Ποιος πάπας και ποιοι καρδινάλιοι;;; Δικαστές και δικηγόροι ... Σε έναν ολόκληρο αιώνα ... Τρεις αγωγές κακοδικίας ... και μετά αναρωτιέστε γιατί ξεπουλιέται η Χώρα.

Το ακούσατε το νέο ανέκδοτο;;

«Ο δικηγόρος είναι άμισθος δημόσιος λειτουργός δικαιούμενος σεβασμού και τιμής παρά των Δικαστηρίων και πάσης αρχής».

Οι δικηγόροι και οι δικηγορίνες που δεν είδαν και δεν άκουσαν τίποτα για το έγκλημα που συντελείται στην Πατρίδα μας δικαιούνται το σεβασμό σας.

Έχει και συνέχεια ...

Συμφωνεί και ο Άρειος Πάγος, που έκρινε ότι, ενόψει του από τον Κώδικα περί Δικηγόρων χαρακτηρισμού του δικηγόρου ως άμισθου δημοσίου λειτουργού.

Άμισθου ...

Με αφορμή τα Θααααα του Παρασκευόπουλου, νυν Υπουργού Δικαιοσύνης, για τις γερμανικές αποζημειώσεις ...

και το άρθρο (κόλπο του Τσυριζα οι αποζημιώσεις) του Δελαστίκ

αντιγράφω το κυρίως απόσπασμα από ένα παλιό αλλά πολύ καλό κείμενο:

«Υποστηρίζεται ότι το άρθρο 56 της ΠολΔικ/1834, που το πρώτον ρύθμισε τα της αστικής ευθύνης των δικαστών και των άλλων βοηθητικών της δικαστικής λειτουργίας προσώπων, μεταξύ των οποίων κυρίως οι δικηγόροι καταλέγονται, για την ίδρυση ευθύνης πάντων, απήτησε την ύπαρξη δόλου ή ασύγγνωστης αμέλειας.

Το επακολουθήσαν β.δ/μα της 8ης Ιουλ. 1838 «περί αγωγής κακοδικίου», το μεταγενέστερο άρθρο 103 του Συντ/1911 και ο σε εκτέλεσή του εκδοθείς ν. 407/1914, αλλά και ο ήδη ισχύων και κατ’ επιταγήν του άρθρου 99 του Συντ/1975 εκδοθείς ν. 693/1977, ρυθμίζουν μόνο τα της αστικής ευθύνης των εν στενή εννοία δικαστικών λειτουργών, δηλ. των δικαστών καθημερινής και ιστάμενης δικαιοσύνης, ενώ η όμοια ευθύνη των δικηγόρων, μέχρι μεν της εισαγωγής του ΚΠολΔ ρυθμίζετο από το ήδη αναφερθέν άρθρο 56 της ΠολΔικ/1834, έκτοτε δε από το άρθρο 73 του ΕισνΚΠολΔ, κατά την παράγραφο 4 του οποίου «αγωγή κακοδικίας επιτρέπεται μόνο αν στηρίζεται σε δόλο ή βαριά αμέλεια ή αρνησιδικία και ο ενάγων ζημιώθηκε από τις τέτοιες πράξεις ή παραλείψεις».

Κατά δε τις δύο επόμενες (5, 6) παραγράφους του ίδιου άρθρου η άσκηση αγωγής κακοδικίας δεν επιτρέπεται μετά πάροδο έξι μηνών από την πράξη ή παράλειψη που επικαλείται ο ενάγων (βλ. την ΟλΑΠ 20/2000, αδημ., κατά την οποία η έναρξη της εξάμηνης προθεσμίας τοποθετείται στο χρόνο γνώσεως από τον εντολέα της ζημιογόνου συμπεριφοράς), σε περίπτωση δε απορρίψεώς της για οποιοδήποτε λόγο, έστω και τυπικό, δεν επιτρέπεται άσκηση νέας.

Αν δε παρά την απαγόρευση ασκηθεί, τότε ο ενάγων καταδικάζεται εκτός από τη δικαστική δαπάνη και σε χρηματική ποινή κατά το άρθρο 205 ΚΠολΔ.

Η ευμενής αυτή ρύθμιση, σύμφωνα με την άποψη της μειοψηφίας, είχε ως συνέπεια μόλις το 1964 να εκδοθεί η πρώτη εις βάρος δικαστή απόφαση καταβολής αποζημιώσεως διαδίκου, ενώ

η δημοσιευμένη νομολογία ενός ολόκληρου αιώνος

δείχνει ότι αγωγές κακοδικίας κατά δικηγόρων

ασκήθηκαν εν όλω 13,

εκ των οποίων

τρεις μόνον έγιναν δεκτές.

