Μετά τη σπουδαία ενημέρωση που μας παρείχε ο αξιόπιστος Πρόεδρος της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών Τάκης Αράπογλου την 8/07/2008 ήταν η σειρά του Γενικού Γραμματέα να ενημερώσει τα άξια Παληκάρια και τις Μπουμπουλίνες της Βουλής.
Οι ελληνικές τράπεζες δεν κινδυνεύουν από την κρίση, τονίζει ο Χρ.Γκόρτσος σε συνέντευξη του στο in.gr
Η φερεγγυότητα των ελληνικών τραπεζών δεν κινδυνεύει απ αυτή την κρίση, διότι δεν υπάρχουν οι δίαυλοι για τη μετάδοση στην Ελλάδα των προβλημάτων που ανέκυψαν στις χώρες που επλήγησαν, τονίζει ο Χρ.Γκόρτσος γγ της ΕΕΤ στη συνέντευξη του στο in.gr.
Γι αυτό «συνηθίζω να τονίζω ότι στην Ελλάδα (όπως και σε άλλες χώρες) δεν υπάρχει κρίση, αλλά αναταραχή ή αναστάτωση» προσθέτει.
Επισημαίνει ότι οι ελληνικές τράπεζες δεν έχουν στο χαρτοφυλάκιο τους «τοξικά ομόλογα», και μάλιστα προλαβαίνοντας και τους πλέον δύσπιστους τονίζει «δεν είχαν λόγο να επενδύσουν σε τέτοιου είδους ομόλογα», καθώς η ανάπτυξή τους τα τελευταία χρόνια βασίστηκε κυρίως στην στεγαστική και καταναλωτική πίστη.
Επίσης, αναφέρεται στην υψηλή κεφαλαιακή επάρκεια και στη κερδοφορία τους, που σε συνδυασμό με την πολιτική διαχείρισης κινδύνων που ακολουθούν και τους κανόνες της εποπτικής αρχής (ΤτΕ) συμβάλλουν στη θωράκισή τους, με αποτέλεσμα να είναι ασφαλείς και οι καταθέτες τους.
Ο μοναδικός δίαυλος που αφορά την Ελλάδα είναι η αύξηση των επιτοκίων στη διατραπεζική αγορά, εξηγεί ο Χρ.Γκόρτσος, αν και τονίζει ότι η εξάρτηση των ελληνικών τραπεζών απ αυτή για άντληση ρευστότητας «υπάρχει, αλλά είναι περιορισμένη».
Ακόμη, εξηγεί πώς ξέσπασε η κρίση, εντοπίζει την «ιστορική πρωτοτυπία της» και εκφράζει προβληματισμό ως προς την ορθότητα των κριτηρίων των διεθνών οίκων για την αξιολόγηση της πιστοληπτικής ικανότητας των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.
Σε ποιο βαθμό επηρεάζει την Ελλάδα η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση;
Η πρόσφατη διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση έχει επηρεάσει, όπως αποδεικνύεται, το σύνολο της διεθνούς οικονομίας.
Η έντασή της, όμως, είναι διαφορετική ανά κράτος, τόσο σε ό,τι αφορά τον πραγματικό τομέα της οικονομίας, δηλαδή την ανάπτυξη, την απασχόληση και τον πληθωρισμό, όσο και το χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Σε ό,τι αφορά τη χώρα μας, και ειδικά στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, οι συνθήκες σταθερότητάς του είναι υψηλότατες και, επομένως, δεν τίθεται ζήτημα ασφάλειας των τραπεζικών καταθέσεων.
Αυτό οφείλεται σε περισσότερους λόγους:
Κατ αρχήν, οι ελληνικές τράπεζες δεν έχουν στο χαρτοφυλάκιό τους, όπως οι τράπεζες του εξωτερικού που αντιμετώπισαν προβλήματα φερεγγυότητας, ομόλογα των οποίων οι τιμές έχουν μειωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό, λόγω των αιτίων της πρόσφατης κρίσης, τα καλούμενα πλέον «τοξικά ομόλογα».
Συνεπώς, δεν είναι υποχρεωμένες να καταγράψουν ζημίες από τέτοια ομόλογα.
Να επισημάνω στο σημείο αυτό ότι οι ελληνικές τράπεζες δεν είχαν λόγο να επενδύσουν σε τέτοιου είδους ομόλογα, καθώς η ανάπτυξή τους κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών βασίστηκε:
στην επέκταση της δραστηριότητάς τους στη στεγαστική και την καταναλωτική πίστη, η οποία απελευθερώθηκε στην Ελλάδα την ίδια εποχή που ξένες τράπεζες άρχισαν να επενδύουν σε αυτά τα ομόλογα λόγω έλλειψης άλλων πηγών κερδοφορίας, καθώς και
στη διεθνή τους δραστηριότητα που πολλαπλασιάστηκε.
Δεύτερον, οι ελληνικές τράπεζες διαθέτουν επαρκέστατα ίδια κεφάλαια, τα οποία αντανακλούν τον υψηλό δείκτη φερεγγυότητάς τους.
Με απλά λόγια -για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με οικονομικούς όρους- η κεφαλαιακή επάρκεια μιας τράπεζας αντανακλά τη δυνατότητά της να καλύψει τυχόν ζημίες που θα προκύψουν αν επέλθει οποιοσδήποτε κίνδυνος.
Επομένως, οι τράπεζες με υψηλή κεφαλαιακή επάρκεια, όπως οι ελληνικές, είναι θωρακισμένες απέναντι στους κινδύνους, με αποτέλεσμα να είναι ασφαλείς και οι καταθέτες τους.
Επιπλέον, όπως προκύπτει και από τα πρόσφατα οικονομικά αποτελέσματα που δημοσίευσαν, οι ελληνικές τράπεζες, που ήταν κερδοφόρες τα προηγούμενα χρόνια, συνεχίζουν να παρουσιάζουν σημαντική κερδοφορία, κάτι που επίσης αποτελεί σοβαρή ένδειξη υγιούς λειτουργίας μιας τραπεζικής επιχείρησης.
Τι διαστάσεις πρέπει να λάβει η κρίση προκειμένου να «κλονιστούν» αυτές οι ασφαλείς συνθήκες;
Ήδη οι πληροφορίες για αρνητικές συνέπειες στις οικονομίες ευρωπαϊκών κρατών πληθαίνουν ανησυχητικά.
Ως προς την ερώτησή σας, επιτρέψτε μου να επισημάνω ότι οι ελληνικές τράπεζες δεν κινδυνεύουν από αυτήν την κρίση, διότι δεν υπάρχουν οι δίαυλοι για τη μετάδοση και στην Ελλάδα των προβλημάτων που ανέκυψαν στις χώρες που επλήγησαν κατά κύριο λόγο από την κρίση.
Επομένως, κάτω από τις τρέχουσες συνθήκες, δεν θα μπορούσε κανείς να διαβλέψει «κλονισμό» των συνθηκών.
Ως προς τη διαπίστωση, εξάλλου, ότι η οικονομία άλλων ευρωπαϊκών κρατών έχει πληγεί από την κρίση, αυτό είναι γεγονός.
Ορισμένα κράτη έχουν ήδη περάσει σε οικονομική ύφεση, κάτι το οποίο επισημαίνεται και από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία διατηρεί αμετάβλητα τα επιτόκιά της εδώ και μεγάλο διάστημα, μολονότι ο πληθωρισμός στην ευρωζώνη έχει αυξηθεί πάνω από τις τιμές-στόχους της.
Στην Ελλάδα, πάντως, οι επίσημες εκτιμήσεις για τα επόμενα τρίμηνα κάνουν λόγο για συνέχιση της οικονομικής ανάπτυξης, έστω και μειωμένης, ενώ σε καμία περίπτωση δεν υπάρχουν ενδείξεις ύφεσης.
Ταυτόχρονα, σε ορισμένα από τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη υπάρχουν σοβαρά προβλήματα με την αφερεγγυότητα τραπεζών, που εκτέθηκαν στα αίτια της κρίσης.
Αυτός είναι, εξάλλου, ο λόγος για τον οποίο τα επιτόκια της διατραπεζικής αγοράς σε ευρώ είναι υψηλότερα μετά την εκδήλωση της κρίσης.
Εξηγήστε μας με απλά λόγια πώς ξεκίνησε η κρίση και έλαβε τις σημερινές διαστάσεις.
