνείς Σιωνισταί τοκογλύφοι δανεισταί της Ελλάδος εκβιάζοντες θα του έκοβαν αμέσως την δανειοδότηση; Και γεννάται το εύλογο ερώτημα: εάν είμεθα ανεξάρτητοι οικονομικώς, όπως επεδίωξεν ο Δ. Ιωαννίδης, θα χωρούσαν εκβιασμοί εις βάρος της Πατρίδος μας;
Ας τονισθεί επίσης ότι το Καθεστώς Γ. Παπαδοπούλου (1967-1973), εδίστασε να προχωρήσει σε έμπρακτον εφαρμογήν συμβάσεων σεισμικών ερευνών εντοπισμού, εξορύξεως και εκμεταλλεύσεως, για να μην προκαλέσει τους Τούρκους, τους Αμερικανοσιωνιστές και τους διεθνείς πετρελαιάδες των Καρτέλ. ΄Αλλωστε, ως θα εκτεθεί κατωτέρω, ο αιθεροβάμων Γ. Παπαδόπουλος εσκέπτετο, ακόμη και μια μελλοντική Ομοσπονδία με τους Τούρκους (συνέντευξή του σε τουρκική εφημερίδα).
Μόνον ο Εθνικιστής Αγνός ΄Ελλην Πατριώτης και Γενναίος Στρατιώτης Δ. Ιωαννίδης το απετόλμησε και γι΄ αυτό και έπρεπε να πέσει! Τρανή απόδειξις και αυτή του βλακώδους και κακόβουλου ψεύδους ότι τάχα αυτός ήτο… πράκτωρ ξένων συμφερόντων εις βάρος της Ελλάδος! Το θέμα των πετρελαίων για την Ελλάδα, αφορά όχι μόνον οικονομική ανεξαρτησία και ενεργειακή επάρκεια, αλλά και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και την εθνική μας άμυνα.
Και αυτό είναι αυτονόητο.
Η πρώτη τουρκική αντίδρασις στα ελληνικά πετρελαϊκά σχέδια, έλαβε χώραν την 9/5/1974 όταν η «Turkish Petroleum Co» απηύθηνε προειδοποιητική επιστολή παρεμβάσεως στην εταιρεία CALVIN Exploration and Development Company, στην οποία το Ελληνικόν Δημόσιον είχεν την 4/2/1974 χορηγήσει άδειαν προκαταρκτικής γεωολογικής και γεωφυσικής αναζητήσεως, δυνάμει του Ν.Δ. 142/1969 εις την περιοχήν του Βορείου Αιγαίου, Νοτίου Αιγαίου και Κορινθιακού Κόλπου.
Η ως άνω τουρκική εταιρεία εζήτησε από την Calvin να μην προβεί εις εκτέλεσιν ερεύνης διότι η Τουρκική Κυβέρνηση είχεν εις αυτήν παραχωρήσει δικαιώματα επί υφαλοκρηπίδος θεωρουμένης υπ’ αυτής ως τουρκικής. Η Τουρκική Εταιρεία ηπείλει την CALVIN με ποινικές διώξεις, φυλακίσεις και πρόστιμα.
Επρόκειτο προφανέστατα δια διερευνητικής των ελληνικών αντιδράσεων τουρκικής ενεργείας, αφού κανονικά οι Τούρκοι έπρεπε να απευθύνουν την προειδοποίηση στην Ελληνική Κυβέρνηση, η οποία εχορήγησε τα δικαιώματα στην CALVIN και όχι εις την τελευταίαν. Οι Τούρκοι εστάθμιζαν ούτω ελληνικήν αντίδρασιν.
Διότι αρχάς Μαϊου 1974 η Ελλάς είχεν εντάξει εις την Πολεμικήν Αεροπορίαν της τα νεωτάτου τύπου 22 Φάντομς (F4E) που παρόμοια δεν διέθεταν τότε οι Τούρκοι, εξασφαλίσασα ποιοτικήν υπεροπλίαν εις τον αέρα, ως και εντάξει στο Πολεμικό Ναυτικό υπερσύγχρονες πυραυλακάτους με πυραύλους EΧΟSET και συγχρόνως εξήγγειλε παραγγελίες νέου τεράστιου εξοπλιστικού προγράμματος. Στις 13-14/6/1974, ως και την 7/7/1974, υπεγράφησαν συμβάσεις δια την προμήθεια 60 αεροσκαφών Α-7 KΟΡΣΕΡ, 40 αεροσκαφών F-1 MIΡΑΖ, 40 αεροσκαφών Τ-2 και 12 αεροσκαφών C-130 ΗΡΑΚΛΗΣ, τα οποία παρελήφθησαν έπειτα από 1-3 χρόνια και ούτω η Πολεμική Αεροπορία απέκτησε και διετήρησε μέχρι το 1985 την υπεροχή αέρος στο Αιγαίο έναντι της Τουρκίας.
Η πρόθεσις όθεν των Τούρκων και των καθοδηγούντων αυτούς, ήτο να εκσπάσει η κρίσις πριν ολοκληρώσει η Ελλάς τους ως άνω μείζονες εξοπλισμούς της, διότι όλα αυτά είχαν εξαγριώσει την τουρκική πολεμική ηγεσία κατά της πολιτικής ηγεσίας, επειδή η τελευταία είχεν αφήσει την Τουρκία πίσω σε εξοπλισμούς, σοβούσης ούτω κυβερνητικής κρίσεως.
Εν τούτοις τα παραληφθέντα εις πρώτον χρόνον υπερσύγχρονα αεροσκάφη και σκάφη θαλάσσης υπέρ επήρκουν δια τη συντριβήν της Τουρκίας εις την Κύπρον και εις το Αιγαίον τον μοιραίον Ιούλιον 1974.
Η Κυβέρνησις Ιωαννίδη-Ανδρουτσοπούλου απεφάσισεν να αγνοηθεί η ως άνω προειδοποίησις της τουρκικής εταιρείας και έδωσεν οδηγίας στην CΑLVIN να συνεχίσει το εκ της συμβάσεως έργον της.
Η πολιτική του Καθεστώτος Ιωαννίδη ως προς την Υφαλοκρηπίδα ερείδετο σαφώς επί της εφαρμογής της Συμβάσεως της Γενεύης, ούσα ανυποχώρητος, σοβαρά και ψύχραιμη και ουδόλως ενδοτική ως συμβαίνει σήμερα από τις κυβερνήσεις των μητραλοίων της Μεταπολιτεύσεως.
Η Κυβέρνησις Ιωαννίδη-Ανδρουτσοπούλου δεν εθεώρει αδιαπραγμάτευτον την συνεκμετάλλευσιν κοιτασμάτων με γειτονική Χώρα έχουσαν επίσης υφαλοκρηπίδα, αλλά εθεώρει sine qua non την αυστηράν και δικαίαν οριοθέτησιν προηγουμένως της υφαλοκρηπίδος εκάστης Χώρας συμφώνως προς την ως άνω Διεθνήν Σύμβασιν.
