πάντες πιστεύσουσιν εις αυτόν, και ελεύσονται οι Ρωμαίοι και αρούσιν ημών και τον τόπον και το έθνος

αφού πήρε εκ νέου αναβολή η εθνική υπόθεση γεωργίου που εκδικαζόταν σήμερα... όπως μας ενημερώνει ο πυρήνας των υποστηρικτών του γυρατζή κωστάκη .. θυμήθηκα του "ελληνόφρονες αγαθούς" blogger που μας ενημέρωσαν βάση του "πατριωτικού" καθήκοντος για το τι είπε ο Αλβανός φούρναρης στην άνεργη Ελληνίδα 
..... οι "ελληνόφρονες βέβαια αγαθοί" blogger εδώ και έξι χρόνια δεν μας είχαν πει για τα 233 δισ που λήστεψαν οι τραπεζίτες .... βουλιάζοντας την οικονομία που έκανε υποτίθεται ράλι ... χάριν και της στυγνής εκμετάλλευσης των Αλβανών στα δημόσια έργα και όχι μόνο .... από Έλληνες εργοδότες μερικοί εκ των οποίων τυγχάνουν και επαγγελματίες εθνικιστές.... τώρα που υποτίθεται "πλούτισαν" και σήκωσαν "μπαιράκι" εργαζόμενοι στα μαγαζάκια τους 12ώρα και 15ώρα .... είναι οι υπαίτιοι της φτώχειας και της ανεργίας 
....ενώ οι "αξιότιμοι" του Ελεγκτικού συνεδρίου δεν έχουν καμμία ευθύνη που προσυπέγραφαν τους πλαστούς απολογισμούς που τους έδινε η εκάστοτε μαριονέτα που το έπαιζε πρωθυπουργός την ώρα που γινόταν το πάρτυ του ΕΣΠΑ (εκατομμύρια ευρώ σε "Έλληνες" ημέτερους με 0 θέσεις εργασίας) του χρηματηστηρίου κλπ κλπ στο Ελλαδιστάν των "άρτια καταρτισμένων πνευματικών πατέρων" της βουλής

κάπως έτσι μου ήρθε στο μυαλό η ανάλυση του "φίλου" ydrohoos ... το ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ που ... έγραφε από το 1994 από το 1994 από το 1994 ..... ως ΑΠΟΛΥΤΟΣ Γνώστης ... όπως τελικά αποδείκτηκε από τα γεγονότα ..... που υλοποιούνται σήμερα ..... αλλά ήταν καταγεγραμμένα και μάλιστα με την ακριβή σειρά με την οποία υλοποιήθηκαν από το 1994 έως σήμερα 2017 ....
παρατήρηση....(όσα βρίσκονται εντός παρενθέσεων παρόλο που είναι ιεροσυλία για ένα τέτοιο κείμενο... τα πρόσθεσα προς διευκόλυνση των ελάχιστων που δυσκολεύονται να μείνουν συγκεντρωμένοι όταν τα κείμενα είναι σεντόνια)....

....................

Από τη στιγμή που η κοινωνία βρίσκεται σε οικονομική κρίση (το κείμενο αναφέρεται στο τι θα συμβεί όταν κλείνει ο εκάστοτε κύκλος ανάπτυξης και αρχίζει η πτώση),

αναπτύσσονται μέσα της ορισμένες τάσεις,

   που την κάνουν ευερέθιστη

      με άμεσο αποτέλεσμα τη δυνατότητα εκμετάλλευσης.

Η βιομηχανική επανάσταση εκτός των άλλων δημιούργησε κοινωνικά φαινόμενα,

που δεν υπήρχαν και η ύπαρξη τους αλλάζει την τακτική επηρεασμού των μαζών.

Τα εργοστάσια χτίστηκαν εξαρχής στα μεγάλα αστικά κέντρα για δύο λόγους:

ο πρώτος λόγος είναι η

      ύπαρξη του εργατικού δυναμικού, που είναι απαραίτητο

κι ο δεύτερος είναι η

      μειωμένη διαπραγματευτική ικανότητα του εργάτη εξαιτίας αυτού του δυναμικού.