Σε πολύ απλούς όρους, η τρέχουσα χρηματοπιστωτική κρίση ξεκίνησε και εξελίχθηκε ως εξής:
Πρώτον, ήδη από τη δεκαετία του 1980 οι τράπεζες άρχισαν να πωλούν στεγαστικά δάνεια τους σε εταιρείες ειδικού σκοπού, οι οποίες εκδίδουν επί αυτών των δανείων ομόλογα, τα οποία στη συνέχεια πωλούν στο ευρύ επενδυτικό κοινό.
Πρόκειται για την πρακτική της «τιτλοποίησης απαιτήσεων», η οποία θεωρείται ευρύτατα ορθή τραπεζική πρακτική, καθώς μειώνει σειρά κινδύνων στο τραπεζικό χαρτοφυλάκιο.
Κατά τη διάρκεια, όμως, των τελευταίων ετών, η πρακτική αυτή έλαβε μεγάλες διαστάσεις, που είχαν ως τελικό αποτέλεσμα την έκδοση ομολόγων (τα «τοξικά ομόλογα») που βασίζονταν επί ομάδων ομολόγων που είχαν εκδοθεί βάσει της τιτλοποίησης.
Αυτά τα «τοξικά ομόλογα» δεν αποτελούσαν συνήθως αντικείμενο διαπραγμάτευσης σε δευτερογενή αγορά, και επομένως, δεν υπήρχαν για αυτά πάντοτε τιμές.
Επιπλέον, η πιστοληπτική ικανότητα του εκδότη τους βασιζόταν στην αξιολόγηση που έδιναν οι εξειδικευμένοι σε αυτό διεθνείς οίκοι, κάτω από συνθήκες που αποδείχθηκε ότι δεν ήταν πάντοτε ορθές.
Συνεπώς, υπήρχε πρόβλημα αδιαφάνειας τιμών και εσφαλμένης εκτίμησης του πιστωτικού κινδύνου.
Δεύτερον, ο ομολογιούχος δανειστής (δηλαδή αυτός που αγοράζει το ομόλογο) εισπράττει περιοδικά τόκους, η πληρωμή των οποίων βασίζεται στο ότι ο αρχικός οφειλέτης (αυτός που πήρε το στεγαστικό δάνειο) θα πληρώσει τη δόση του κανονικά.
Όταν, λοιπόν, στις ΗΠΑ. οι δανειολήπτες στεγαστικών δανείων, τα οποία είχαν τιτλοποιηθεί, άρχισαν να μην εκπληρώνουν τις δανειακές τους υποχρεώσεις (για λόγους που αφορούσαν τόσο τους όρους χορήγησης των δανείων όσο και τις συνθήκες της οικονομίας της χώρας), οι τελικοί ομολογιούχοι δανειστές βρέθηκαν να έχουν στην κατοχή τους «τοξικά ομόλογα» με πολύ χαμηλή αποτίμηση.
Τρίτον, κάτοχοι τέτοιων τίτλων, και μάλιστα σε μεγάλη έκταση, ήταν και ορισμένες ξένες τράπεζες (δηλαδή αυτές που εκτέθηκαν στην κρίση), όπως και θυγατρικές τους στις οποίες οι τράπεζες είχαν δώσει εγγυήσεις αγοράς των τίτλων αν οι θυγατρικές αντιμετώπιζαν προβλήματα ρευστότητας.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, οι εν λόγω ξένες τράπεζες βρέθηκαν εκτεθειμένες σε σοβαρά προβλήματα τόσο φερεγγυότητας (διότι έπρεπε να καταγράψουν ζημίες από τα ομόλογα) όσο και ρευστότητας (που όφειλαν στις θυγατρικές τους),
αυτό δημιούργησε συνθήκες αβεβαιότητας στην αγορά, καθώς δεν ήταν στην αρχή (καλοκαίρι 2007) γνωστό ποιες τράπεζες είχαν προβλήματα και σε ποια έκταση,
με τη σειρά του, αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αρχίσουν να ανεβαίνουν τα επιτόκια στη διατραπεζική αγορά, με περαιτέρω συνέπεια όσες τράπεζες είχαν μεγάλη εξάρτηση από αυτήν την αγορά να αντιμετωπίσουν νέα προβλήματα ρευστότητας και ορισμένες να περιέλθουν σε κατάσταση αφερεγγυότητας (όπως η Northern Rock στο Ηνωμένο Βασίλειο).
Στην Ελλάδα, ευτυχώς, δεν είχαμε παρά μόνο ελάχιστα τέτοια ομόλογα και μικρή σχετικά εξάρτηση των τραπεζών από τη διατραπεζική αγορά.
Σε ποσοστό αυτό το ελάχιστα μεταφράζεται...
Σε ορισμένες περιπτώσεις 0% και σε κάποιες άλλες περίπου 1% επί του συνολικού χαρτοφυλακίου.
Δηλαδή η στάθμισή του, η σημασία του και, συνεπώς, η ζημιά που μπορεί να προκαλέσει είναι αμελητέα.
Επίσης αμελητέα, για το σύνολο των ελληνικών τραπεζών, ήταν και η έκθεση σε ομόλογα που είχαν εκδώσει χρηματιστηριακές εταιρείες που πτώχευσαν, όπως η Lehman Brothers.
Ωστόσο κάποιες τράπεζες εξέδωσαν ανακοινώσεις, μιλώντας για δυνητική ζημιά λόγω μικρής έκθεσης σε ομόλογα εταιρειών που πτώχευσαν.
Τι σημαίνει αυτό, για τον καταθέτη της τράπεζας;
Αυτό σημαίνει ότι τα ομόλογα αυτά θα τα διαγράψει από το χαρτοφυλάκιό της και θα τα καταγράψει στις ζημιές, με αποτέλεσμα τη μείωση της κερδοφορίας της στο βαθμό που αναλογεί.
Για τον καταθέτη της τράπεζας δεν υπάρχει, όμως, καμία συνέπεια.
Αντίθετα, αυτοί που επηρεάζονται είναι όσοι επέλεξαν να επενδύσουν σε ατομικό επίπεδο σε τέτοια προϊόντα.
Όποιος δηλαδή αγόρασε και έχει στον προσωπικό του λογαριασμό ομόλογα εταιρείας που πτώχευσε θα υποστεί τη συνέπεια της συγκεκριμένης επιλογής του.
Δυστυχώς, δεν είναι η πρώτη φορά που πτωχεύουν ακόμα και μεγάλες επιχειρήσεις, μετοχές και ομολογίες των οποίων περιέχοντο στο χαρτοφυλάκιο ιδιωτών πελατών.
Να θυμίσω από το πρόσφατο παρελθόν, τη Swissair, την Enron ή την Parmalat.
Το γεγονός όμως ότι οι τράπεζες που «καταρρέουν» στην Ευρώπη μέχρι την προηγούμενη ημέρα εμφανίζονταν κραταιές και με σημαντικές «άμυνες» προκαλεί φόβο στους καταθέτες.
Μπορεί αύριο μια ελληνική τράπεζα να πει «δεν ήταν σωστοί οι υπολογισμοί μας και τελικά δυστυχώς πτωχεύσαμε»;
Όχι. Όπως ανέφερα και προηγουμένως, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα είναι επαρκώς θωρακισμένο.
Σε αυτό συμβάλλουν, εκτός από τους λόγους που έχω ήδη αναφέρει, τόσο η πολιτική διαχείρισης κινδύνων των ίδιων των τραπεζών όσο και η εποπτική αρχή των τραπεζών, η Τράπεζα της Ελλάδος, στο πλαίσιο της βασικής πλέον αποστολής της που συνίσταται, βάσει του καταστατικού της, στη διασφάλιση της σταθερότητας του τραπεζικού συστήματος.
Πάντως, σε σχέση με τη διαπίστωσή σας θέλω να επισημάνω ότι εκείνο που αποτελεί την ιστορική πρωτοτυπία της τρέχουσας χρηματοπιστωτικής κρίσης είναι ότι στο εξωτερικό «καταρρέουν», κατά κύριο λόγο, πιστωτικά ιδρύματα και χρηματιστηριακές εταιρείες που είχαν τον υψηλότερο δυνατό δείκτη πιστοληπτικής ικανότητας.
Αυτό θα πρέπει στο μέλλον να απασχολήσει σοβαρά τις αρχές, καθώς θα πρέπει να αναθεωρηθούν τα κριτήρια βάσει των οποίων γίνονται οι αξιολογήσεις από τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας.
Aρα μιλάμε για μια πολύ επικίνδυνη κρίση...