΄Ανευ σαφούς και δικαίας οριοθετήσεως, «συνεκμετάλλευσις» θα εσήμαινε εκχώρησιν εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Το ίδιο συνέβη με τις εθνομειοδοτικές συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου του 1959 που υπέγραψεν ο Κ. Καραμανλής και που εδιχοτόμησαν ουσιαστικά την Κύπρο (περί είδους «συνεκμεταλλεύσεως» της Κύπρου επρόκειτο), ενώ οι Τούρκοι είχαν μικράν πληθυσμιακήν συμμετοχήν και είχαν εκχωρήσει τον 19ο αιώνα εις τους ΄Αγγλους δικαιώματα επί της Κύπρου, τα οποία μάλιστα μετά την ήττα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μετετράπησαν εις απόλυτη αγγλική κυριαρχία επί της νήσου.
Θα πρέπει να τονισθεί ότι όταν, ως άνω εξετέθη, η Κυβέρνησις Ιωαννίδη-Ανδρουτσόπουλου εσκέφθη την δια ιδίων πόρων του Ελληνικού Δημοσίου χρηματοδότησιν των επιχειρήσεων σεισμικών ερευνών, εξορύξεως και εκμεταλλεύσεως κοιτασμάτων, δια να αποφευχθεί η καταβολή υπερόγκων ποσών εις ξένες εταιρείες, είχεν σχεδιασθεί και είχε πραγματοποιηθεί επαφή με την γειτονική Ρουμανία, πετρελαιοπαραγωγό χώρα από την προ του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου εποχή (περιοχή Πλοέστι) που είχεν αρκετή πείρα για να συμβουλεύσει προς τούτο, παρέχοντας και τεχνική υποστήριξη.
Εις την πόλιν Πλοέστι της Ρουμανίας υπάρχουν μεγάλα διυλιστήρια πετρελαίου προερχομένου από σημαντικά κοιτάσματα στα Καρπάθια και Υποκαρπάθια, μεγάλες δεξαμενές, εργοστάσια εξοπλισμού πετρελαιοπηγών (όπερ ακριβώς μας ενδιέφερε), πετροχημικά συγκροτήματα κ.λπ.
Δηλαδή το Καθεστώς Ιωαννίδη ήθελε δια λόγους ανεξαρτησίας να εξασφαλίσει και τη συνδρομή γειτονικής πετρελαιοπαραγωγού βαλκανικής χώρας, όπου τα γνωστά παγκόσμια Καρτέλ και Αμερικανοσιωνιστικές εταιρείες δεν είχαν επιρροή και πρόσβαση.
ΕΛΛΑΣ ΚΑΙ ΒΑΡΕΙΑ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ
Η πετρελαϊκή πολιτική του Καθεστώτος Ιωαννίδη, θα έκανε την Ελλάδα πετρελαιοπαραγωγό και άρα ως προελέχθη οικονομικά, πολιτικά και εθνικά ανεξάρτητη, σε βαθμό που να της επιτρέψει, ως μου είπεν ο Ιωαννίδης, να αναπτύξει και Βαρειά Βιομηχανία (Βιομηχανία Κεφαλαιουχικών αγαθών), όπερ δεν επέτρεπαν μέχρι τότε οι Επικυρίαρχοί μας Αμερικανοσιωνισταί, ΄Αγγλοι και Ευρωπαίοι στα ενεργούμενά τους ΄Ελληνες παλαιοπολιτικούς. Και φυσικά ούτε σήμερα τους το επιτρέπουν. Ο Δ. Μπάτσης, κομμουνιστής εκτελεσθείς μαζί με τον Ν. Μπελογιάννη την 30/3/1952, ήτο ο συγγραφεύς του βιβλίου «Η Βαρειά Βιομηχανία στην Ελλάδα», που εκυκλοφόρησε το 1947 και εξηφανίσθη επί μακρόν, επανεκδοθέν μόλις το 1977.
Ο Μπάτσης δεν απεδείχθη ότι είχεν άμεση σχέση με τους κατασκοπευτικούς ασυρμάτους του ΚΚΕ που ανεκαλύφθησαν στην Γλυφάδα και στην Καλλιθέα το 1951. Εξετελέσθη όμως με τους άλλους κομμουνιστές κατασκόπους Μπελογιάννη, Καλούμενο και Αργυριάδη την 30/3/1952, διότι, αφ΄ ενός αντιπροσώπευε την «Κομμουνιστική Διανόηση» που το Ελληνικό Καθεστώς ήθελε το 1952 εθνοφελώς να τσακίσει στα σπάργανά της και αφ΄ ετέρου διεκίνει λόγω σημαντικών διεθνών και εγχωρίων γνωριμιών, μεγάλα χρηματικά ποσά από το εξωτερικό, δίκην «ταμίου» του κόμματος (χρυσές λίρες Αγγλίας), προς ενίσχυσιν του εγχωρίου παρανόμου μηχανισμού του ΚΚΕ.
Ήτο μεγαλοαστός, υϊός βασιλόφρονος Ναυάρχου της εποχής του Διχασμού, Νομικός και Οικονομολόγος, διδάξας και εις το Πολυτεχνείο, πλην εστρατολογήθη υπό του ΚΚΕ ως «ιδεολόγος διανοούμενος», για να εξυπηρετήσει τους σκοπούς του κόμματος της προδοτικής διαβρώσεως του Εθνικού Ελληνικού Κράτους, κατ΄ εντολήν της Σοβιετικής Ενώσεως την εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Επομένως κάθε άλλο παρά «αθώα περιστερά» ήτο αυτός, ως διατείνονται αριστεροί συγγραφείς.
Το ως άνω σημαντικό βιβλίο του Δ. Μπάτση ήτο λίαν αποκαλυπτικό και ο συγγραφεύς του παρόντος βιβλίου που το ανέγνωσε το θεωρεί τη μοναδική του προσφορά στην Πατρίδα, που έβλαπτε τα μέγιστα, συντασσόμενος με το ΚΚΕ δια «ιδεολογικούς λόγους» (όλοι το ίδιο έλεγαν!).
Περιττό να λεχθεί πόσο ηνώχλει τους Αμερικανούς η κυκλοφορία αυτού του βιβλίου το 1947, επομένως η συμβολή τους εις την απόφασιν εκτελέσεως του Δ. Μπάτση δεν αποκλείεται, μαζί με την συμβολή των εντοπίων οργάνων τους, που δεν επιθυμούσαν την ανάπτυξη Βαρειάς Βιομηχανίας που θα ανεξαρτοποιούσε την Ελλάδα από την ανάγκη εισαγωγών και άρα οικονομικήν αιμορραγίαν με πλουτισμόν μόνον των εισαγωγέων και των διαπλεκομένων.
Τα όργανα αυτά εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα του διεθνούς κεφαλαίου που ήθελε την Ελλάδα όχι παραγωγό χώρο αλλά εισαγωγέα των προϊόντων τους μόνο. «Θρίαμβον» αυτής της εθνομειοδοτικής λογικής, απετέλεσεν η ύπαρξις του Καθεστώτος της Μεταπολιτεύσεως, από Ιούλιον 1974 μέχρι σήμερα, που η παραγωγική ανάπτυξις πνέει τα λοίσθια προ πολλού, συμπεριλαμβανομένων της βιομηχανίας και της βιοτεχνικής και αγροτικής παραγωγής.