Ένας εργοστασιάρχης δε χτίζει εργοστάσιο στην επαρχία, γιατί,

για να βρει εργάτες,

      θα πρέπει να τους αποσπάσει από άλλες δουλειές κι αυτό κοστίζει.

Στα μεγάλα αστικά κέντρα υπάρχουν από τον καιρό της Βαβυλώνας άνεργοι.

     Την ανέχεια και το αδιέξοδό τους αναζητά ο βιομήχανος, για να μπορέσει να εισπράξει την υπεραξία από την εργασία τους.

Ο δεύτερος λόγος

που έχει να κάνει με τη διαπραγματευτική ικανότητα του εργάτη,

   είναι οι συνθήκες μεγαλύτερης ζήτησης εργασίας από την προσφερόμενη.

Ο βιομήχανος της επαρχίας σε μία απεργία είναι ευάλωτος, γιατί δεν υπάρχει δυναμικό σε κατάσταση ανεργίας, για ν’ αναπληρώσει αυτούς που απεργούν χωρίς παραπάνω απαιτήσεις.

Έτσι το εργοστάσιο στην επαρχία ή θα κλείσει ή θα ικανοποιηθούν τα αιτήματα των εργαζομένων.

Η τεράστια ανάπτυξη της βιομηχανίας σε περιόδους οικονομικής άνθησης καλύπτει το σύνολο του υπάρχοντος εργατικού δυναμικού

και δημιουργεί συνθήκες ζήτησης, που δίνουν δύναμη στον εργάτη.

Ο εργάτης όπως είναι φυσικό εκμεταλλεύεται υπέρ του αυτήν την κατάσταση

και γίνεται ασύμφορος με βάση τις απαιτήσεις του κεφαλαιοκράτη.

Έτσι αρχίζει κι ενθαρρύνεται η μετανάστευση.

Η μετανάστευση ως φαινόμενο ακολουθεί τη βιομηχανική επανάσταση.

Είναι εκτός λογικής να παρατηρούνται μεταναστευτικές κινήσεις στο βήμα της Βαβυλώνας.

Να πάει ο δουλοπάροικος πού;

Από τον ένα φεουδάρχη στον άλλο;

Μένει εκεί, όπου είναι η οικογένεια του, εφόσον δεν υπάρχει προοπτική κέρδους.

Η μετανάστευση προς τα μεγάλα βιομηχανικά κέντρα είναι δύο ειδών: η εσωτερική και η εξωτερική.

Πρώτη εμφανίζεται η εσωτερική

    κι αυτό έχει ως συνέπεια τα μεγάλα βιομηχανικά κράτη να έχουν πλήθος μεγάλων αστικών κέντρων.

Όταν ολοκληρωθεί αυτή η μετανάστευση (εσωτερική),

    χωρίς να έχει εξαντληθεί η ανοδική τάση της παραγωγής,

         τότε και μόνον αρχίζει η εξωτερική.

Επειδή αυτή η τάση (εξωτερική μετανάστευση) ενθαρρύνεται από το κεφάλαιο,

που ψάχνει φτηνά εργατικά χέρια, κάθε μετανάστης

   είτε ομοεθνής

   είτε αλλοδαπός

      είναι εξ αντικειμένου εχθρός του τοπικού εργατικού δυναμικού.

Ακόμα κι αν δεν πάρει (ο μετανάστης) την εργασία ενός τοπικού εργάτη,

     η ύπαρξη του και μόνον αλλάζει το σύνολο των δεδομένων.

Έτσι το σύστημα μετατρέπει σε εχθρούς ανθρώπους,

που πρέπει να είναι ενωμένοι,

    εφόσον είναι θύματα κοινής εκμετάλλευσης.

Από τη στιγμή της εμφάνισης της οικονομικής κρίσης,

    αυτή η υποβόσκουσα κι αφηρημένη έχθρα

        αρχίζει και σχηματοποιείται και

        παίρνει τη μορφή κοινωνικής σύγκρουσης.