Η επί 150 έτη ισχύουσα αυτή ρύθμιση, αλλά και η συνεπής δικαστηρική πρακτική, δημιούργησε στους δικηγόρους (αλλά και στους συμβολαιογράφους και δικαστικούς επιμελητές) την εφησυχαστική πεποίθηση, ότι η αναζήτηση ευθύνης των από τους εντολείς των για σφάλματα, στα οποία κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους υπέπεσαν, συνακολούθως και η ευδοκίμηση τυχόν ασκούμενης εναντίον τους αγωγής κακοδικίας, στην περιοχή του απίθανου πρέπει να τοποθετηθεί.

Το κείμενο επιπλέον έχει και ...

1ο

Σε μια εποχή που η λέξη ευθύνη τείνει να καταστεί ίσως ανενεργή στο Ελληνικό λεξιλόγιο, η Ολομέλεια των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων αλλά και εν γένει ο νομικός κόσμος της χώρας, έχοντας χρέος στον πολίτη αλλά και στον εαυτό του....

2ο

Σύμφωνα δε, με στοιχεία, αντίστοιχη αύξηση παρουσιάζουν και οι περιπτώσεις αγωγών αποζημίωσης κατά δικηγόρων για πλημμελή διαχείριση της εντολής των σε διεθνή επίπεδα. Αυτά, όμως, δεν συγκροτούν λόγους εφησυχασμού ούτε ανασκευάζουν την ανάγκη ενός επεξεργασμένου θεσμικού πλαισίου ορθής άσκησης των δικηγορικών καθηκόντων που θα εγγυάται το αίσθημα ασφαλείας τόσο του δικηγόρου όσο και του πολίτη, όταν εμπλέκονται στη δικαιοδοτική διαδικασία, αλλά και όταν εξωδικαστικά συνεργάζονται.

3ο

Η αστική ευθύνη του δικηγόρου και η παρεχόμενη στον ζημιούμενο έννομη προστασία, σήμερα, ρυθμίζεται από το άρθρο 73 ΕισΝΚΠολΔ.

4ο

Οι ρυθμίσεις του άρθ. 73 ΕισΝΚΠολΔ (όπως αυτές τροποποιήθηκαν με το άρθ. 22 ΙΙ ν. 693/1977) που αφορούν στην αγωγή κακοδικίας κατά των λεγομένων "βοηθητικών προσώπων" απονομής της δικαιοσύνης (μεταξύ των οποίων και οι δικηγόροι) είναι όμοιες προς εκείνες του ν. 693/1977 που αφορούν αγωγή κακοδικίας κατά δικαστού, αλλά και προς τις παλαιότερες ρυθμίσεις του ν. 407/1914.

5ο

Σύμφωνα με την πρώτη παράγραφο του άνω άρθρου «Αγωγή κακοδικίας κατά δικηγόρου, συμβολαιογράφου, δικαστικού γραμματέα και δικαστικού επιμελητή υπάγεται στο κατά τόπο αρμόδιο κατά τις διατάξεις του ΚΠολΔ, Πολυμελές Πρωτοδικείο που δικάζει κατά την τακτική διαδικασία».

6ο

Η κατά τα άνω αγωγή είναι αποκλειστική και αποτελεί το μόνο μέσο που έχει ο διάδικος για επανόρθωση της ζημίας που του προσγεννά το δικαστικό πρόσωπο, ο οποίος [διάδικος] δεν μπορεί να εγείρει αγωγή αποζημιώσεως κατά τις κοινές περί αδικοπραξίας διατάξεις, αφού οι διατάξεις του πιο πάνω άρθρου 73 κατισχύουν κυρίως ως ειδικές.

7ο

Ο δικηγόρος θεωρείται συλλειτουργός κατά την απονομή της δικαιοσύνης και για το λόγο αυτόν επιβάλλεται η καθιέρωση ειδικών εγγυήσεων για τη διαφύλαξη του κύρους του, ανάλογη προς αυτή των δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών ( άρθ. 99 του Συντάγματος).

8ο

Μετά την προσαρμογή της Ελληνική Νομοθεσίας στην οδηγία 2006/123 της ΕΕ όλοι όσοι ασκούν υπηρεσία έναντι οποιασδήποτε αμοιβής είναι υπόχρεοι σε ασφάλιση επαγγελματικής Αστικής ευθύνης.

Υ.Γ.

Πολύ θα ήθελα να μάθω αν ο νυν Υπουργός Επικρατείας για θέματα διαφάνειας είχε όντως στηρίξει, όπως έγραφε το iefimerida.gr, τον ΠΑΠΑΚ.

Διότι έτσι δικαιολούνται και οι δηλώσεις του άλλου Υπουργού Επικρατείας ότι:

Δεν υπάρχουν ποινικές ευθύνες για το μνημόνιο.