Εθνική Βαρειά Βιομηχανία σημαίνει αξιοποίηση και μεταλλουργική μετουσίωση του ορυκτού μεταλλευτικού πλούτου της Χώρας, μηχανική επεξεργασία των προϊόντων της μεταλλουργίας, κατασκευή μηχανών (των αυτοκινήτων συμπεριλαμβανομένων), και γενικώτερα μέσων παραγωγής. ΄Ιδρυση ναυπηγείων, ηλεκτροχημικών εργοστασίων και άλλων μονάδων μη προνομιακώς παραχωρημένων εις το ξένο κεφάλαιο, επιτυγχανομένης της αποδεσμεύσεως και ανεξαρτητοποιήσεως της Χώρας και του εργατικού δυναμικού της από τα δεσμά του κεφαλαίου αυτού, οδηγούσης εις την οικονομική εξυγίανση και ανόρθωση της Ελληνικής Οικονομίας.
Η Βαρειά Βιομηχανία θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνει μεταλλουργία σιδήρου, αλουμινίου, μαγνησίου, χρωμίου, μαγγανίου, νικελίου ως και ανάπτυξη χημικής βιομηχανίας αζώτου, λιπασμάτων, σόδας, χαρτοπολτού, ανθρακασβεστίου, τσιμέντου. Εις την Ροδόπη υπάρχουν κοιτάσματα ερυθρού υδραργύρου σπανιωτάτου και χρησιμωτάτου δια την διαστημική τεχνολογία.
Ο Δημήτριος Ιωαννίδης δια της αναπτύξεως της Εθνικής Βαρειάς Βιομηχανίας, ως επακόλουθον προς την εξόρυξιν και εκμετάλλευσιν ηπειρωτικών και υποθαλασσίων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων υγρών και αερίων, εστόχευε εις την αποδέσμευσιν της οικονομίας μας από την εξάρτηση εκ των αγορών του εξωτερικού (δια εισαγωγής προϊόντων) με ευεργετικές επιπτώσεις στην Εθνική Αυτοτέλεια και Ασφάλεια σε κρίσιμες στιγμές (Πολεμικές εμπλοκές με Τουρκία ή άλλες γειτονικές χώρες). Συγχρόνως, η Χώρα θα απαλάσσετο και από την τοκογλυφική δράση εντοπίων κεφαλαίων, μέσα από μορφές τεχνητού μονοπωλίου.
Ως προελέχθη, ο Δ. Ιωαννίδης ως βάση της Βαρειάς Βιομηχανίας επρογραμμάτιζε την ενεργειακή αξιοποίηση των πετρελαϊκών και άλλων κοιτασμάτων μας, συμπεριλαμβανόντων και άλλα ορυκτά, όπως νικελίου, χρωμίου, μολύβδου, ψευδαργύρου, χαλκού, μαγγανίου, αντιμονίου, μολυβδαινίου, θειαφιού, βαρίου, χαλαζία, σμύριδος, χρυσού και αργύρου που αποδεδειγμένα υπάρχουν στον τόπο μας, αλλά η πληροφόρησις εμποδίζεται από ξένα συμφέροντα και από τους πολιτικάντηδες εντόπιους πράκτορές τους, πολλών εξ αυτών δρώντων υπό την μάσκα του «οικολόγου», ενδιαφερομένου δια πράσινον περιβάλλον και του προστάτου «αρχαιολογικών χώρων». Διότι οι ξένοι, ως κατά κόρον ελέχθη, δια να μας εκμεταλλεύονται μας θέλουν σε υποανάπτυξη με όργανα εντοπίους πολιτικούς ή εμπορικούς υπηρέτες του ξένου κεφαλαίου.
Η εκβιομηχάνιση της Χώρας, θα στηριχθεί σε γερή τεχνικοοικονομική βάση, μόνον εάν δημιουργηθεί Βαρειά Βιομηχανία ως πρωταρχικό, βασικό και θεμελιώδη όρο δια την παραγωγή, μέσω παραγωγής μηχανών, μηχανικών εργαλείων και λοιπών, δια δημιουργίας σιδηροβιομηχανίας, μεταλλουργίας και ηλεκτροχημικών βιομηχανιών.
Ο Δ. Ιωαννίδης εγνώριζε την ύπαρξιν και το περιεχόμενο του βιβλίου αυτού, από το 1950, ως μου είπεν. Η Βαρειά Βιομηχανία και οι περί αυτήν σημαντικές επενδύσεις ήσαν στους μακροπρόθεσμους στόχους του Καθεστώτος του, σε συνδυασμό με την προηγουμένη εξόρυξη και εκμετάλλευση κοιτασμάτων υγρών και αερίων υδρογονανθράκων και άλλων πολυτίμων ορυκτών ως άνω.
Κατ΄ αναλογίαν προς τον εκτελεσθέντα το 1952 Δ. Μπάτση, ο οποίος οραματίσθη ίδρυσιν Βαρειάς Βιομηχανίας εις την Ελλάδα (και δι΄ αυτό ετιμωρήθη με άλλα προσχήματα), ο Δ. Ιωαννίδης, οραματισθείς και αυτός την ανάπτυξη Βαρειάς Βιομηχανίας και την εκμετάλλευση του ορυκτού παραγωγικού πλούτου της Χώρας, ανετράπη γι΄ αυτό το όραμά του από τα ενεργούμενα των Αμερικανοσιωνιστών και Άγγλων Μπονάνο-Αραπάκη-Παπανικολάου και ΣΙΑ (ή CIA), τον Ιούλιο 1974, με πρόσχημα την Τουρκική εισβολή, και ίσως δι΄ αυτό ετιμωρήθη δια ισοβίου εγκλεισμού εις την ειρκτήν (όπου και απέθανεν) δια να μην ομιλήσει ελεύθερος, να μην συμβολοποιηθεί και να μην βρει μιμητάς εις τα εθνωφελή πατριωτικά σχέδιά του.
Είναι λοιπόν λίαν παράδοξο, πώς ένας Κομμουνιστής σαν τον Μπάτση, συναντάται εδώ, συμπνέων με έναν φανατικό Αντικομμουνιστή ως ο Δ. Ιωαννίδης. Αποτελεί όμως εν ταυτώ απόδειξη πώς ο Ιωαννίδης διέφερε στην νοοτροπία από άλλους, διαπνεομένους από στείρον αντικομμουνισμόν χωρίς τα εθνωφελή αυτά οράματα του πρώτου.