Η κρίση δεν κάνει διακρίσεις στα εργοστάσια, που θα χάσουν πρώτα την ανταγωνιστικότητα τους

κι αυτό σημαίνει ότι ένας φτωχός Μιλανέζος εργάτης έβλεπε πάντα με φόβο τον επίσης φτωχό νότιο Ιταλό,

      που αναζητούσε καλύτερη τύχη στο βιομηχανικό Μιλάνο.

Χωρίς ιδιαίτερη φιλοσόφηση ήξερε, ότι ο νότιος (Ιταλός) έμπαινε στην αγορά εργασίας

      κι, επειδή ήταν άνεργος, αυτό σήμαινε μειωμένες απαιτήσεις στην αμοιβή.

Ο ίδιος απολάμβανε μεγαλύτερο μισθό κι, όσο αυτή η αναλογία βρισκόταν σε σταθερό επίπεδο, ο φόβος παρέμενε, αλλά δεν είχε καμία συνέχεια.

Όταν όμως η οικονομική κρίση εμφανιζόταν κι έκλεινε το εργοστάσιο,

      όπου δούλευε ο Μιλανέζος, χωρίς να συμβεί το ίδιο σ’ αυτό, όπου δούλευε ο νότιος,

           ο φόβος αυτός γινόταν μίσος.

Μισούσε το φτωχό, γιατί πίστευε ότι, αν δεν υπήρχε, η θέση του θα ήταν στη διάθεση του.

     Όμως ακόμα και να συνέβαινε το αντίθετο (δηλαδή έκλεινε το εργοστάσιο όπου δούλευε ο νότιος Ιταλός),

         πάλι στην κρίση θα υπήρχε το μίσος,

γιατί ο άνεργος νότιος στην αγωνία του να εργαστεί, θα κατέβαζε τις απαιτήσεις του.

     Έτσι λοιπόν βλέπουμε ότι σε κάθε περίπτωση, όταν υπάρχει κρίση, οι τοπικοί εργάτες μισούν τους νεοφερμένους.

Αυτό είναι το φαινόμενο του ρατσισμού.

Οι Μιλανέζοι σκέφτονται ότι αυτοί έχουν το δικαίωμα δουλειάς στο Μιλάνο και όχι ο Σικελός.

Από τη στιγμή

που διαχωρίσει κάποιος τον εαυτό του από κάποιους άλλους

       με μόνο κριτήριο την καταγωγή, είναι ρατσιστής.

Επειδή το άθλιο σύστημα θέλει να καλλιεργεί τον εθνικισμό,

αυτό το φαινόμενο (ρατσισμό) μεταξύ ομοεθνών το αγνοεί και το υποβαθμίζει.

      Έτσι δεν είναι ρατσιστής ο Μιλανέζος όταν μισεί το νότιο (Ιταλό), αλλά μόνον όταν μισεί τον Έλληνα μετανάστη.

Αν το σύστημα περιγράψει αυτήν την κατάσταση που ισχύει μεταξύ των ομοεθνών ως ρατσισμό,

πώς είναι δυνατό να καλλιεργήσει στη συνέχεια την ιδεολογία για την υπεροχή των Ιταλών έναντι των άλλων;

      Πρέπει η κρίση να βρει τους Ιταλούς εργάτες οργισμένους έναντι των ξένων και όχι μεταξύ τους.

Αυτό συμβαίνει γιατί ακριβώς όμοια κατάσταση ισχύει και για τους ξένους,

που με τη σειρά τους αποτελούν κόκκινο πανί ακόμα και για τους νότιους, παράδειγμα.

Η κατάσταση εξελίσσεται μ’ αυτόν τον τρόπο,

ώστε όταν φτάσει σ’ οριακά επίπεδα,

     όλοι να στρέφονται εναντίον των ξένων

            και σ’ αυτό το επίπεδο να καθορίζεται λανθασμένα η έννοια “ρατσισμός”.