Ναι, αλλά εντοπισμένη κυρίως στις ΗΠΑ και σε όσους είχαν πολύ στενή σχέση με τα αμερικανικά πιστωτικά ιδρύματα.
Δεν είναι εξάλλου συμπτωματικό το γεγονός ότι η μεγαλύτερη επίπτωση εκτός των Η.Π.Α. επήλθε, κυρίως, στο Ηνωμένο Βασίλειο, το χρηματοπιστωτικό σύστημα του οποίου είναι πολύ στενά συνδεδεμένο με εκείνο των ΗΠΑ.
Δηλαδή απροσπέλαστα τα σύνορα του ελληνικού τραπεζικού συστήματος από την κρίση;
Επαναλαμβάνω, η φερεγγυότητα των ελληνικών τραπεζών δεν κινδυνεύει από αυτήν την κρίση, διότι δεν υπάρχουν οι δίαυλοι για τη μετάδοση και στην Ελλάδα των προβλημάτων που ανέκυψαν στις χώρες που επλήγησαν κατά κύριο λόγο από την κρίση.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο συνηθίζω να τονίζω ότι στην Ελλάδα (όπως και σε άλλες χώρες) δεν υπάρχει κρίση, αλλά αναταραχή ή αναστάτωση.
Ο μοναδικός δίαυλος που αφορά και την Ελλάδα είναι η αύξηση των επιτοκίων στη διατραπεζική αγορά, η οποία δεν είναι ελληνική αλλά πανευρωπαϊκή.
Το διατραπεζικό επιτόκιο για δανεισμό σε ευρώ καλείται EURIBOR, και αυτό έχει πράγματι αυξηθεί μετά την κρίση κατά περίπου 1% - 1,75% στις διάφορες χρονικές διάρκειες.
Στο σημείο αυτό πρέπει, όμως να επισημανθεί, για μια ακόμα φορά, ότι εξάρτηση των ελληνικών τραπεζών από τη διατραπεζική αγορά για την άντληση ρευστότητας υπάρχει, αλλά είναι περιορισμένη.
Ποια είναι η κύρια πηγή δανεισμού τους;
Σε γενικές γραμμές, οι τράπεζες χρησιμοποιούν τέσσερις πηγές δικού τους δανεισμού για την άντληση ρευστότητας μέσω της οποίας προβαίνουν στο δανεισμό επιχειρήσεων και νοικοκυριών:
τις καταθέσεις του αποταμιευτικού κοινού,
τις καταθέσεις από τη διατραπεζική αγορά (δηλαδή από άλλες τράπεζες που έχουν πλεονάζουσα ρευστότητα),
την έκδοση ομολόγων, και
το δανεισμό από τη νομισματική τους αρχή, δηλαδή στην ελληνική περίπτωση (όπως και σε όλα τα κράτη μέλη της ευρωζώνης) από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Η βασική πηγή δανεισμού των ελληνικών τραπεζών ήταν και συνεχίζει να είναι οι καταθέσεις του αποταμιευτικού κοινού και, όπως προανέφερα, η εξάρτηση από τη διατραπεζική αγορά είναι περιορισμένη σε σχέση με άλλες τράπεζες του εξωτερικού.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, το κόστος δανεισμού των τραπεζών έχει αυξηθεί και αυτό έχει αναπόφευκτα επιπτώσεις στο επιτόκιο δανεισμού νοικοκυριών και επιχειρήσεων.
Συνέντευξη στην Αργυρώ Τσατσούλη
Newsroom ΔΟΛ
news.in.gr
Ελληνική Ένωση Τραπεζών (www.hba.gr)
Και εδώ ο Αν. Καθ. Διεθνούς Οικονομικού Δικαίου, Γ.Γ. Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών Γκόρτσος στο κοινο-βούλιο σε μία πιο πρόσφατη συζήτηση (27 03 2013) που διοργάνωσε η ΕΙΔΙΚΗ ΜΟΝΙΜΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΘΕΣΜΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ με θέμα: "Διαφάνεια - OFFSHORE ΕΤΑΙΡΙΕΣ".
07 Ιουνίου 2013
ΚΥΡΙΕ ΘΕΟΧΑΡΗ, ΚΥΡΙΟΙ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΙΣ, ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΜΕ ΠΡΟΣΟΧΗ.
Να διαβάσουν και οι Έλληνες πολίτες για το πως δαιδαλώδεις διαδρομές οφ σορ μπορούν να χτυπούν δημόσιους διαγωνισμούς εκατομμυρίων και μετά να φεσώνουν ανενόχλητες με εκατομμύρια το δημόσιο.
Ο κύριος Χρήστος Γκόρτσος, πέραν της θητείας του ως ΓΓ της ΕΕΤ, έχει ένα βαρύ βιογραφικό. Όπως συνήθως όλοι οι απόφοιτοι της Ελληνογερμανικής σχολής.
Έχει όμως και βαθιά γνώση της αγοράς, πέραν της τραπεζικής που έχει ήδη λύσει το πρόβλημα της ελέω μνημονίου.
Ως μέλος του ΙΟΒΕ, εκλεκτά στελέχη του οποίου υπήρξαν ο κύριος Στουρνάρας, ο κύριος Χριστοφοράκος της Siemens κλπ,
έχει ειδική γνώση της ζημίας που προκαλεί στην… Ελληνική οικονομία η φοροδιαφυγή.
Ειδικά αυτή με τις εταιρείες που πίσω τους κρύβονται δαιδαλώδεις διαδρομές Off Shore όπου η μία εταιρεία κρύβει την άλλη και όλες μαζί τους πραγματικούς μετόχους – ιδιοκτήτες.
Ειδικά όταν αυτοί οι δόλιοι σχηματισμοί, λειτουργούν ώστε να ζημιωθεί το κράτος από οφειλές κρύβοντας τους αυτουργούς που “εξαφανίζονται” αφήνοντας πίσω τους εταιρείες κουφάρια με κολοσσιαία χρέη.
Χρέη προς το δημόσιο, χρέη προς τους εργαζομένους και τους προμηθευτές, την ίδια στιγμή που κάποιοι απολαμβάνουν τα κεφάλαια τους στην ασφάλεια των “Παρθένων Νήσων” στην υγειά των κορόιδων.
Θα βοηθήσετε λοιπόν κύριε Γκόρτσο να βρεθούν οι πραγματικοί μέτοχοι που κρύβονται πίσω από την οφσορ των Παρθένων Νήσων για να πάρει το κράτος τα λεφτά του;
Πρόσφατα αποκαλύψθηκε διεθνώς η φάμπρικα με τις “Παρθένες Νήσους” και τις εταιρείες που εμπλέκονται πλέον όχι απλά για φοροδιαφυγή, για ξέπλυμα χρήματος αλλά ακόμα και για κακουργήματα ως εγκληματικές συμμορίες.
Ο ΓΓ ΤΗΣ ΕΕΤ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.
Ο κ. Γκόρτσος μπορεί να βοηθήσει σημαντικά το Ελληνικό Κράτος, τους Έλληνες πολίτες, στο να εντοπισθούν οι πραγματικοί ιδιοκτήτες της εταιρείας ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε. που κλείνοντας άφησε τεράστια χρέη στο Δημόσιο (και όχι μόνο) και να συμβάλει ουσιαστικά στην ελάφρυνση του Έλληνα πολίτη (αφού θα εισπραχθούν τα οφειλόμενα).
Το οφείλει εκ της θέσεως που κατέχει στην κορυφή του τραπεζικού κλάδου, ΓΓ της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών.
Το οφείλει επίσης (και ιδιαιτέρως) αφού οι πραγματικοί ιδιοκτήτες της ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε. αυτής κρύβονται πίσω από δαίδαλο offshore εταιρειών, προκαλώντας υποψίες για την πραγματική τους ταυτότητα.
Ο κ. Γκόρτσος ήταν επί έξι χρόνια στο ΔΣ της εταιρείας που διαχειριζόταν τα επενδυτικά κεφάλαια από τις Βρετανικές Παρθένες Νήσους που κατέχουν το 90% του μετοχικού κεφαλαίου της ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε.
Είναι λογικό λοιπόν να ισχυρισθούμε ότι γνωρίζει τους πραγματικούς ιδιοκτήτες της ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε.
Ειδ’ άλλως πως θα μπορούσε ένας άνθρωπος με τέτοιο βιογραφικό να λειτουργεί για κάποιους που αγνοεί την πραγματική τους ταυτότητα;
Ας δούμε αναλυτικά τα στοιχεία.
Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε., η εμπλοκή της με την Επιτροπή Ανταγωνισμού.
Η ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε. ήταν ο μεγαλύτερος χονδρέμπορος ξενόγλωσσων βιβλίων στην Ελλάδα, με ετήσιες πωλήσεις 40.000.000€.
Τον Ιούλιο του 2009 η ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε. τιμωρήθηκε από την Επιτροπή Ανταγωνισμού (υπόθεση ξενόγλωσσα βιβλία) με πρόστιμο 4.000.000€ για παράνομες πρακτικές με βάση το δίκαιο του ανταγωνισμού.
Οι παρανομίες της ξεκίνησαν το 2002 και σταμάτησαν το 2012 (μετά τις αποφάσεις της Επιτροπής Ανταγωνισμού).
Η προσφυγή της ΑΠΟΛΛΩΝ στο Διοικητικό Εφετείο απερρίφθη και έχει προσφύγει στο ΣτΕ.
Τον Οκτώβριο του 2012 η ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε. κατέβασε τα ρολά αφήνοντας πολλά εκατομμύρια χρέη σε Δημόσιο, εργαζόμενους, προμηθευτές.
Στο ΔΣ της ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε. επί σειρά ετών ήταν οι Κέρτσικωφ Βασίλης, Δοξιάδης Αρίστος, Πέτρου Γεώργιος, Αντωνιάδης Νικόλαος.
ΤΟ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΗΣ ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε.
Το μετοχικό κεφάλαιο της ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε. ελεγχόταν πλειοψηφικά από τρεις εταιρείες στο Λουξεμβούργο.
Τρεις εταιρείες με επωνυμία EIKON INVEST HOLDING που κατείχαν το 89,57% του μετοχικού κεφαλαίου της ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, που οι ίδιοι οι μέτοχοι της ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε. έχουν γνωστοποιήσει, τις τρεις εταιρείες ελέγχει η EIKON INVEST V HOLDING η οποία με την σειρά της ελέγχεται από την εταιρεία EIKON CAPITAL LIMITED με έδρα τις Βρετανικές Παρθένες Νήσους, τον παράδεισο των offshore.
Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία η EIKON CAPITAL LIMITED ανήκει σε 33 μετόχους, φυσικά και νομικά πρόσωπα, στην πλειοψηφία τους νομικά πρόσωπα, ενδεχομένως άλλες offshore.
Τα ονόματα των φυσικών προσώπων που είναι οι ιδιοκτήτες του 89,57% της ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε. μας είναι άγνωστα.
ΟΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ ΤΩΝ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ της EIKON CAPITAL LIMITED
Την διαχείριση στην Ελλάδα των κεφαλαίων των 33 αγνώστων φυσικών και νομικών προσώπων, ιδιοκτητών της EIKON CAPITAL LIMITED, την έχει από το έτος 2000 η εταιρεία ΝΟΤΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ Α.Ε. (NOTOS ASSOCIATES) που ιδρύθηκε το 2000.
Τα μέλη του Διοικητικού της Συμβουλίου από το 2000 ως το 2006 ήταν οι Χρήστος Γκόρτσος, Γενικός Γραμματέας της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών, Βασίλης Κέρτσικωφ, εφοπλιστής, Αρίστος Δοξιάδης, Οικονομολόγος και Ζερίτης Δημήτρης, Οικονομολόγος.
Οι κ. Κέρτσικωφ και Δοξιάδης ήταν από το 2003 έως πρόσφατα μέλη και στο ΔΣ της ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε.
Ο κ. Γκόρτσος αποχώρησε από το ΔΣ της εταιρείας στα τέλη του 2006, παραμένοντας νομικός σύμβουλος.
Η ΣΧΕΣΗ ΑΠΟΛΛΩΝ-ΤΣΟΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Τσοχατζόπουλος επένδυσε 1.500.000€ το 2005 στην αλυσίδα βιβλιοπωλείων ΙΑΝΟΣ Α.Ε.
Ήδη στην δίκη Τσοχατζόπουλου είναι κατηγορούμενος και ο Νίκος Καρατζάς, ιδιοκτήτης της ΙΑΝΟΣ Α.Ε.
Ο κ. Καρατζάς ισχυρίζεται ότι ο Τσοχατζόπουλος τον εξαπάτησε λέγοντας του ότι τα χρήματα ήταν μιας μεγάλης εφοπλιστικής οικογένειας.
Το 2006 η ΙΑΝΟΣ Α.Ε. (με μέτοχο ήδη τον Τσοχατζόπουλο) συνεργάζεται στενότατα με την ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε. (που ανήκει σε 33 αγνώστους στις Παρθένες Νήσους).
Συμμετέχουν μαζί σε διαγωνισμό βιβλίων 14.000.000€ , η ΑΠΟΛΛΩΝ χρηματοδοτεί με μεγάλη πίστωση 500.000€ την ΙΑΝΟΣ Α.Ε. και ο Νίκος Καρατζάς προσέρχεται ως μάρτυρας για την ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε., το 2008, στην Επιτροπή Ανταγωνισμού.
ΚΑΙ ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ ΤΑ ΑΚΟΛΟΥΘΑ ΘΕΜΑΤΑ ΣΤΑ ΟΠΟΙΑ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΤΕ ΚΥΡΙΕ ΓΕΝΙΚΕ ΩΣΤΕ ΝΑ ΔΟΘΟΥΝ ΠΕΙΣΤΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ:
ποιοι είναι οι πραγματικοί ιδιοκτήτες της ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε.?
τώρα που η ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε. κατέβασε τα ρολά ποιος θα πληρώσει τα χρέη της στο Δημόσιο (τουλάχιστον 4.000.000€, πρόστιμο Επιτροπής Ανταγωνισμού), στους εργαζόμενους (1.000.000€), στους προμηθευτές (πολλά εκατομμύρια ευρώ) και σε τρίτους?
ο κ. Χρήστος Γκόρτσος, που επί έξι χρόνια διαχειρίζονταν ως μέλος του ΔΣ της διαχειρίστριας εταιρείας τα χρήματα των επενδυτών, δεν οφείλει να ενημερώσει τις Αρχές για τους πραγματικούς ιδιοκτήτες της ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε. για να αναζητηθούνε τα οφειλόμενα χρήματα στο Δημόσιο και σε τρίτους?
αν ο κ. Γκόρτσος δεν γνωρίζει τους πραγματικούς ιδιοκτήτες, πώς είναι δυνατόν να δέχεται να διαχειρίζεται, ως μέλος του ΔΣ της NOTOS ASSOCIATES, χρήματα αγνώστων?
το Υπουργείο Οικονομικών δεν θεωρεί άξιο ελέγχου το γεγονός ότι η ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε. ανήκει σε έναν δαίδαλο εταιρειών που καταλήγουν σε offshore ιδιοκτήτες άγνωστης ταυτότητας?
Δεν θα ψάξει να βρει αν οι 33 μέτοχοι στις Βρετανικές Παρθένες Νήσους, φυσικά και νομικά πρόσωπα, στην πλειοψηφία τους νομικά πρόσωπα, ενδεχομένως άλλες offshore, είναι έλληνες πολίτες που μπορεί να κρύβουν την ταυτότητά τους για λόγους φορολογικούς?
το Υπουργείο Δικαιοσύνης δεν θεωρεί σκόπιμο να ερευνήσει αν ανάμεσα στους 33 αγνώστους μετόχους είναι και ο Άκης Τσοχατζόπουλος, από την ώρα που ο κ. Νίκος Καρατζάς (συγκατηγορούμενος του Τσοχατζόπουλου και ιδιοκτήτης της ΙΑΝΟΣ Α.Ε.) ισχυρίζεται ότι ο Τσοχατζόπουλος του είπε ότι αγοράζει τις μετοχές για λογαριασμό εφοπλιστών και από την ώρα που, με στοιχεία, από την ώρα που ο Τσοχατζόπουλος μπήκε στην ΙΑΝΟΣ Α.Ε., άρχισε στενότατη συνεργασία μεταξύ ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε. και ΙΑΝΟΣ Α.Ε.?
ΑΝΑΜΕΝΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΜΠΛΕΚΟΜΕΝΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΕΠΑΝΕΛΘΟΥΜΕ.
Ευχαριστούμε θερμά τον κύριο Γιώργο Φλωρά που μας βοήθησε στην ανάδειξη του θέματος.
olympia.gr
metopozografou.wordpress.com
...