Μετά από όσα εξετέθησαν, ο συγγραφεύς ελπίζει ευλόγως ότι ο Δ. Ιωαννίδης ίσως κριθεί διαφορετικά από τους αριστερούς, ή άλλους εχθρούς του, εφ΄ όσον φυσικά θα διαθέτουν αυτοί αίσθημα δικαίου, σεβασμού προς την Αλήθεια και αγάπη προς την Πατρίδα. Ως προς τα ενεργειακά μας κοιτάσματα συμπερασματικώς προκύπτουν τα εξής:
Μόνον επί Καθεστώτος Δ. Ιωαννίδη (και όχι επί Γ. Παπαδοπούλου που δεν τον άφηναν οι Αμερικανοί να το πράξει), ήρχισαν οι δια εμπράκτου εφαρμογής συμβάσεων, συστηματικές βιομηχανικές έρευνες κοιτασμάτων υγρών και αερίων υδρογονανθράκων, σε συγκεκριμένες θέσεις, που θα επεξετείνοντο, εάν το Καθεστώς δεν ανετρέπετο, σε εξερευνητικές γεωτρήσεις σε όλη την ηπειρωτική και υποθαλάσσια Ελλαδική Επικράτεια δια σεισμικών και άλλων ερευνών. Εκτιμάται ότι δια να υπάρξει πλήρης πανελλαδικός έλεγχος εντοπισμού, θα έπρεπε να γίνουν συνολικώς περί τις 2.000 γεωτρήσεις.
΄Ηδη είχαν ανακαλυφθεί τα κοιτάσματα ΠΡΙΝΟΥ, Νότιας Καβάλας, Βορείου ΠΡΙΝΟΥ και ΄Εψιλον στο Θρακικό Πέλαγος. Μετά την Μεταπολίτευση ανεκαλύφθη το κοίτασμα στην υποθαλάσσια περιοχή του Κατακώλου στην Β.Δ. Πελοπόννησο και το κοίτασμα φυσικού αερίου στην Επανωμή. Εγένοντο και άλλες 6 γεωτρήσεις (ελάχιστες εις τον αριθμόν) στην ΄Ηπειρο, Αιτωλοακαρνανία, Β.Δ. Πελοπόννησο και Πατραϊκό Κόλπο υπό ξένων εταιρειών, οι οποίες απέβησαν άγονες και οι εταιρείες απεχώρησαν δεδομένου ότι οι Ελληνικές Μεταπολιτευτικές Κυβερνήσεις ουδέν ενδιαφέρον επεδείκνυον προς παρακίνησιν και διευκόλυνσίν τους δια έρευνες, όπερ λίαν ύποπτον ως προς τους ενδολοδότας τους δια τους νοήμονας.
Έκτοτε ουδεμία άλλη γεώτρησις εγένετο μέχρι σήμερα (ενώ, ως προελέχθη, δια πλήρη πανελλαδικό έλεγχο απαιτούνται περί τις 2.000 γεωτρήσεις) και το θέμα «έκλεισε», προφανώς με έξωθεν εντολή των Επικυριάρχων της Ελλάδος προς τα ενεργούμενά τους πολιτικούς.
Ως προελέχθη, το 1976 οι έρευνες στο Κατάκωλο και ευρύτερα στο Ιόνιο και οι γεωτρήσεις εσταμάτησαν με απόφαση του τότε Υπουργού Βιομηχανίας της ΝΔ Μιλτιάδη Έβερτ, αρνηθέντος εις τον βιομήχανον ιδιοκτήτη της ΧΡΩΠΕΙ Σωτήρη Σοφιανόπουλο την οργάνωσιν ερευνών και γεωτρήσεων, δια προσκλήσεως ξένων εταιρειών ειδικών προς τούτο. Και ο νοών, νοείτω…
Εν τούτοις, ως απεδείχθη σήμερα, υπάρχουν μεγάλα και όχι ασήμαντα, ως λέγουν τα εγχώρια ενεργούμενα των Επικυριάρχων, κοιτάσματα υγρών και αερίων υδρογονονθράκων, πέραν του Αιγαίου και στο Ιόνιο και νοτίως της Κρήτης. Πλην τα «αφεντικά» της Ελλάδος, απαγορεύουν αυστηρώς κάθε δραστηριότητα προς έναρξιν εκμεταλλεύσεως.
Επιπλέον, η Τουρκία θρασύτατα προβάλλει επιδιώξεις και απαιτήσεις να καρπωθεί σημαντικό μέρος του ενεργειακού πλούτου στο Αιγαίο επί της ελληνικής υφαλοκρηπίδος ως και στην Ν.Α. Μεσόγειο εγείρουσα διεκδικήσεις δια να εμποδίσει Ελλάδα και Κύπρο να αξιοποιήσουν τον υποθαλάσσιο πλούτο τους εις την περιοχήν της δικής τους υφαλοκρηπίδας. Η Τουρκία εμφανίζει ιταμώς τις διεκδικήσεις της ως τετελεσμένα.
Ενοχλεί σφόδρα την Τουρκία ενδεχομένη συμφωνία Ελλάδος και Κύπρου δια καθορισμό υφαλοκρηπίδος και της ταυτιζομένης με αυτήν ΑΟΖ (Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης), προς εκμετάλλευσιν ενεργειακών κοιτασμάτων. Θρασύτατα δε και όλως παρανόμως, αντίθετα με το Διεθνές Δίκαιον της Θαλάσσης, αποκλείει το Καστελόριζο από την επέκταση ΑΟΖ, λες και το ελληνικό νησί είναι άλλη Επικράτεια.
Η Ελλάς μέχρι σήμερα δεν τολμά να οριοθετήσει ΑΟΖ με καμία από τις γειτονικές της χώρες, υπακούουσα με δειλίαν εις τις διαταγές των παγκοσμίων Επικυριάρχων της και εν ταυτώ υποκύπτουσα με δειλία εις την θρασύτητα της Τουρκίας η οποία έχε ήδη θέσει ζήτημα casus belli εάν η Ελλάς ασκήσει νόμιμα δικαιώματά της που απορρέουν από Διεθνείς Συνθήκες (Σύμβασις της Γενεύης για το Δίκαιο της Θαλάσσης αφορώσα εις το Εθιμικό Δίκαιο), που η Τουρκία αρνείται δολίως να κυρώσει. Ούτω η Ελλάς εμποδίζεται, όπερ απαράδεκτον, δια οριοθέτησιν ΑΟΖ ακόμη και με την Κύπρο, ενώ βεβαίως θα μπορούσε κάλλιστα και νόμιμα να την οριοθετήσει και με την Αλβανία, την Αίγυπτο και την Λιβύη.