Όταν λοιπόν στην περίπτωση της Γερμανίας υπάρχουν τ’ απαραίτητα δεδομένα,

που είναι η εξωτερική επέμβαση των ξένων δυνάμεων στη ροή των πρώτων υλών

     και λόγω της τεράστιας βιομηχανικής παραγωγής μεγάλος αριθμός ξένων εργατών,

        είναι δυνατό να μην παρατηρηθεί το φαινόμενο του ρατσισμού

και κατ’ επέκταση του εθνικισμού;

Είναι δυνατό να μην υπάρχει θέση για έναν τρελό όπως ο Χίτλερ,

σε μία χώρα απελπισμένη με έξι εκατομμύρια ανέργους;

Η Γερμανία είναι αξιοθαύμαστη που αγωνίστηκε ακόμα και κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες ενάντια στο ναζισμό.

Και μόνο να σκεφτεί κάποιος εκείνες τις συνθήκες,

που δεν έδιναν την παραμικρή ελπίδα στο Γερμανό εργάτη,

       μπορεί να εκτιμήσει τον πραγματικό αγώνα για τη δημοκρατία του γερμανικού λαού.

Άνθρωποι μέσα στη φτώχεια (λόγω της μειωμένης ροής πρώτων υλών) και στη δυστυχία αντιστάθηκαν για χρόνια στην ψεύτικη προπαγάνδα των Ναζιστών.

Αυτός ο χρόνος ήταν ικανός για κάποιον, που ήθελε ν’ αποτρέψει τον πόλεμο, να το κάνει.

Όμως το σύστημα δεν το έκανε και φυσιολογικά υπέκυψαν οι Γερμανοί στο ορμητικό ρεύμα του φασισμού.

Μ’ αυτά τα δεδομένα βλέπουμε πόσο επιθυμητός είναι ο ρατσισμός για το σύστημα.

Αν η βόμβα που απειλεί τους ανθρώπους είναι ο εθνικισμός, τότε ο ρατσισμός είναι το φιτίλι.

Ο ρατσισμός έχει τη δύναμη να νικά τα χαρακτηριστικά του Δημιουργού

         και να ελαττώνει τις δυνάμεις αντίστασης.

Έτσι ο άνθρωπος που είναι πλασμένος ν’ αγαπά τον πλησίον του,

γιατί σε τελευταία ανάλυση είναι το συμφέρον του,

       μαθαίνει να τον μισεί.

Αν ο άνθρωπος μισήσει ανθρώπους, γίνεται κτήνος.

       Από τη στιγμή που ο Γερμανός μισεί τον Τούρκο εργάτη,

             δεν έχει πρόβλημα να μισήσει λόγω προπαγάνδας το Γάλλο, τον Έλληνα κι οποιονδήποτε άλλο αλλοδαπό.

Σ’ εκείνο το σημείο (μίσους) καταρρέει η άμυνα (του ανθρώπου) και όχι τη στιγμή που το δάχτυλο αγγίζει τη σκανδάλη.

Το μίσος συνεπάγεται θάνατο και η προσπάθεια πρέπει να γίνει πριν και όχι μετά.

Έτσι προετοιμάζεται η κοινωνία (των Γερμανών ομοεθνών) από το σύστημα για τις επιθυμητές γι’ αυτό εξελίξεις.

Επικεντρώνεται το ενδιαφέρον της στο φτωχό Τούρκο εργάτη, που είναι αγαπητός στο Θεό,

       γιατί δουλεύει και δεν κλέβει,

       γιατί θυσιάζει την προσωπική του ζωή για την ευημερία της οικογένειας του

              και τον κάνει μισητό στα μάτια του επίσης φτωχού Γερμανού.

Έτσι, αντί να ενωθούν οι αδικημένοι

       και να εξαφανίσουν από το πρόσωπο της Γης τους άθλιους κλέφτες,

              μισεί ο ένας τον άλλο

και διαπράττουν εγκλήματα που ακόμα κι ένα ζώο αδυνατεί να διαπράξει.

Το θηρίο σκοτώνει για να ζήσει

και ονομάζεται θηρίο και ζώο.