05 Οκτωβρίου 2008Οι ελληνικές τράπεζες δεν κινδυνεύουν από την κρίση, τονίζει ο Χρ.Γκόρτσος σε συνέντευξη του στο in.gr
Η φερεγγυότητα των ελληνικών τραπεζών δεν κινδυνεύει απ αυτή την κρίση, διότι δεν υπάρχουν οι δίαυλοι για τη μετάδοση στην Ελλάδα των προβλημάτων που ανέκυψαν στις χώρες που επλήγησαν, τονίζει ο Χρ.Γκόρτσος γγ της ΕΕΤ στη συνέντευξη του στο in.gr.
Γι αυτό «συνηθίζω να τονίζω ότι στην Ελλάδα (όπως και σε άλλες χώρες) δεν υπάρχει κρίση, αλλά αναταραχή ή αναστάτωση» προσθέτει.
Επισημαίνει ότι οι ελληνικές τράπεζες δεν έχουν στο χαρτοφυλάκιο τους «τοξικά ομόλογα», και μάλιστα προλαβαίνοντας και τους πλέον δύσπιστους τονίζει «δεν είχαν λόγο να επενδύσουν σε τέτοιου είδους ομόλογα», καθώς η ανάπτυξή τους τα τελευταία χρόνια βασίστηκε κυρίως στην στεγαστική και καταναλωτική πίστη.
Επίσης, αναφέρεται στην υψηλή κεφαλαιακή επάρκεια και στη κερδοφορία τους, που σε συνδυασμό με την πολιτική διαχείρισης κινδύνων που ακολουθούν και τους κανόνες της εποπτικής αρχής (ΤτΕ) συμβάλλουν στη θωράκισή τους, με αποτέλεσμα να είναι ασφαλείς και οι καταθέτες τους.
Ο μοναδικός δίαυλος που αφορά την Ελλάδα είναι η αύξηση των επιτοκίων στη διατραπεζική αγορά, εξηγεί ο Χρ.Γκόρτσος, αν και τονίζει ότι η εξάρτηση των ελληνικών τραπεζών απ αυτή για άντληση ρευστότητας «υπάρχει, αλλά είναι περιορισμένη».
Ακόμη, εξηγεί πώς ξέσπασε η κρίση, εντοπίζει την «ιστορική πρωτοτυπία της» και εκφράζει προβληματισμό ως προς την ορθότητα των κριτηρίων των διεθνών οίκων για την αξιολόγηση της πιστοληπτικής ικανότητας των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων.
Σε ποιο βαθμό επηρεάζει την Ελλάδα η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση;
Η πρόσφατη διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση έχει επηρεάσει, όπως αποδεικνύεται, το σύνολο της διεθνούς οικονομίας.
Η έντασή της, όμως, είναι διαφορετική ανά κράτος, τόσο σε ό,τι αφορά τον πραγματικό τομέα της οικονομίας, δηλαδή την ανάπτυξη, την απασχόληση και τον πληθωρισμό, όσο και το χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Σε ό,τι αφορά τη χώρα μας, και ειδικά στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, οι συνθήκες σταθερότητάς του είναι υψηλότατες και, επομένως, δεν τίθεται ζήτημα ασφάλειας των τραπεζικών καταθέσεων.
Αυτό οφείλεται σε περισσότερους λόγους:
Κατ αρχήν, οι ελληνικές τράπεζες δεν έχουν στο χαρτοφυλάκιό τους, όπως οι τράπεζες του εξωτερικού που αντιμετώπισαν προβλήματα φερεγγυότητας, ομόλογα των οποίων οι τιμές έχουν μειωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό, λόγω των αιτίων της πρόσφατης κρίσης, τα καλούμενα πλέον «τοξικά ομόλογα».
Συνεπώς, δεν είναι υποχρεωμένες να καταγράψουν ζημίες από τέτοια ομόλογα.
Να επισημάνω στο σημείο αυτό ότι οι ελληνικές τράπεζες δεν είχαν λόγο να επενδύσουν σε τέτοιου είδους ομόλογα, καθώς η ανάπτυξή τους κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών βασίστηκε:
στην επέκταση της δραστηριότητάς τους στη στεγαστική και την καταναλωτική πίστη, η οποία απελευθερώθηκε στην Ελλάδα την ίδια εποχή που ξένες τράπεζες άρχισαν να επενδύουν σε αυτά τα ομόλογα λόγω έλλειψης άλλων πηγών κερδοφορίας, καθώς και
στη διεθνή τους δραστηριότητα που πολλαπλασιάστηκε.
Δεύτερον, οι ελληνικές τράπεζες διαθέτουν επαρκέστατα ίδια κεφάλαια, τα οποία αντανακλούν τον υψηλό δείκτη φερεγγυότητάς τους.
Με απλά λόγια -για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με οικονομικούς όρους- η κεφαλαιακή επάρκεια μιας τράπεζας αντανακλά τη δυνατότητά της να καλύψει τυχόν ζημίες που θα προκύψουν αν επέλθει οποιοσδήποτε κίνδυνος.
Επομένως, οι τράπεζες με υψηλή κεφαλαιακή επάρκεια, όπως οι ελληνικές, είναι θωρακισμένες απέναντι στους κινδύνους, με αποτέλεσμα να είναι ασφαλείς και οι καταθέτες τους.
Επιπλέον, όπως προκύπτει και από τα πρόσφατα οικονομικά αποτελέσματα που δημοσίευσαν, οι ελληνικές τράπεζες, που ήταν κερδοφόρες τα προηγούμενα χρόνια, συνεχίζουν να παρουσιάζουν σημαντική κερδοφορία, κάτι που επίσης αποτελεί σοβαρή ένδειξη υγιούς λειτουργίας μιας τραπεζικής επιχείρησης.
Τι διαστάσεις πρέπει να λάβει η κρίση προκειμένου να «κλονιστούν» αυτές οι ασφαλείς συνθήκες;
Ήδη οι πληροφορίες για αρνητικές συνέπειες στις οικονομίες ευρωπαϊκών κρατών πληθαίνουν ανησυχητικά.
Ως προς την ερώτησή σας, επιτρέψτε μου να επισημάνω ότι οι ελληνικές τράπεζες δεν κινδυνεύουν από αυτήν την κρίση, διότι δεν υπάρχουν οι δίαυλοι για τη μετάδοση και στην Ελλάδα των προβλημάτων που ανέκυψαν στις χώρες που επλήγησαν κατά κύριο λόγο από την κρίση.
Επομένως, κάτω από τις τρέχουσες συνθήκες, δεν θα μπορούσε κανείς να διαβλέψει «κλονισμό» των συνθηκών.
Ως προς τη διαπίστωση, εξάλλου, ότι η οικονομία άλλων ευρωπαϊκών κρατών έχει πληγεί από την κρίση, αυτό είναι γεγονός.
Ορισμένα κράτη έχουν ήδη περάσει σε οικονομική ύφεση, κάτι το οποίο επισημαίνεται και από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία διατηρεί αμετάβλητα τα επιτόκιά της εδώ και μεγάλο διάστημα, μολονότι ο πληθωρισμός στην ευρωζώνη έχει αυξηθεί πάνω από τις τιμές-στόχους της.
Στην Ελλάδα, πάντως, οι επίσημες εκτιμήσεις για τα επόμενα τρίμηνα κάνουν λόγο για συνέχιση της οικονομικής ανάπτυξης, έστω και μειωμένης, ενώ σε καμία περίπτωση δεν υπάρχουν ενδείξεις ύφεσης.
Ταυτόχρονα, σε ορισμένα από τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη υπάρχουν σοβαρά προβλήματα με την αφερεγγυότητα τραπεζών, που εκτέθηκαν στα αίτια της κρίσης.
Αυτός είναι, εξάλλου, ο λόγος για τον οποίο τα επιτόκια της διατραπεζικής αγοράς σε ευρώ είναι υψηλότερα μετά την εκδήλωση της κρίσης.
Εξηγήστε μας με απλά λόγια πώς ξεκίνησε η κρίση και έλαβε τις σημερινές διαστάσεις.
Σε πολύ απλούς όρους, η τρέχουσα χρηματοπιστωτική κρίση ξεκίνησε και εξελίχθηκε ως εξής:
Πρώτον, ήδη από τη δεκαετία του 1980 οι τράπεζες άρχισαν να πωλούν στεγαστικά δάνεια τους σε εταιρείες ειδικού σκοπού, οι οποίες εκδίδουν επί αυτών των δανείων ομόλογα, τα οποία στη συνέχεια πωλούν στο ευρύ επενδυτικό κοινό.