Δια το ζήτημα του Καστελορίζου, υπάρχουν αποχρώσες ενδείξεις μεγάλης εθνικής μειοδοσίας πολιτικών, από το 2003 επί Κυβερνήσεως Κ. Σημίτη και Υπουργού Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου, συμφώνως προς την μαρτυρίαν του Κυπρίου πρώην Υπουργού Νίκου Ρολάνδη,
αναφέροντος ότι η Αθήνα εζήτησε τότε από την Λευκωσία να αλλάξει μία Συμφωνία με την Αίγυπτο (η οποία ούτω εματαιώθη), δια της οποίας το Κάϊρο θα είχεν αποδεχθεί επισήμως ήδη από το 2003 ότι το Καστελόριζο έχει ΑΟΖ, οπότε σήμερα θα υπήρχε δεδομένο εφαρμογής Διεθνούς Δικαίου και αποδοχή αυτού του γεγονότος υπό ξένου Κράτους (Αιγύπτου) και ούτω η Τουρκία σήμερα δεν θα ηδύνατο να προβάλλει ενστάσεις. Δηλαδή τότε η Κύπρος εβοήθει την Ελλάδα να «βραχυκυκλώσει» τις τουρκικές θρασύτατες απαιτήσεις και η Ελλάς ηρνήθη προφανώς κατ΄ εντολήν ξένων παραγόντων. Μόνον αφελείς είναι δυνατόν να πιστέψουν ότι αυτό οφείλεται σε…. λάθος ή παράλειψη των Σημίτη και Παπανδρέου.
Ο συγγραφεύς εμακρυγόρησεν για να τονίσει εν κατακλείδι την μεγάλη Αλήθεια:
Εάν η Τουρκία είχεν ηττηθεί και ταπεινωθεί στο Αιγαίο και στην Κύπρο τον Ιούλιο 1974 (εάν δηλαδή δεν είχε γίνει η Κυπριακή Προδοσία), όλα τα ως άνω ζητήματα θα είχαν λυθεί υπέρ της Ελλάδος και σήμερα και πετρέλαια και φυσικό αέριο θα εκμεταλλευόμεθα και ΑΟΖ θα είχαμε οριοθετήσει, τουλάχιστον με την Κύπρο, ενωμένη φυσικά μονομερώς με την Ελλάδα υπό του Καθεστώτος Ιωαννίδη από τον Ιούλιο 1974, εάν οι Επιτελάρχες και ο Αρχηγός τους προσέβαλαν την τουρκική απόβαση στην Κηρύνεια στις 22/7/1974, εματαίωναν την απόβαση και εταπείνωναν την Τουρκία δια πολλά έτη.
Ας όψονται όσοι επρόδωσαν την Ελλάδα και την Κύπρο τον μοιραίο αυτό Ιούλιο 1974, της Ελλάδος απωλεσάσης ούτω την μεγίστην ευκαιρίαν οικονομικής αναπτύξεως, πλήρους ανεξαρτησίας, μεγάλης ισχύος και πλούτου.
Οι προδότες τότε ήσαν χειρότεροι του Ιούδα! Διότι ο μεν εσταυρωθείς Ιησούς ανεστήθη και ανελήφθη εις τους Ουρανούς, η δε Ελλάς όμως παραμένει εσταυρωμένη!
Ο Ιούδας μεταμεληθείς, «απελθών απήγξατο» (απηγχονίσθη), πλην οι Προδότες του 1974 Ιούδες της Ελλάδος, της Κύπρου και του Δ. Ιωαννίδη, όχι μόνο δεν απήγξαντο από τύψεις και ενοχές, αλλά, αντιθέτως, είτε οργάνωναν και οργανώνουν, είτε προσεκαλούντο και προσκαλούνται κάθε Ιούλιο στην… «Γιορτή της Δημοκρατίας» (στην ουσία γιορτή της Προδοσίας) στο Προεδρικό Μέγαρο.
Επομένως ο Ιούδας ήτο ηθικώτερος αυτών.
Εις τους «Ιούδες» της Πατρίδος, συμπεριλαμβάνονται όλοι όσοι είναι υπεύθυνοι από τον Ιούλιο του 1974 δια το χάλι της Χώρας, παρακμής, πτωχεύσεως, διεθνούς εξευτελισμού και απωλείας της εθνικής κυριαρχίας δια εκχωρήσεώς και εκποιήσεως της εις τους διεθνείς τοκογλύφους μέσω της διακρατικής συμβάσεως του Μνημονίου:
Στρατιωτικούς τύπου Μπονάνου-Αραπάκη-Παπανικολάου, Πολιτικούς, Δημοσιογράφους, Εκδότες, Καναλάρχες, Διανοουμένους κλπ.
Αφού τελειώσαμε το θέμα Πολυτεχνείο πάμε στο επόμενο που αναφέρθηκε ο Μιχαλολιάκος
2. Κόκκινη Χούντα
Τα ευρήματα αυτή τη φορά προέρχονται από το post https://hellasxg.blogspot.com
με τίτλο ΚΟΚΚΙΝΗ ΧΟΥΝΤΑ ΣΤΗΝ “ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ” ! ΟΙ ΚΟΜΣΟΜΟΛΟΙ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ… ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΔΙΕΥΘΥΝΤΕΣ ΤΩΝ ΜΜΕ!
Βλέπουμε λοιπόν ότι ο Μιχαλολιάκος αντέγραψε μέχρι και τον τίτλο της ανάρτησης (αλλά αυτό είναι δευτερεύον)
Λέμε συχνά πως τα ΜΜΕ κομμουνιστοκρατούνται.
Κι όσον αφορά τους νυν κομμουνιστές είναι γνωστοί και τους ξέρει όλος ο κόσμος.
Τι γίνεται όμως με τους «πρώην»;
Σήμερα, λοιπόν, θα μιλήσουμε γι’ αυτούς ....
ακριβώς κι από τις επόμενες γραμμές θα «παρελάσει» όλο το… αφάν γκατέ του δημοσιογραφικού χώρου.
Έχουμε και λέμε:
Γιώργος Μπόμπολας: Ο ΕΠΟΝίτης που έγινε… βαρόνος. Δε χρειάζονται πολλές συστάσεις. Καναλάρχης, μεγαλοεκδότης, κατασκευαστικές εταιρείες, τα… πάντα όλα. Έχει ακόμα μεγάλη αδυναμία στο ΚΚΕ.
Σταύρος Ψυχάρης: Κληρονόμος-Πρόεδρος του ΔΟΛ (Λαμπράκη), Πρόεδρος του Δ.Σ. του mega κ.τ.λ. Από κομμουνιστική οικογένεια, έκανε τα πρώτα του βήματα στο ΚΚΕ.
Μάνια Τεγοπούλου: Εκδότρια Ελευθεροτυπίας, mega κ.τ.λ. Κόρη του καπετάνιου του ΕΛΑΣ, Κίτσου Τεγόπουλου, θεωρείται ακροαριστερή.
Κώστας Γιαννίκος: Γνωστός κομμουνιστής, προερχόμενος από την πρώην ΕΣΣΔ. Για ένα φεγγάρι είχε αγοράσει την διεθνούς φήμης κομματική εφημερίδα «Πράβντα». Είναι βασικός μέτοχος (και διευθύνων σύμβουλος) του καναλιού Alter, ιδιοκτήτης των ραδιοφωνικών σταθμών John Greek, Oasis, Captain Jack, ιδιοκτήτης της εκδοτικής εταιρείας Modern Times, των τηλεοπτικών περιοδικών Tivo και Avanti, των δισκογραφικών εταιρειών Legend, MBI, Eros, Κίνησις, ΛΥΡΑ κ.λπ.
Αναστασιάδης Θέμος: ΑΝΤ 1, ΚΝΕ.