Πώς μπορεί όμως να ονομαστεί ένα ον, που στέλνει ανθρώπους στα κρεματόρια λόγω φιλοσοφίας;

Είναι δυνατό να τ’ ονομάσουμε ζώον,

τη στιγμή που εκείνο το δημιούργημα σκοτώνει για να επιβιώσει;

Είναι δυνατό να φερθούμε τόσο άδικα στα ζώα;

Το σύστημα

ελέγχοντας την κατάσταση μέσω της ενημέρωσης,

      πετυχαίνει κι οδηγεί τους ανθρώπους στις απαραίτητες φάσεις,

            ώστε να επιτευχθεί το άριστο αποτέλεσμα.

Έτσι, ο ρατσισμός καλλιεργείται,

όταν πλέον έχει φτάσει η κρίση σε τέτοιο σημείο,

      που ακόμα και οι πιο αδικημένοι μετανάστες είναι στόχος,

             απλά και μόνον επειδή επιβιώνουν.

Ο εθνικισμός καλλιεργείται τη στιγμή που πρέπει και όχι πριν ή μετά.

Θεωρίες περί μεγάλης Γερμανίας τρομάζουν τους εργαζόμενους

       ακόμα και σε κατάσταση προχωρημένης κρίσης,

             ενώ λυτρώνουν μόνο στα όρια της απελπισίας.

Αν παρατηρήσει κάποιος στην ιστορία των ανθρώπων,

θα διαπιστώσει ότι τα εθνικά συστήματα

       κατά τη διάρκεια των κρίσεων έχουν έντονη εξωτερική πολιτική. 

Όταν υπάρχει οικονομική άνθηση, ασχολούνται περισσότερο με θέματα εσωτερικά, όπως

       η πρόνοια,

       η υποδομή στον τομέα των υπηρεσιών προς τον πολίτη,

             ενώ στη διάρκεια της κρίσης όλοι στο σύνολο τους θυμούνται την ιστορία τους.

(μόνο κατά τη διάρκεια των κρίσεων) Θυμούνται

εθνικές μειονότητες έξω από τα σύνορα,

αλύτρωτους αδερφούς,

      θυμούνται συμφωνίες, που μέχρι εκείνη την ώρα δεν τους ενοχλούσαν,

             ενώ τη δεδομένη στιγμή τούς φαίνονται ταπεινωτικές.

Όλα αυτά δεν είναι τυχαία κι αποτελούν το μοναδικό έρεισμα της εξουσίας.

Η ιστορία της Ευρώπης που γνώρισε τόσους πολέμους,

       επιτρέπει στους άθλιους να μιλούν για όμορφα πράγματα σκεπτόμενοι πονηρά.

Το σύστημα υποχρεωτικής παιδείας που εκμεταλλεύεται η εξουσία δίνει ομοιογένεια στους πληθυσμούς.

Αν αυτό συνδυαστεί με τις άπειρες αλλαγές συνόρων,

που έγιναν στην ταλαιπωρημένη Ευρώπη,

      εύκολα αντιλαμβάνεται κάποιος την ύπαρξη εθνικών μειονοτήτων έξω από τους αντίστοιχους εθνικούς κορμούς.

Έτσι μετά από έναν πόλεμο,

       η αλλαγή, έστω και η πιο μικρή,

             αφήνει έξω από τα όρια των εθνικών κρατών,

ανθρώπους που διδάχθηκαν ό,τι απαιτείται για να γίνουν δούλοι των συστημάτων αυτών των κρατών,

      χωρίς όμως να είναι μέλη τους.

Αυτοί οι άνθρωποι είναι στο σύνολο των καταστάσεων θύματα της εξουσίας.

Τους σκέφτονται μόνο σε περιπτώσεις στις οποίες έχουν όφελος κι απαιτείται θυσία.

Είναι απαραίτητοι σ’ αυτές τις καταστάσεις, γιατί εξυπηρετούν απευθείας και τα δύο συστήματα, που τους διεκδικούν.

Έτσι, αν για παράδειγμα πάρουμε μία μειονότητα, που προκύπτει μετά από έναν πόλεμο,

βλέπουμε ότι η αντιμετώπιση της ακολουθεί μία σταθερή πορεία.

Αμέσως μετά τον πόλεμο κι εφόσον τα πάντα έχουν καταστραφεί

        κι ο κόσμος είναι βουτηγμένος μέσα στη φτώχεια,

             κανένας δεν ενδιαφέρεται για κανέναν.