Πρόκειται για την πρακτική της «τιτλοποίησης απαιτήσεων», η οποία θεωρείται ευρύτατα ορθή τραπεζική πρακτική, καθώς μειώνει σειρά κινδύνων στο τραπεζικό χαρτοφυλάκιο.
Κατά τη διάρκεια, όμως, των τελευταίων ετών, η πρακτική αυτή έλαβε μεγάλες διαστάσεις, που είχαν ως τελικό αποτέλεσμα την έκδοση ομολόγων (τα «τοξικά ομόλογα») που βασίζονταν επί ομάδων ομολόγων που είχαν εκδοθεί βάσει της τιτλοποίησης.
Αυτά τα «τοξικά ομόλογα» δεν αποτελούσαν συνήθως αντικείμενο διαπραγμάτευσης σε δευτερογενή αγορά, και επομένως, δεν υπήρχαν για αυτά πάντοτε τιμές.
Επιπλέον, η πιστοληπτική ικανότητα του εκδότη τους βασιζόταν στην αξιολόγηση που έδιναν οι εξειδικευμένοι σε αυτό διεθνείς οίκοι, κάτω από συνθήκες που αποδείχθηκε ότι δεν ήταν πάντοτε ορθές.
Συνεπώς, υπήρχε πρόβλημα αδιαφάνειας τιμών και εσφαλμένης εκτίμησης του πιστωτικού κινδύνου.
Δεύτερον, ο ομολογιούχος δανειστής (δηλαδή αυτός που αγοράζει το ομόλογο) εισπράττει περιοδικά τόκους, η πληρωμή των οποίων βασίζεται στο ότι ο αρχικός οφειλέτης (αυτός που πήρε το στεγαστικό δάνειο) θα πληρώσει τη δόση του κανονικά.
Όταν, λοιπόν, στις ΗΠΑ. οι δανειολήπτες στεγαστικών δανείων, τα οποία είχαν τιτλοποιηθεί, άρχισαν να μην εκπληρώνουν τις δανειακές τους υποχρεώσεις (για λόγους που αφορούσαν τόσο τους όρους χορήγησης των δανείων όσο και τις συνθήκες της οικονομίας της χώρας), οι τελικοί ομολογιούχοι δανειστές βρέθηκαν να έχουν στην κατοχή τους «τοξικά ομόλογα» με πολύ χαμηλή αποτίμηση.
Τρίτον, κάτοχοι τέτοιων τίτλων, και μάλιστα σε μεγάλη έκταση, ήταν και ορισμένες ξένες τράπεζες (δηλαδή αυτές που εκτέθηκαν στην κρίση), όπως και θυγατρικές τους στις οποίες οι τράπεζες είχαν δώσει εγγυήσεις αγοράς των τίτλων αν οι θυγατρικές αντιμετώπιζαν προβλήματα ρευστότητας.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, οι εν λόγω ξένες τράπεζες βρέθηκαν εκτεθειμένες σε σοβαρά προβλήματα τόσο φερεγγυότητας (διότι έπρεπε να καταγράψουν ζημίες από τα ομόλογα) όσο και ρευστότητας (που όφειλαν στις θυγατρικές τους),
αυτό δημιούργησε συνθήκες αβεβαιότητας στην αγορά, καθώς δεν ήταν στην αρχή (καλοκαίρι 2007) γνωστό ποιες τράπεζες είχαν προβλήματα και σε ποια έκταση,
με τη σειρά του, αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αρχίσουν να ανεβαίνουν τα επιτόκια στη διατραπεζική αγορά, με περαιτέρω συνέπεια όσες τράπεζες είχαν μεγάλη εξάρτηση από αυτήν την αγορά να αντιμετωπίσουν νέα προβλήματα ρευστότητας και ορισμένες να περιέλθουν σε κατάσταση αφερεγγυότητας (όπως η Northern Rock στο Ηνωμένο Βασίλειο).
Στην Ελλάδα, ευτυχώς, δεν είχαμε παρά μόνο ελάχιστα τέτοια ομόλογα και μικρή σχετικά εξάρτηση των τραπεζών από τη διατραπεζική αγορά.
Σε ποσοστό αυτό το ελάχιστα μεταφράζεται...
Σε ορισμένες περιπτώσεις 0% και σε κάποιες άλλες περίπου 1% επί του συνολικού χαρτοφυλακίου.
Δηλαδή η στάθμισή του, η σημασία του και, συνεπώς, η ζημιά που μπορεί να προκαλέσει είναι αμελητέα.
Επίσης αμελητέα, για το σύνολο των ελληνικών τραπεζών, ήταν και η έκθεση σε ομόλογα που είχαν εκδώσει χρηματιστηριακές εταιρείες που πτώχευσαν, όπως η Lehman Brothers.
Ωστόσο κάποιες τράπεζες εξέδωσαν ανακοινώσεις, μιλώντας για δυνητική ζημιά λόγω μικρής έκθεσης σε ομόλογα εταιρειών που πτώχευσαν.
Τι σημαίνει αυτό, για τον καταθέτη της τράπεζας;
Αυτό σημαίνει ότι τα ομόλογα αυτά θα τα διαγράψει από το χαρτοφυλάκιό της και θα τα καταγράψει στις ζημιές, με αποτέλεσμα τη μείωση της κερδοφορίας της στο βαθμό που αναλογεί.
Για τον καταθέτη της τράπεζας δεν υπάρχει, όμως, καμία συνέπεια.
Αντίθετα, αυτοί που επηρεάζονται είναι όσοι επέλεξαν να επενδύσουν σε ατομικό επίπεδο σε τέτοια προϊόντα.
Όποιος δηλαδή αγόρασε και έχει στον προσωπικό του λογαριασμό ομόλογα εταιρείας που πτώχευσε θα υποστεί τη συνέπεια της συγκεκριμένης επιλογής του.
Δυστυχώς, δεν είναι η πρώτη φορά που πτωχεύουν ακόμα και μεγάλες επιχειρήσεις, μετοχές και ομολογίες των οποίων περιέχοντο στο χαρτοφυλάκιο ιδιωτών πελατών.
Να θυμίσω από το πρόσφατο παρελθόν, τη Swissair, την Enron ή την Parmalat.
Το γεγονός όμως ότι οι τράπεζες που «καταρρέουν» στην Ευρώπη μέχρι την προηγούμενη ημέρα εμφανίζονταν κραταιές και με σημαντικές «άμυνες» προκαλεί φόβο στους καταθέτες.
Μπορεί αύριο μια ελληνική τράπεζα να πει «δεν ήταν σωστοί οι υπολογισμοί μας και τελικά δυστυχώς πτωχεύσαμε»;
Όχι. Όπως ανέφερα και προηγουμένως, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα είναι επαρκώς θωρακισμένο.
Σε αυτό συμβάλλουν, εκτός από τους λόγους που έχω ήδη αναφέρει, τόσο η πολιτική διαχείρισης κινδύνων των ίδιων των τραπεζών όσο και η εποπτική αρχή των τραπεζών, η Τράπεζα της Ελλάδος, στο πλαίσιο της βασικής πλέον αποστολής της που συνίσταται, βάσει του καταστατικού της, στη διασφάλιση της σταθερότητας του τραπεζικού συστήματος.
Πάντως, σε σχέση με τη διαπίστωσή σας θέλω να επισημάνω ότι εκείνο που αποτελεί την ιστορική πρωτοτυπία της τρέχουσας χρηματοπιστωτικής κρίσης είναι ότι στο εξωτερικό «καταρρέουν», κατά κύριο λόγο, πιστωτικά ιδρύματα και χρηματιστηριακές εταιρείες που είχαν τον υψηλότερο δυνατό δείκτη πιστοληπτικής ικανότητας.
Αυτό θα πρέπει στο μέλλον να απασχολήσει σοβαρά τις αρχές, καθώς θα πρέπει να αναθεωρηθούν τα κριτήρια βάσει των οποίων γίνονται οι αξιολογήσεις από τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας.
Aρα μιλάμε για μια πολύ επικίνδυνη κρίση...
Ναι, αλλά εντοπισμένη κυρίως στις ΗΠΑ και σε όσους είχαν πολύ στενή σχέση με τα αμερικανικά πιστωτικά ιδρύματα.