Στρατής Λιαρέλης: Διευθυντής ειδήσεων του ΑΝΤ 1. ΚΝΕ.
Νίκος Ευαγγελάτος : ΚΝΕ.
Όλγα Τρέμη: mega, ΚΝΕ.
Παύλος Τσίμας: mega, πρώην δημοσιογράφος του Ριζοσπάστη, ΚΚΕ.
Μανώλης Αναγνωστάκης: mega Σαββατοκύριακο, ΚΝΕ.
Οι του Ιού της Ελευθεροτυπίας: ΚΚΕ εσωτερικού και εν συνεχεία Β’ Πανελλαδική (ακροαριστερή διάσπαση της νεολαίας του ΚΚΕ εσωτ., το 1978, εξέδωσαν το περιοδικό «Σχολιαστής»). Στην Β’ Πανελλαδική συμμετείχαν επίσης και οι…
Χρύσανθος Λαζαρίδης, (της λεγόμενης «γενιάς του πολυτεχνείου»), σήμερα πολιτικός σύμβουλος του Αντώνη Σαμαρά…
Παναγιώτης Παναγιώτου, (ή Παν. Παν.), στέλεχος του Δημοσιογραφικού Οργανισμού του Μπόμπολα (Έθνος κ.α.) και…
Αλέξης Παπαχελάς, Καθημερινή, ΣΚΑΪ κ.λπ., ο οποίος μάλιστα ήταν Γραμματέας της Β’ Πανελλαδικής στο… Κολέγιο Αθηνών.
Σταύρος Λυγερός: Καθημερινή, της «γενιάς του πολυτεχνείου», ήταν και στην «συντονιστική επιτροπή» του πολυτεχνείου, ΟΣΕ («Οργάνωση Σοσιαλιστική Επανάσταση»).
Πέτρος Παπακωνσταντίνου: Καθημερινή, ΚΝΕ.
Τάσος Τέλλογλου: ΣΚΑΪ, ΚΝΕ.
Βασίλης Λυριτζής, (ο επονομαζόμενος «Τρότσκι», λόγω καταπληκτικής ομοιότητος): στην πρωινή «Πρώτη Γραμμή» του ΣΚΑΪ, ΚΚΕ εσωτ.
Δήμος Βερύκκιος: Alpha, ΚΝΕ.
Λάκης Λαζόπουλος: Alpha, Κνίτης, το… πουλάκι μας.
Γιώργος Κύρτσος: ο… «φιλελεύθερος» εκδότης και τηλεσχολιαστής, κι αυτός στην ΚΝΕ ήτανε.
Μάκης Τριανταφυλλόπουλος : Αριστεριστής γενικώς, φίλος των Ξηρών και μόνιμος απολογητής της κόκκινης τρομοκρατίας, «αδέσποτος» σήμερα, άγνωστο αν ήταν κάπου οργανωμένος παλαιότερα.
Γιώργος Βαρεμένος: τηλεσχολιαστής, τελευταίως έχει χαθεί, ΚΚΕ, σπουδές… Μόσχα.
Αλέξης Οικονόμου: Ο σημερινός… «αριστερός πατριώτης» του Καρατζαφέρη, προηγουμένως δημοσιογράφος του Ριζοσπάστη και στέλεχος του ΚΚΕ.
Παντελής Καψής: γιός του υπουργού του ΠΑΣΟΚ, αδερφός του Μανώλη, του φανατικού… εκσυγχρονιστή του mega, Διευθυντής στα ΝΕΑ, ΚΚΕ εσωτ.
Χρήστος Μαχαίρας: Διευθυντής στο Έθνος του Μπόμπολα, ΚΚΕ εσωτ.
Θανάσης Τσεκούρας: ΝΕΤ, ΚΚΕ εσωτ.
Νίκος Μεγγρέλης: έχει περάσει από πολλά κανάλια (mega, ΑΝΤ1), τώρα είναι Διευθυντής Διεθνών Τηλεοπτικών Εκπομπών της ΕΡΤ Α.Ε., ΚΚΕ εσωτ.
Μπάμπης Παπαπαναγιώτου: ΝΕΤ, ΚΚΕ εσωτ.
Σεμίνα Διγενή: Έχει χαθεί τελευταία, ΚΝΕ.
Γιάννης Λάτσιος: ο κύριος… life style του ΑΝΤ1, ΚΚΕ εσωτ.
Σταμάτης Μαλέλης: Γενικός Δερβέναγας του… κουτσομπολίστικου καναλιού Star και αναμφισβήτητος… άρχοντας του life style. Ακροαριστερός (τροτσκιστής) στα νιάτα του.
Γιάννης Βλαστάρης: Διευθυντής σύνταξης της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας, ΚΝΕ.
Δημήτρης Τσιόδρας: πρώην διευθυντής του Flash (Κόκκαλης) και νυν υπεύθυνος πολιτικού της Ελευθεροτυπίας, ΚΝΕ.
Ηλίας Θεοφύλακτος: Διευθυντής στην εφημερίδα Ισοτιμία, ΚΝΕ.
Στέλιος Κούλογλου: «Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα» στην ΝΕΤ (συμμετέχει και στο Δ.Σ. της κρατικής αυτής εταιρείας), TVXS κ.τ.λ. Στο… υπερεπαναστατικό ΕΚΚΕ ήταν ο κύριος (σύντροφος).
Μπήλιω Τσουκαλά: ΝΕΤ, στο ΕΚΚΕ κι αυτή.
Σπύρος Παπαδόπουλος: ακριβοπληρωμένος της ΝΕΤ («στην υγεία μας βρε παιδιά» ή «στην υγεία σας κορόϊδα»), ΕΚΚΕ.
Θάνος Μικρούτσικος: Ο… big brother. Έχει χαθεί τελευταία, αλλά δεν αποκλείεται να επανεμφανιστεί. Επαναστάταρος του ΕΚΚΕ κι αυτός.
Δημήτρης Ψυχογιός: Βήμα, οργανωτής της αριστερίστικης «20ης του Οκτώβρη».
Επειδή και οι δημοσκόποι έχουν άμεση σχέση με τα ΜΜΕ, ας μπούμε για λίγο στον… θαυμαστό κόσμο τους:
Ηλίας Νικολακόπουλος: Ο… πατέρας όλων των δημοσκόπων. Παλιό δραστήριο μέλος αριστερίστικων οργανώσεων σε Ελλάδα και Γαλλία (29η Μάη, Curiel Apparat). Παλιά έγγραφα της ΚΥΠ τον ενέπλεκαν και με την τρομοκρατία. Ωστόσο, δεν αποδείχθηκε τίποτα.
Γιάννης Μαυρής: Γενικός Διευθυντής της Public Issue, ΚΚΕ εσωτ.
Χριστόφορος Βερναρδάκης: Γενικός Διευθυντής της VPRC, ΚΚΕ εσωτ.
Στράτος Φανάρας: Γενικός της Metron Analysis, ΚΚΕ εσωτ.
Τάκης Ρουτζούνης: Γενικός της Κάπα Research, τ. Γραμματέας Οργάνωσης Σπουδάζουσας της ΚΝΕ.