Οι όροι που δίνουν την πολυπόθητη ειρήνη, γίνονται στο σύνολο τους αποδεκτοί

        κι αυτό το εκμεταλλεύεται το σύστημα.

Έτσι εν μέσω της σύγχυσης ο κόσμος θα μοιραστεί με τέτοιον τρόπο,

        ώστε να υπάρχουν πάντα μειονότητες,

             που θ’ αποτελέσουν τη βάση για την ίδια στρατηγική την επόμενη φορά που θα χρειαστεί.

Ποτέ και σε κανέναν πόλεμο τα σύνορα δεν προσδιορίστηκαν με στόχους, που να υπηρετούν την ειρήνη.

Όταν λοιπόν το σύστημα προσδιόρισε τα σύνορα της Αλβανίας για παράδειγμα,

        επιθυμούσε να δημιουργήσει συνθήκες εκμεταλλεύσιμες και όχι να υπηρετήσει την ειρήνη.

Στόχος λοιπόν ήταν τα όρια του κράτους να μην είναι κοινά με τα όρια του έθνους και θα δούμε γιατί.

Μέσα σ’ αυτό το κράτος περιλήφθηκαν μέρη που κατοικούσαν Έλληνες

        κι έξω απ’ αυτό έμειναν μέρη που κατοικούσαν Αλβανοί.

Εκτός από μερικούς εθνικιστές και μερικούς που μπορούσαν να δουν μακριά, δεν ασχολήθηκε κανένας.

Οι Έλληνες είχαν να νικήσουν τη μεγάλη φτώχεια

        και η ειρήνη ήταν πολύτιμη για να τη διακινδυνέψουν εκ νέου.

Μετά τον πόλεμο έρχεται πάντα η ανάκαμψη κι όταν υπάρχουν αυτές οι συνθήκες ο κόσμος αλλάζει.

        Ο άνθρωπος γίνεται πιο όμορφος, πιο ανεξάρτητος.

        Σ’ αυτές τις συνθήκες, η ειρήνη γίνεται το πλέον πολύτιμο αγαθό

               κι ο άνθρωπος δεν επηρεάζεται λόγω της δυνατότητας να σκέφτεται χωρίς πιέσεις.

Σ’ αυτό το χρονικό διάστημα (της ειρήνης) όλοι οι εντός εθνικών συνόρων Έλληνες δεν έπαψαν να σκέφτονται τους ομοεθνείς τους,

       αλλά η βοήθεια τους προσδιορίζεται στο ανώτατο επίπεδο.

              Συμφωνίες για σεβασμό δικαιωμάτων, ελευθερία έκφρασης κλπ.

Αν μιλούσε κάποιος για πόλεμο, που θα ενοποιούσε το χώρο εκείνο με το ελληνικό κράτος,

        θα έπρεπε να το πάρει απόφαση ότι

               θα χαρακτηριζόταν τρελός και μ’ αυτόν τον τρόπο θ’ αντιμετωπιζόταν.

Το ελληνικό σύστημα όλα αυτά τα γνωρίζει και πράττει κατά το συμφέρον του.

Δε φθείρεται δίνοντας στον κόσμο τη δυνατότητα να αμφισβητήσει την κρίση του

        και προπάντων δε φθείρει αυτήν την κατάσταση,

              που θα το ωφελήσει μελλοντικά.

Στην περίπτωση της Αλβανίας το σύστημα

        κατόρθωσε κι έθεσε τις βάσεις για μελλοντικά προβλήματα μεταξύ τριών χωρών, που συνορεύουν.

Οι Αλβανοί έχουν ευαισθησία για τους ομοεθνείς τους στη Γιουγκοσλαβία

        και οι Έλληνες για τους δικούς τους ομοεθνείς στην Αλβανία.

Όταν η οικονομική άνθηση περάσει κι έρθει η κρίση,

τότε αρχίζουν αυτές οι καταστάσεις κι αποδίδουν.

Άμεσο αποτέλεσμα τους είναι ο ρατσισμός.