Δεν είναι εξάλλου συμπτωματικό το γεγονός ότι η μεγαλύτερη επίπτωση εκτός των Η.Π.Α. επήλθε, κυρίως, στο Ηνωμένο Βασίλειο, το χρηματοπιστωτικό σύστημα του οποίου είναι πολύ στενά συνδεδεμένο με εκείνο των ΗΠΑ.
Δηλαδή απροσπέλαστα τα σύνορα του ελληνικού τραπεζικού συστήματος από την κρίση;
Επαναλαμβάνω, η φερεγγυότητα των ελληνικών τραπεζών δεν κινδυνεύει από αυτήν την κρίση, διότι δεν υπάρχουν οι δίαυλοι για τη μετάδοση και στην Ελλάδα των προβλημάτων που ανέκυψαν στις χώρες που επλήγησαν κατά κύριο λόγο από την κρίση.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο συνηθίζω να τονίζω ότι στην Ελλάδα (όπως και σε άλλες χώρες) δεν υπάρχει κρίση, αλλά αναταραχή ή αναστάτωση.
Ο μοναδικός δίαυλος που αφορά και την Ελλάδα είναι η αύξηση των επιτοκίων στη διατραπεζική αγορά, η οποία δεν είναι ελληνική αλλά πανευρωπαϊκή.
Το διατραπεζικό επιτόκιο για δανεισμό σε ευρώ καλείται EURIBOR, και αυτό έχει πράγματι αυξηθεί μετά την κρίση κατά περίπου 1% - 1,75% στις διάφορες χρονικές διάρκειες.
Στο σημείο αυτό πρέπει, όμως να επισημανθεί, για μια ακόμα φορά, ότι εξάρτηση των ελληνικών τραπεζών από τη διατραπεζική αγορά για την άντληση ρευστότητας υπάρχει, αλλά είναι περιορισμένη.
Ποια είναι η κύρια πηγή δανεισμού τους;
Σε γενικές γραμμές, οι τράπεζες χρησιμοποιούν τέσσερις πηγές δικού τους δανεισμού για την άντληση ρευστότητας μέσω της οποίας προβαίνουν στο δανεισμό επιχειρήσεων και νοικοκυριών:
τις καταθέσεις του αποταμιευτικού κοινού,
τις καταθέσεις από τη διατραπεζική αγορά (δηλαδή από άλλες τράπεζες που έχουν πλεονάζουσα ρευστότητα),
την έκδοση ομολόγων, και
το δανεισμό από τη νομισματική τους αρχή, δηλαδή στην ελληνική περίπτωση (όπως και σε όλα τα κράτη μέλη της ευρωζώνης) από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Η βασική πηγή δανεισμού των ελληνικών τραπεζών ήταν και συνεχίζει να είναι οι καταθέσεις του αποταμιευτικού κοινού και, όπως προανέφερα, η εξάρτηση από τη διατραπεζική αγορά είναι περιορισμένη σε σχέση με άλλες τράπεζες του εξωτερικού.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, το κόστος δανεισμού των τραπεζών έχει αυξηθεί και αυτό έχει αναπόφευκτα επιπτώσεις στο επιτόκιο δανεισμού νοικοκυριών και επιχειρήσεων.
Συνέντευξη στην Αργυρώ Τσατσούλη
Newsroom ΔΟΛ
news.in.gr
Ελληνική Ένωση Τραπεζών (www.hba.gr)
.....................................................................
Και εδώ ο Αν. Καθ. Διεθνούς Οικονομικού Δικαίου, Γ.Γ. Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών Γκόρτσος στο κοινο-βούλιο σε μία πιο πρόσφατη συζήτηση (27 03 2013) που διοργάνωσε η ΕΙΔΙΚΗ ΜΟΝΙΜΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΘΕΣΜΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ με θέμα: "Διαφάνεια - OFFSHORE ΕΤΑΙΡΙΕΣ".
................................................................
07 Ιουνίου 2013
ΚΥΡΙΕ ΘΕΟΧΑΡΗ, ΚΥΡΙΟΙ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΙΣ, ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΜΕ ΠΡΟΣΟΧΗ.
Να διαβάσουν και οι Έλληνες πολίτες για το πως δαιδαλώδεις διαδρομές οφ σορ μπορούν να χτυπούν δημόσιους διαγωνισμούς εκατομμυρίων και μετά να φεσώνουν ανενόχλητες με εκατομμύρια το δημόσιο.
Ο κύριος Χρήστος Γκόρτσος, πέραν της θητείας του ως ΓΓ της ΕΕΤ, έχει ένα βαρύ βιογραφικό. Όπως συνήθως όλοι οι απόφοιτοι της Ελληνογερμανικής σχολής.
Έχει όμως και βαθιά γνώση της αγοράς, πέραν της τραπεζικής που έχει ήδη λύσει το πρόβλημα της ελέω μνημονίου.
Ως μέλος του ΙΟΒΕ, εκλεκτά στελέχη του οποίου υπήρξαν ο κύριος Στουρνάρας, ο κύριος Χριστοφοράκος της Siemens κλπ,
έχει ειδική γνώση της ζημίας που προκαλεί στην… Ελληνική οικονομία η φοροδιαφυγή.
Ειδικά αυτή με τις εταιρείες που πίσω τους κρύβονται δαιδαλώδεις διαδρομές Off Shore όπου η μία εταιρεία κρύβει την άλλη και όλες μαζί τους πραγματικούς μετόχους – ιδιοκτήτες.
Ειδικά όταν αυτοί οι δόλιοι σχηματισμοί, λειτουργούν ώστε να ζημιωθεί το κράτος από οφειλές κρύβοντας τους αυτουργούς που “εξαφανίζονται” αφήνοντας πίσω τους εταιρείες κουφάρια με κολοσσιαία χρέη.
Χρέη προς το δημόσιο, χρέη προς τους εργαζομένους και τους προμηθευτές, την ίδια στιγμή που κάποιοι απολαμβάνουν τα κεφάλαια τους στην ασφάλεια των “Παρθένων Νήσων” στην υγειά των κορόιδων.
Θα βοηθήσετε λοιπόν κύριε Γκόρτσο να βρεθούν οι πραγματικοί μέτοχοι που κρύβονται πίσω από την οφσορ των Παρθένων Νήσων για να πάρει το κράτος τα λεφτά του;
Πρόσφατα αποκαλύψθηκε διεθνώς η φάμπρικα με τις “Παρθένες Νήσους” και τις εταιρείες που εμπλέκονται πλέον όχι απλά για φοροδιαφυγή, για ξέπλυμα χρήματος αλλά ακόμα και για κακουργήματα ως εγκληματικές συμμορίες.
Ο ΓΓ ΤΗΣ ΕΕΤ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.
Ο κ. Γκόρτσος μπορεί να βοηθήσει σημαντικά το Ελληνικό Κράτος, τους Έλληνες πολίτες, στο να εντοπισθούν οι πραγματικοί ιδιοκτήτες της εταιρείας ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε. που κλείνοντας άφησε τεράστια χρέη στο Δημόσιο (και όχι μόνο) και να συμβάλει ουσιαστικά στην ελάφρυνση του Έλληνα πολίτη (αφού θα εισπραχθούν τα οφειλόμενα).
Το οφείλει εκ της θέσεως που κατέχει στην κορυφή του τραπεζικού κλάδου, ΓΓ της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών.
Το οφείλει επίσης (και ιδιαιτέρως) αφού οι πραγματικοί ιδιοκτήτες της ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε. αυτής κρύβονται πίσω από δαίδαλο offshore εταιρειών, προκαλώντας υποψίες για την πραγματική τους ταυτότητα.
Ο κ. Γκόρτσος ήταν επί έξι χρόνια στο ΔΣ της εταιρείας που διαχειριζόταν τα επενδυτικά κεφάλαια από τις Βρετανικές Παρθένες Νήσους που κατέχουν το 90% του μετοχικού κεφαλαίου της ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε.
Είναι λογικό λοιπόν να ισχυρισθούμε ότι γνωρίζει τους πραγματικούς ιδιοκτήτες της ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε.
Ειδ’ άλλως πως θα μπορούσε ένας άνθρωπος με τέτοιο βιογραφικό να λειτουργεί για κάποιους που αγνοεί την πραγματική τους ταυτότητα;
Ας δούμε αναλυτικά τα στοιχεία.
Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε., η εμπλοκή της με την Επιτροπή Ανταγωνισμού.