Τάκης Θεοδωρικάκος: Γενικός της GPO, τ. Γενικός Γραμματέας της ΚΝΕ.
ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΟΣ ΑΠΑΝΤΕΣ ΤΟΥΣ “ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ” – ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΤΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ: ΔΕΝ ΣΑΣ ΠΡΟΣΚΥΝΑΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΕΣΕΙ Η ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΑΠΙΤΑΛΟ-ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΙΚΗ ΧΟΥΝΤΑ ΠΟΥ ΕΧΕΤΕ ΣΤΗΣΕΙ ΜΕ ΧΡΗΜΑ ΒΡΩΜΙΚΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΔΕΞΙΩΝ ΤΗΣ ΣΦΑΛΙΑΡΑΣ. ΕΧΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ “ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ”…
Πηγή
Πριν περάσουμε στο επόμενο να προσθέσω και τον Σπύρο Χατζάρα που ήταν από τις συμπάθειες μου μέχρι την κωλοτούμπα με τον Καρατζαφέρη.
Και πάμε στο τελευταίο θέμα που αναφέρθηκε ο Μιχαλολιάκος
3. Δεξιοί εκδότες δολοφονήθηκαν από την 17Ν
αυτό το θέμα μας το έλυσε η olympiada με το post Ποιοί τρομοκρατούν τους πολιτικούς; Ο θάνατος των εκδοτών.
τμήμα του οποίου αντιγράφουμε
Ο θάνατος του ιδρυτή του Ελεύθερου Τύπου, Άρη Βουδούρη, το 1990, σε ένα περίεργο αυτοκινητιστικό δυστύχημα σήμανε την αρχή του τέλους της εφημερίδας, η οποία ήταν, σχεδόν από την ίδρυσή της, το 1983, η ναυαρχίδα της παράταξης της Νέας Δημοκρατίας και ανά περιόδους η μεγαλύτερη εφημερίδα της χώρας – είχε μάλιστα είχε ξεπεράσει σε κυκλοφορία τα «Νέα», φτάνοντας τα 250.000 φύλλα. Στη συνέχεια, στην εφημερίδα στρογγυλοκάθισαν «βαρόνοι» και άλλοι πολιτικοί της ΝΔ, όπως οι Βαρβιτσιώτης, ο Έβερτ και ο Παλαιοκρασσάς και ακολούθησαν οι κόντρες ανάμεσα σε Κύρτσο-Άρη Σπηλιωτόπουλο και Θόδωρο Ρουσόπουλο, η πώλησή της στην Γιάννα Αγγελοπούλου και τέλος το λουκέτο.
Σε όλη αυτή την περίοδο των έντονων κραδασμών που υπέστη η εφημερίδα, μέχρι το ξεπούλημά της στην φιλόδοξη Γιάννα, άφησε το αρνητικό στίγμα της η Νέα Δημοκρατία με αποκορύφωση την περίοδο Ρουσόπουλου κατά την οποία και χάθηκε η εφημερίδα για τη ΝΔ.
Σήμερα, με το πέρασμα της εφημερίδας σε κύκλους που μόνον κοντά στη ΝΔ δεν φαίνονται να είναι, δεν υπογράφεται απλά η ληξιαρχική πράξη θανάτου του «δεξιού» Ελεύθερου Τύπου, αλλά συνολικά του θεωρούμενου ως παραδοσιακού Δεξιού Τύπου.
Οι κλασσικές εφημερίδες της ελληνικής Δεξιάς, «Απογευματινή» και «Βραδυνή» πέθαναν στη δεκαετία του 1980, όταν οι ιδιοκτήτες και εκδότες τους, Νίκος Μομφεράτος και Τζώρτζης Αθανασιάδης δολοφονήθηκαν από τρομοκρατικές οργανώσεις, ο πρώτος στις 21 Φεβρουαρίου 1985, και ο δεύτερος στις 19 Μαρτίου 1983.
Πηγή
Πάμε να ακούσουμε την συνέχεια της συνέντευξης του Μιχαλολιάκου.
Η δημοσιογραφάρα στο δεύτερο μέρος πήγε να στριμώξει και καλά τον Μιχαλολιάκο με το Πάντειο Πανεπιστήμιο και τον Μεταξόπουλο. Αντιγράφω λοιπόν ένα απόσμασμα από το
post Ο µποέµ πρύτανης µε την ταραχώδη ζωή που βρήκα στα ΝΕΑ online.
Η ουσία είναι ότι στο Πάντειο πολλά συµβάντα έπληξαν το κύρος της σχολής. Μερικά από αυτά είχαν να κάνουν µε βίαια επεισόδια – καταστροφές υλικοτεχνικών υποδοµών από οµάδες που αυτοαποκαλούνταν αναρχικές µέχρι τον ξυλοδαρµότού επίσης µακαρίτη σήµερα Ονούφριου Φαρµακίδη, ο οποίος ως πρύτανης επιχείρησε να διερευνήσει οικονοµικά σκάνδαλα. Από όσα τροµερά είχαν καταγγελθεί, πάντως, το σοβαρότερο, που έφτασε στη ∆ικαιοσύνη ήταν το σκάνδαλο κατάχρησης 2,7 δισ. δραχµών (γύρω στα 8 εκατοµµύρια ευρώ). Κάποια από τα χρήµατα αυτά έγιναν πολυτελή είδη υγιεινής, κάποια άλλα οικοδοµικά υλικά, µέρος του ποσού ξοδεύτηκε για την αγορά µιας κόκκινης Φεράρι.
Ο Αιµίλιος Μεταξόπουλος βρέθηκε ανάµεσα σε εκείνους που παραπέµφθηκαν και σε αυτούς που πρωτοδικώς καταδικάστηκαν. Ξαφνικά, από τη µια στιγµή στην άλλη, η αίγλη του καθηγητή εξανεµίστηκε.
Οι αρχικές ταπεινώσεις της δικαστικής διαδικασίας (η απαγόρευση εξόδου του από τη χώρα, η επιδίκασή εναντίον του µιας υπέρογκης εγγύησης 400.000 ευρώ για να µην προφυλακισθεί) «έστρωσαν το χαλί» για την τελική φυλάκισή του, την αποφυλάκισήτου για ανήκεστη βλάβη της υγείας του (είχε κίρρωση του ήπατος), τον εγκλωβισµό του στα όρια της χώρας, αφού του είχε απαγορευθεί η έξοδος. Στο µεταξύ πέθανε κι ο πατέρας του, που του συµπαραστεκόταν.
Στα Εξάρχεια
Μια από τις τελευταίες δηµόσιες εµφανίσεις του Αιµίλιου Μεταξόπουλου ήταν τον περασµένο Φεβρουάριο στο ανήσυχο µπαρ «Dasein» των Εξαρχείων, όπου µίλησε σε µικρό ακροατήριο µε θέµα τον καταραµένο και έγκλειστο στη Βαστίλλη λιµπερτίνο µαρκήσιο Ντε Σαντ και την Ηθική του Κακού. Ενας ακροατής του εκείνη τη βραδιά τον θυµάται ρήτορα απ’ τα παλιά. Αλίµονο.