Ρατσισμός αναπτύσσεται σ’ όλα τα κράτη

        κι είναι ιδιαίτερα εμφανής σ’ αυτά,

              που έχουν μέσα στο χώρο τους μειονότητες.

Το κάθε (εθνικό) σύστημα εκμεταλλευόμενο το ρατσισμό

παίρνει την πίστωση του χρόνου που χρειάζεται,

        μέχρι η κατάσταση να γίνει γενική κι οι εξελίξεις παγκόσμιες.

Σ’ ένα κράτος στο οποίο λόγω των δυνατοτήτων του η κρίση έρχεται νωρίτερα,

        ο ρατσισμός δεν επιτρέπει καταστάσεις εκτός ελέγχου

               κι έτσι αντέχει, χρονικά μέχρι η κατάσταση να γενικευτεί.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι

το αλβανικό σύστημα με την εμφάνιση της κρίσης θ’ αρχίσει να αδικεί τη μειονότητα των Ελλήνων

        κι αυτό θα οδηγήσει στη συσπείρωση τους (Έλληνες).

Ενώ οι Έλληνες της Αλβανίας ζούσαν κανονικά με τους Αλβανούς,

        η δυνατότητα της εξουσίας να τους αδικεί,

               τους συσπειρώνει (τους Έλληνες).

Προϊόν αυτής της συσπείρωσης είναι η εμφάνιση εθνικιστών μέσα στη μειονότητα (των Ελλήνων),

που εκμεταλλεύονται αυτήν την κατάσταση προς όφελος τους.

        Όπως οι Έλληνες (της Αλβανίας) ξεχνούν την παλαιότερη συμβίωση τους με τους Αλβανούς

                κι οι Αλβανοί ξεχνούν την πρότερη συμβίωση τους με τους Έλληνες.

Μέσω αυτής της αδικίας το σύστημα της Αλβανίας επιβιώνει, γιατί,

        ενώ το πρόβλημα βρίσκεται μεταξύ των φτωχών και των κλεφτών του συστήματος,

               μετατοπίζεται και γίνεται εθνικό πρόβλημα.

Οι φτωχοί Έλληνες κι Αλβανοί αντί να είναι ενωμένοι, αρχίζουν και μισούνται μεταξύ τους.

Οι δούλοι Αλβανοί (=> Αλβανικής εξουσίας) αυτήν την προχωρημένη πλέον κατάσταση την εκμεταλλεύονται

παίρνοντας μέτρα καταστολής,

        που θεωρητικά έχουν στόχο τούς απείθαρχους Έλληνες,

               ενώ πρακτικά περιορίζουν τα δικαιώματα του συνόλου των ανθρώπων (Αλβανών).

Η καταστολή και η αδικία αργά ή γρήγορα θ’ αναγκάσει τους Έλληνες της Αλβανίας στην αναζήτηση βοήθειας από τους ομοεθνείς τους της Ελλάδας.

Η συμπεριφορά της Ελλάδας θα εξαρτηθεί από την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η οικονομία της και τίποτε άλλο.

Αν ευημερεί, το πιο πιθανό (οι Έλληνες της Αλβανίας) είναι να πάρουν συμβουλές για ηρεμία και διατήρηση της ειρήνης και των καλών σχέσεων των δύο χωρών.

Το ελληνικό σύστημα των Ελλήνων δούλων (=> Ελληνικής εξουσίας) δεν ενδιαφέρεται για τους Έλληνες της Ελλάδας.

Είναι δυνατό να πάρει αποφάσεις υπέρ των Ελλήνων της Αλβανίας

        οι οποίες θέτουν σε κίνδυνο τις συνθήκες που τους επιτρέπουν ν’ απολαμβάνουν;

Μέχρι αυτό το σημείο είναι ωφελημένοι μόνον οι δούλοι Αλβανοί (της Αλβανικής εξουσίας) και κανένας άλλος.

Οι αδικημένοι είναι οι φτωχοί Αλβανοί κι οι φτωχοί Έλληνες της μειονότητας.

Όταν περάσει ο χρόνος κι έρθει η κρίση στην Ελλάδα, οι Έλληνες ως κοινωνία αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα.