Η ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε. ήταν ο μεγαλύτερος χονδρέμπορος ξενόγλωσσων βιβλίων στην Ελλάδα, με ετήσιες πωλήσεις 40.000.000€.
Τον Ιούλιο του 2009 η ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε. τιμωρήθηκε από την Επιτροπή Ανταγωνισμού (υπόθεση ξενόγλωσσα βιβλία) με πρόστιμο 4.000.000€ για παράνομες πρακτικές με βάση το δίκαιο του ανταγωνισμού.
Οι παρανομίες της ξεκίνησαν το 2002 και σταμάτησαν το 2012 (μετά τις αποφάσεις της Επιτροπής Ανταγωνισμού).
Η προσφυγή της ΑΠΟΛΛΩΝ στο Διοικητικό Εφετείο απερρίφθη και έχει προσφύγει στο ΣτΕ.
Τον Οκτώβριο του 2012 η ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε. κατέβασε τα ρολά αφήνοντας πολλά εκατομμύρια χρέη σε Δημόσιο, εργαζόμενους, προμηθευτές.
Στο ΔΣ της ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε. επί σειρά ετών ήταν οι Κέρτσικωφ Βασίλης, Δοξιάδης Αρίστος, Πέτρου Γεώργιος, Αντωνιάδης Νικόλαος.
ΤΟ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΗΣ ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε.
Το μετοχικό κεφάλαιο της ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε. ελεγχόταν πλειοψηφικά από τρεις εταιρείες στο Λουξεμβούργο.
Τρεις εταιρείες με επωνυμία EIKON INVEST HOLDING που κατείχαν το 89,57% του μετοχικού κεφαλαίου της ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, που οι ίδιοι οι μέτοχοι της ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε. έχουν γνωστοποιήσει, τις τρεις εταιρείες ελέγχει η EIKON INVEST V HOLDING η οποία με την σειρά της ελέγχεται από την εταιρεία EIKON CAPITAL LIMITED με έδρα τις Βρετανικές Παρθένες Νήσους, τον παράδεισο των offshore.
Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία η EIKON CAPITAL LIMITED ανήκει σε 33 μετόχους, φυσικά και νομικά πρόσωπα, στην πλειοψηφία τους νομικά πρόσωπα, ενδεχομένως άλλες offshore.
Τα ονόματα των φυσικών προσώπων που είναι οι ιδιοκτήτες του 89,57% της ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε. μας είναι άγνωστα.
ΟΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ ΤΩΝ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ της EIKON CAPITAL LIMITED
Την διαχείριση στην Ελλάδα των κεφαλαίων των 33 αγνώστων φυσικών και νομικών προσώπων, ιδιοκτητών της EIKON CAPITAL LIMITED, την έχει από το έτος 2000 η εταιρεία ΝΟΤΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ Α.Ε. (NOTOS ASSOCIATES) που ιδρύθηκε το 2000.
Τα μέλη του Διοικητικού της Συμβουλίου από το 2000 ως το 2006 ήταν οι Χρήστος Γκόρτσος, Γενικός Γραμματέας της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών, Βασίλης Κέρτσικωφ, εφοπλιστής, Αρίστος Δοξιάδης, Οικονομολόγος και Ζερίτης Δημήτρης, Οικονομολόγος.
Οι κ. Κέρτσικωφ και Δοξιάδης ήταν από το 2003 έως πρόσφατα μέλη και στο ΔΣ της ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε.
Ο κ. Γκόρτσος αποχώρησε από το ΔΣ της εταιρείας στα τέλη του 2006, παραμένοντας νομικός σύμβουλος.
Η ΣΧΕΣΗ ΑΠΟΛΛΩΝ-ΤΣΟΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Τσοχατζόπουλος επένδυσε 1.500.000€ το 2005 στην αλυσίδα βιβλιοπωλείων ΙΑΝΟΣ Α.Ε.
Ήδη στην δίκη Τσοχατζόπουλου είναι κατηγορούμενος και ο Νίκος Καρατζάς, ιδιοκτήτης της ΙΑΝΟΣ Α.Ε.
Ο κ. Καρατζάς ισχυρίζεται ότι ο Τσοχατζόπουλος τον εξαπάτησε λέγοντας του ότι τα χρήματα ήταν μιας μεγάλης εφοπλιστικής οικογένειας.
Το 2006 η ΙΑΝΟΣ Α.Ε. (με μέτοχο ήδη τον Τσοχατζόπουλο) συνεργάζεται στενότατα με την ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε. (που ανήκει σε 33 αγνώστους στις Παρθένες Νήσους).
Συμμετέχουν μαζί σε διαγωνισμό βιβλίων 14.000.000€ , η ΑΠΟΛΛΩΝ χρηματοδοτεί με μεγάλη πίστωση 500.000€ την ΙΑΝΟΣ Α.Ε. και ο Νίκος Καρατζάς προσέρχεται ως μάρτυρας για την ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε., το 2008, στην Επιτροπή Ανταγωνισμού.
ΚΑΙ ΠΡΟΚΥΠΤΟΥΝ ΤΑ ΑΚΟΛΟΥΘΑ ΘΕΜΑΤΑ ΣΤΑ ΟΠΟΙΑ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΤΕ ΚΥΡΙΕ ΓΕΝΙΚΕ ΩΣΤΕ ΝΑ ΔΟΘΟΥΝ ΠΕΙΣΤΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ:
ποιοι είναι οι πραγματικοί ιδιοκτήτες της ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε.?
τώρα που η ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε. κατέβασε τα ρολά ποιος θα πληρώσει τα χρέη της στο Δημόσιο (τουλάχιστον 4.000.000€, πρόστιμο Επιτροπής Ανταγωνισμού), στους εργαζόμενους (1.000.000€), στους προμηθευτές (πολλά εκατομμύρια ευρώ) και σε τρίτους?
ο κ. Χρήστος Γκόρτσος, που επί έξι χρόνια διαχειρίζονταν ως μέλος του ΔΣ της διαχειρίστριας εταιρείας τα χρήματα των επενδυτών, δεν οφείλει να ενημερώσει τις Αρχές για τους πραγματικούς ιδιοκτήτες της ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε. για να αναζητηθούνε τα οφειλόμενα χρήματα στο Δημόσιο και σε τρίτους?
αν ο κ. Γκόρτσος δεν γνωρίζει τους πραγματικούς ιδιοκτήτες, πώς είναι δυνατόν να δέχεται να διαχειρίζεται, ως μέλος του ΔΣ της NOTOS ASSOCIATES, χρήματα αγνώστων?
το Υπουργείο Οικονομικών δεν θεωρεί άξιο ελέγχου το γεγονός ότι η ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε. ανήκει σε έναν δαίδαλο εταιρειών που καταλήγουν σε offshore ιδιοκτήτες άγνωστης ταυτότητας?
Δεν θα ψάξει να βρει αν οι 33 μέτοχοι στις Βρετανικές Παρθένες Νήσους, φυσικά και νομικά πρόσωπα, στην πλειοψηφία τους νομικά πρόσωπα, ενδεχομένως άλλες offshore, είναι έλληνες πολίτες που μπορεί να κρύβουν την ταυτότητά τους για λόγους φορολογικούς?
το Υπουργείο Δικαιοσύνης δεν θεωρεί σκόπιμο να ερευνήσει αν ανάμεσα στους 33 αγνώστους μετόχους είναι και ο Άκης Τσοχατζόπουλος, από την ώρα που ο κ. Νίκος Καρατζάς (συγκατηγορούμενος του Τσοχατζόπουλου και ιδιοκτήτης της ΙΑΝΟΣ Α.Ε.) ισχυρίζεται ότι ο Τσοχατζόπουλος του είπε ότι αγοράζει τις μετοχές για λογαριασμό εφοπλιστών και από την ώρα που, με στοιχεία, από την ώρα που ο Τσοχατζόπουλος μπήκε στην ΙΑΝΟΣ Α.Ε., άρχισε στενότατη συνεργασία μεταξύ ΑΠΟΛΛΩΝ Α.Ε. και ΙΑΝΟΣ Α.Ε.?
ΑΝΑΜΕΝΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΜΠΛΕΚΟΜΕΝΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΕΠΑΝΕΛΘΟΥΜΕ.
Ευχαριστούμε θερμά τον κύριο Γιώργο Φλωρά που μας βοήθησε στην ανάδειξη του θέματος.
olympia.gr
metopozografou.wordpress.com
ΕΕΤ Γκόρτσος