Είχαν µεσολαβήσει τόσο πολλά.Φίλοι του προτιµούν να τον θυµούνται το καλοκαίρι του 1996, πάντα περιστοιχιζόµενο από ωραία κορίτσια, να οργώνει τα νησιά του Βορείου Αιγαίου, ακολουθώνταςτις παραστάσεις του Κέντρου Αρχαίου ∆ράµατος του Παντείου στις οποίες έπαιρναν µέρος φοιτητές και φοιτήτριές του, να αγορεύει όλος αυτοπεποίθηση στα µπαρ της Λήµνουκαι της Σαµοθράκης.
Η δικαστική διαδροµή του Αιµ. Μεταξόπουλου
Σεπτέµβριος 2005 Με απευθείας κλήση παραπέµπονται στο Τριµελές Εφετείο Κακουργηµάτων Αθηνών 18 κατηγορούµενοι – µεταξύ τους και ο Αιµ. Μεταξόπουλος – για την υπόθεση υπεξαίρεσης από το Πάντειο ύψους 2,7 δισ. δραχµώνΝοέµβριος 2005 Έναρξη της δίκης Ιούνιος 2007 Επειτα από αποδεικτική διαδικασία 19 µηνών, πέφτει η αυλαία για την υπόθεση στο Πάντειο
Μάρτιος 2008 Υστερα από δύο αρνήσεις η ∆ικαιοσύνη αναστέλλει, κατά πλειοψηφία, την εκτέλεση της ποινής του Αιµ. Μεταξόπουλου και αντικαθιστά την κράτησή του µε όρους.
19 Νοεµβρίου 2010 Προσδιορίζεται δίκη σε δεύτερο βαθµό. Η εκδίκασή της αναβάλλεται για τις 21/2/2011 και έπειτα από σχετικό αίτηµα της υπεράσπισης αίρεται για τον Αιµ. Μεταξόπουλο ο όρος της απαγόρευσης εξόδου του από τη χώρα 20 Νοεµβρίου 2010
O Αιµ. Μεταξόπουλος απεβίωσε στο Ιπποκράτειο όπου νοσηλευόταν σε κρίσιµη κατάσταση.
Αργησε η άρση απαγόρευσης εξόδου.
«τώρά δηλάδη είµαι ελεύθερος;» ρώτησε ο πρώην πρύτανης του Παντείου Αιµίλιος Μεταξόπουλος τον δικηγόρο του στην τελευταία συνάντηση που είχαν την περασµένη Παρασκευή στο νοσοκοµείο, αµέσως µετά την απόφαση του δικαστηρίου να άρει τον όρο της απαγόρευσης εξόδου του από τη χώρα για να ταξιδέψει στο Εσεν της Γερµανίας, προκειµένου να υποβληθεί σε προγραµµατισµένη µεταµόσχευση ήπατος.
Λίγες ώρες όµως αφότου ο 55χρονος πρώην πρύτανης πληροφορήθηκε την ευχάριστη είδηση, άφησε την τελευταία του πνοή στο Ιπποκράτειο Νοσοκοµείο, όπου νοσηλευόταν εδώ και καιρό.
Ετσι, η απόφαση των δικαστών του Πενταµελούς Εφετείου Αθηνών για άρση της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα του Αιµ. Μεταξόπουλου έµεινε µόνο στα χαρτιά. Και η θέση του στο εδώλιο, µετά την αναβολή της δίκης για τις 21 Φεβρουαρίου 2011, θα είναι κενή.
Αξίζει να σηµειωθεί ότι ο Αιµ. Μεταξόπουλος είχε καταδικαστεί πρωτοδίκως σε συνολική ποινή κάθειρξης 25 ετών για συµµετοχή του στην υπόθεση κακοδιαχείρισης του Παντείου, ύψους περίπου 2,7 δισ. δραχµών.
Μετά την καταδίκη του ο πρώην πρύτανης είχε οδηγηθεί στη φυλακή, παρά το γεγονός ότι από τότε αντιµετώπιζε σοβαρό πρόβληµα υγείας.
Μέχρι να βγει από τη φυλακή µε αναστολή εκτέλεσης της ποινής του χρειάστηκε να υποβάλει τρεις αιτήσεις.
Οι δύο πρώτες απορρίφθηκαν και η τρίτη, παρά την αντίθετη εισαγγελική πρόταση, έγινε δεκτή µε οριακή πλειοψηφία (3 έναντι 2) που αποφάσισε την αποφυλάκιση του κατηγορούµενου µε τους περιοριστικούς όρους της καταβολής εγγύησης 100.000 ευρώ, της υποχρεωτικής εµφάνισης στο αστυνοµικό τµήµα και της απαγόρευσης εξόδου του από τη χώρα.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Πάμε τώρα και στο κυρίως θέμα για το οποίο έγραψα όλο αυτό το κατεβατό.
Το πιο σημαντικό είναι να ακούσετε τι απάντησαν οι Βολευτές μας στο Μιχαλολιάκο ειδικά για το θέμα του Πολυτεχνείου.
Μπορείτε να το φανταστείτε πριν το ακούσετε;
Και βέβαια τι απάντησαν και οι ταγοί της ενημέρωσης όπως ο κύριος Παναγιώτου που αν θυμάστε τον είδαμε λίγο παραπάνω στην λίστα της Κόκκινης Xούντας αλλά και ο κύριος Ντάσκας που δεν γνωρίζω τα ιδεολογικά του φρονήματα.
Ο πρώτος που είναι ο πραγματικός παραχαράκτης αποκάλεσε τον Μιχαλολιάκο Υποκριτή και ο δεύτερος απάντησε ότι και οι Βολευτές μας. Ακούστε και απολαύστε τοποθετήσεις.
Υ.Γ. Μην φανταστεί κανείς ότι είμαι υποστηρικτής του Μιχαλολιάκου.
Απορώ γιατί δεν τον ρωτάει κανείς παπαγάλος για Κουσουμβρή Ζαφειρόπουλο Ανδρουτσόπουλο.
Πραγματικά θα ήθελα να ακούσω την απάντηση του.
Δυστυχώς η Δημοκρατία μας των 36 κομμάτων είναι Δημοκρατία του τίποτα.
Και σίγουρα δεν την απειλεί ο Μιχαλολιάκος αφού δεν ήταν συμμέτοχος στην διάλυση της Πατρίδας μας.
Κάπου διάβασα ότι το παλιό πεθαίνει και το καινούργιο δεν έχει γεννηθεί.
Προσωπικά δεν βλέπω να γεννιέται τίποτα γιατί είναι όλοι βουτηγμένοι στην καθημερινότητα τους χωρίς να γνωρίζουν καν τον διπλανό τους.
Προσωπικά λοιπόν θα παραμείνω πιστός στην επιλογή των τελευταίων 20 ετών.
ΑΠΟΧΗ.
17Ν ΑΟΖ Θεοδωράκης Μπάτσης Πάντειο Ρολάνδης