Γίνονται ρατσιστές εναντίον των φτωχών αλλοδαπών, που εργάζονται στη χώρα.

Σ’ αυτό το σημείο βρίσκεται η πολύτιμη συνεισφορά του ρατσισμού για το σύστημα.

Το όλο θέμα είναι να μη μάθει ο άνθρωπος να μισεί άλλο άνθρωπο.

Η κρίση κι ο ρατσισμός κάνουν την κοινωνία ευερέθιστη

κι όταν αρχίσουν κι αναπτύσσονται,

        οι Έλληνες θα μισήσουν σίγουρα κι εύκολα τους Αλβανούς.

Το σύστημα βοηθά σ’ αυτό μ’ όλα τα μέσα.

Ενώ θέματα αυτού του είδους δεν προβάλλονταν ποτέ, σ’ αυτήν τη χρονική περίοδο (κρίσης) είναι σε έξαρση.

Έρευνες, μελέτες της νεότερης Ελληνικής ιστορίας, θεωρίες για χαμένες πατρίδες κι αλύτρωτους αδερφούς προβάλλονται από τον τύπο

        κι έχουν σκοπό ν’ αποπροσανατολίσουν τον κόσμο.

Αποτέλεσμα αυτού είναι ο Έλληνας

να μη σκέφτεται τα προβλήματά του,

να μη βλέπει ότι δουλεύει σκληρά κι επιβιώνει δύσκολα,

        παρά να έχει αγωνία για τα δήθεν εθνικά θέματα.

Αν συμβεί αυτό το σύστημα παίζει το γνωστό του παιχνίδι.

.............................................

Όταν αρχίσει το παιχνίδι καλό θα είναι οι μανούλες που θα δώσουν τα παιδάκια τους να κάνουν ένα διάλειμμα από το survivor και να πάνε στους "φιλειρηνικούς" πατερούληδες που αφού δεν μπορούν να μπουν μπροστάρηδες του αγώνα μιας και δεν πιάνουν όπλα ως πιστοί στις επιταγές του παίσιου τουλάχιστον να τα "ευλογήσουν" ώστε να είναι τα τυχερότερα των ζώων (αφού ως γνωστόν πια δεν υπάρχουν Αλέξανδροι καθότι οι πολιτικοί και οι ανώτεροι αξιωματικοί πρέπει να κρατάνε τα κυάλια και να δίνουν τις οδηγίες ταμπουρωμένοι μέσα στα καταφύγια) στης μικρής διάρκειας "εχθρικές" συρράξεις ...ένεκα της ύπαρξης των ατομικών-πυρηνικών όπλων ...που μπορεί να "τύχουν" έτσι ώστε να το ράψουν οι τυχόν διεκδικούντες τα δικαιώματα τους  ... εκτός πάλι και αν σας λυπηθούν σκεπτόμενοι ότι δεν πρέπει να επαναλάβουν στα νεώτερα χρόνια αυτά που έκαναν στη γειτονική Γιουγκοσλαβία ... στη Συρία κλπ... μιας και η Ελλάδα παρ'  όλο που ήταν στους "νικητές" του Β Παγκοσμίου στην ουσία ξεζουμίστηκε με το παραπάνω...

Υ.Γ.
γραμμένα από το 1994 και τουλάχιστον προσωπικά δεν είχα δει κάποια κοινοποίηση από τους "φιλαληθής φιλλέληνες πνευματικούς" blogger που προβάλλουν σήμερα τα πράγματα με τον τρόπο που πρόεβλεπε ο Γνώστης ydrohoos ότι θα τα προβάλλουν εξυπηρετώντας το σύστημα.

Στα μαθηματικά και στη λογική .... => ότι τα τυπάκια είναι κατευθυνόμενα από πολύ ψηλά ... ή τουλάχιστον υψηλότερα από τους χαζοτσιπροκαμμένους που είναι και αυτοί υποχείρια των αποπάνω .... για αυτό και ο φουκαράς διονυσιακός αξελάκος ...... δήλωσε μαριονέτα λέγοντας .... δεν σημαίνει ότι έχεις και την εξουσία όταν έχεις τη διακυβέρνηση .....